Κόμμα Νεοφιλελευθέρων
Κόμμα Νεοφιλελευθέρων | |
|---|---|
| Πρόεδρος | Κωνσταντίνος Μητσοτάκης |
| Γενικός Γραμματέας | Νίκος Λιναρδάτος |
| Ιδρυτής | Κωνσταντίνος Μητσοτάκης |
| Ίδρυση | 6 Σεπτεμβρίου 1977 |
| Διάλυση | 10 Μαΐου 1978 |
| Συγχωνεύθηκε σε | Νέα Δημοκρατία |
| Ιδεολογία | Φιλελευθερισμός Νεοφιλελευθερισμός |
| Πολιτικό φάσμα | Κέντρο |
| Χρώματα | Πορτοκαλί |
| Πολιτικό σύστημα Ελλάδας Πολιτικά κόμματα Εκλογές | |
Το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων (Κ.ΝΦ.) ήταν ένα βραχύβιο ελληνικό πολιτικό κόμμα του κεντρώου χώρου, με πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Ιστορικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων ιδρύθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1977 από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, με σκοπό να μετάσχει στις εκλογές του ίδιου έτους.
Σε συνέντευξη τύπου ο Μητσοτάκης δήλωσε ότι το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων αποτελούσε απλώς «ανασύσταση» του βενιζελικού κόμματος «προσαρμοσμένου στις ανάγκες της εποχής μας».[1]
Στις εκλογές απέσπασε 55.494 ψήφους και ποσοστό 1,08%. Παρότι δεν κατέβηκε σε όλες της εκλογικές περιφέρειες της χώρας (συμμετείχε μόνο σε 31 από τις 56 εκλογικές περιφέρειες)[2] και παρ' ότι η επιρροή του κόμματος κυμάνθηκε σε χαμηλά επίπεδα, κατάφερε να κερδίσει δύο έδρες στη Βουλή των Ελλήνων λόγω της εξαιρετικής παρουσίας του στην Κρήτη όπου συγκέντρωσε 38.368 ψήφους, δηλαδή περίπου το 70%[εκκρεμεί παραπομπή] των συνολικών του ψήφων.
Μάλιστα κατάφερε να αναδειχθεί πρώτο κόμμα στην εκλογική περιφέρεια Χανίων με ποσοστό 25,71%, αφήνοντας πίσω το ΠΑ.ΣΟ.Κ. (23,44%), την Ε.ΔΗ.Κ. (20,55%), τη Νέα Δημοκρατία (16,01%) και το Κ.Κ.Ε. (10,67%), εξασφαλίζοντας μία έδρα για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.Στην εκλογική περιφέρεια Ρεθύμνου αναδείχθηκε δεύτερο κόμμα με ποσοστό 26,02%, πίσω από τη Νέα Δημοκρατία (29,49%) και μπροστά από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. (24,27%) και την Ε.ΔΗ.Κ. (13,93%), εξασφαλίζοντας τη δεύτερη έδρα για τον Παύλο Βαρδινογιάννη.
Λίγους μήνες αργότερα, στις 10 Μαΐου 1978, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προσχώρησε στη Νέα Δημοκρατία, σε ένα άνοιγμα που είχε επιχειρήσει ο τότε αρχηγός της Κωνσταντίνος Καραμανλής στο χώρο του κέντρου. Μάλιστα συμμετείχε και στο κυβερνητικό σχήμα ως υπουργός Συντονισμού, διαδεχόμενος στο υπουργείο αυτό τον Γεώργιο Ράλλη. Ο δε Παύλος Βαρδινογιάννης παρέμεινε ανεξάρτητος και το 1983 προσχώρησε στο Κόμμα Φιλελευθέρων του Νικήτα Βενιζέλου, όπου ανέλαβε γενικός γραμματέας του κόμματος.
Αποτελέσματα εκλογών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βουλή των Ελλήνων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Αρχηγός κόμματος | Αριθμός ψήφων | Ποσοστό ψήφων | Έδρες | Θέση |
|---|---|---|---|---|---|
| 1977 | Κωνσταντίνος Μητσοτάκης | 55.494 | 1,08% | 2 / 300
|
7ο κόμμα |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Τάσος Κωστόπουλος (19-09-2015). «Οι πρώτοι Νεοφιλελεύθεροι». Εφημερίδα των Συντακτών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-09-15. https://web.archive.org/web/20180915111620/http://www.efsyn.gr/arthro/oi-protoi-neofileleytheroi. Ανακτήθηκε στις 04-10-2015.
- ↑ Γιώργος Αναστασιάδης, Σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας (1974-1992),εκδ.Μαλλιάρης Παιδεία, Αθήνα, 1993, σελ.58
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κώστας Διγκαβές, «Εκλογές 1977», εκδόσεις Μπαρμπουνάκης, Θεσσαλονίκη 1979, σελίδες 49, 187, 189, 190, 202.
- Γιώργος Αναστασιάδης, Σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας (1974-1992),εκδ.Μαλλιάρης Παιδεία, Αθήνα, 1993