Λέων Διαβατηνός
| Λέων Διαβατηνός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 11ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | μεσαιωνική ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κυβερνητικός αξιωματούχος στρατιωτικός[1] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Κατεπάνω Δουξ |
Ο Λέων Διαβατηνός ή Δαβατηνός ήταν βυζαντινός αξιωματούχος, πρωτοβέστης[2], μάγιστρος, και κατεπάνω ή δουξ (διοικητής) της Έδεσσας[3] όπου επαναστάτησε ενάντια στον αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ΄.
Ο Λέων καταγόταν από την Οικογένεια Διαβατηνών με μεγάλη επιρροή στο δεύτερο μισό του 11ου αιώνα. Το 1071 αναφέρεται ως απεσταλμένος του αυτοκράτορα Ρωμανού Δ΄ στην Έδεσσα. Πριν την σχεδιασμένη εκστρατεία του αυτοκράτορα εναντίον των Σελτζούκων και την απόσυρση του σουλτάνου Αλπ Αρσλάν στη Βαβυλώνα.
Μετά τη συντριπτική ήττα του Ρωμανού Δ΄ στη Μάχη του Μαντζικέρτ στις 26 Αυγούστου 1071 η Κωνσταντινούπολη έχασε την επικοινωνία και τον έλεγχο του νοτιοανατολικού τμήματος της αυτοκρατορίας πέρα από τα όρη του Ταύρου. Ο εμφύλιος πόλεμος, οι εξεγέρσεις των Βουλγάρων και οι Πετσενέγοι και η προσπάθεια του αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ΄ να τους αντιμετωπίσει με τις επιθέσεις των Νορμανδών κατά της Σικελίας, απογύμνωσαν στρατιωτικά τις ανατολικές επαρχίες. Σε μεγάλο βαθμό αυτή την κατάσταση εκμεταλλεύτηκε ο Φιλάρετος Βραχάμιος ξεκινώντας από την Γερμανίκεια το 1072 απλώνεται κατά διαστήματα σε όλη τη βόρεια Συρία και Μεσοποταμία καθιστώντας τον ημιανεξάρτητο ηγεμόνα της περιοχής.
Στην Έδεσσα ο Λέων Διαβατηνός ήταν δουξ - διοικητής από το 1071[4], και αντιμετώπισε τις επιδρομές των Σελτζούκων. Το 1077, αντικαταστάθηκε από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ'. Το τελευταίο σημάδι ζωής του Λέων χρονολογείται από το έτος 1098, όπου έπαψε η βυζαντινή κατοχή της Έδεσσας.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Leon Diabatenos, protovestes L XI / E XII[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Die Titulatur auf den Siegeln variiert; vgl. Seibt, Hervé, S. 91.
- ↑ Vgl. Seibt, Hervé, S. 91.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Christopher MacEvitt: The Crusades and the Christian World of the East: Rough Tolerance. University of Pennsylvania Press, Philadelphia 2011, ISBN 978-0-81-220269-4, S. 66.
- Alexios G. Savvides, Benjamin Hendrickx (Hrsg.): Encyclopaedic Prosopographical Lexicon of Byzantine History and Civilization. Vol. 2: Baanes–Eznik of Kolb. Brepols Publishers, Turnhout 2008, ISBN 978-2-503-52377-4, S. 284.
- Werner Seibt: Übernahm der französische Normanne Hervé (Erbebios Phrangopolos) nach der Katastrophe von Mantzikert das Kommando über die verbliebene Ostarmee? In: Jean-Claude Cheynet, Claudia Sode (Hrsg.): Studies in Byzantine Sigillography 10. De Gruyter, Berlin 2010, ISBN 978-3-11-022704-8, S. 89−96.