Λαλάγγια
| Λαλάγγια | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Τύπος | Παραδοσιακό έδεσμα | ||||||
| Τόπος προέλευσης | Ελλάδα | ||||||
| Περιοχή | Μάνη, Μεσσηνία, Λακωνία | ||||||
| Κυριότερα συστατικά | Αλεύρι | ||||||
| display:inline-block; line-height:1.2em; padding:0.1em 0; |
| ||||||
Τα λαλάγγια, ή αλλιώς τηγανίτες Μάνης, είναι παραδοσιακή συνταγή των νομών Μεσσηνίας και Λακωνίας, ειδικότερα της Μάνης. Συγκεκριμένα, είναι τηγανητά, τραγανά και παρασκευάζονται από αλεύρι και λάδι. Στις περισσότερες περιπτώσεις συνοδεύονται με τυρί και ελιές ή αντίθετα με μέλι και κανέλα. Βέβαια, η συνταγή τροποποιείται από περιοχή σε περιοχή, όπου για παράδειγμα στο Γύθειο και στην Σπάρτη προσθέτουν χυμό και ξύσμα πορτοκαλιού, ενώ στην Καλαμάτα αυγά και γάλα.[1]
Η παράδοση τους
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Είναι παραδοσιακό έθιμο καθώς ζυμώνονταν και τηγανίζονταν από τις νοικοκυρές σε κάθε θρησκευτική εορτή. Ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα, τα ζυμώναν όχι μόνο με το κλασσικό μακρόστενο σχήμα τους, αλλά και με μορφή Χριστουγεννιάτικου πνεύματος, όπως σταυρούς και αστεράκια. Μάλιστα, η ποσότητα που τηγάνιζαν ήταν αρκετή για να την μοιράσουν και σε όσους ήταν ανήμποροι να τα φτιάξουν αλλά και σε όσους πενθούσαν. Την πρώτη και μεγαλύτερη τηγανίδα την αφιέρωναν στον Χριστό.
Σήμερα, η παράδοση αυτή δεν βρίσκεται μόνο στα σπίτια, αλλά τα λαλάγγια μπορούν να βρεθούν και σε τοπικούς, και όχι μόνο, φούρνους, ζαχαροπλαστεία, πολιτιστικές εκδηλώσεις που λαμβάνουν μέρος στις ευρύτερες περιοχές της Πελοποννήσου, αλλά και σε όλη την Ελλάδα.[2][3]
