Κόλουρος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Μπλε = ηλιοστασιακός κόλουρος
H = ηλιοστασιακός κόλουρος
Κόλουρος, στην αστρονομία, είναι ένας από τους δύο κύριους ουράνιους μεσημβρινούς της ουράνιας σφαίρας.
Ισονύκτιος κόλουρος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο ισονύκτιος κόλουρος είναι ο ουράνιος μεσημβρινός ή μέγιστος κύκλος της ουράνιας σφαίρας που περνά μέσα από τους ουράνιους πόλους και στις δύο ισημερίες: το πρώτο σημείο του Κριού και το πρώτο σημείο του Ζυγού.
Ηλιοστασιακός κόλουρος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο ηλιοστασιακός κόλουρος είναι ο ουράνιος μεσημβρινός ή μέγιστος κύκλος της ουράνιας σφαίρας που διέρχεται από τους πόλους και τα δύο ηλιοστάσια: το πρώτο σημείο του Καρκίνου και το πρώτο σημείο του Αιγόκερου. Υπάρχουν πολλά αστέρια στενά συνδεδεμένα με τον ηλιοστασιακό κόλουρο: π Ηρακλή, β, δ Ηνίοχου και θ Σκορπιού. Αυτό κάνει το σημείο του ηλιοστασιακού κόλουρου προς το μέρος του Βόρειου Ουράνιου Πόλου και του Βόρειου πολικού αστέρα.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Harley, John Brian· Woodward, David (1987). Cartography in the Traditional Islamic and South Asian Societies. The History of cartography. 2:1. University of Chicago Press. σελ. 28. ISBN 978-0-226-31635-2. OCLC 13456456. OL 9455351M.
- Geminus· Evans, James· Berggren, J. L. (2006). Geminos's Introduction to the phenomena: a translation and study of a Hellenistic survey of astronomy. Princeton University Press. σελ. 130. ISBN 978-0-691-12339-4. OCLC 70232402. OL 15978783M.
- Ovason, David (1999). The Secret Architecture of our Nation's Capital. Harper Collins. σελ. 98. ISBN 978-006095368-3. OCLC 50409366.
- Kaler, Jim. "Pi Arugiae." Pi Arugia. N.p. 22 Feb. 2008. Web.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την αστρονομία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |