Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λεά Σεϊντού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λέα Σεϊντού
Η Λέα Σεϊντού στο Φεστιβάλ Καννών το 2014
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Léa Seydoux (Γαλλικά)
Γέννηση1 Ιουλίου 1985 (1985-07-01) (39 ετών)
Παρίσι, Γαλλία
ΕθνικότηταΓαλλική
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλική
Ιδιότηταηθοποιός και ηθοποιός ταινιών
ΓονείςΑνρί Σεϊντού και Valérie Schlumberger
ΑδέλφιαCamille Seydoux
Είδος τέχνηςΗθοποιός, Μοντέλο
ΒραβεύσειςΙππότης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής (20  Ιουνίου 2022)[1], Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (10  Φεβρουαρίου 2016)[2] και Trophée Chopard
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Λέα Ελέν Σεϊντού-Φορνιέ ντε Κλοζόν (γαλλική γλώσσα: Léa Hélène Seydoux Fornier de Clausonne, 1 Ιουλίου 1985), γνωστή ως Λεά Σεϊντού, είναι Γαλλίδα ηθοποιός. Ξεκίνησε την καριέρα της στον γαλλικό κινηματογράφο, έγινε γνωστή από τότε που τιμήθηκε με το βραβείο Trophée Chopard το 2009 στο Φεστιβάλ Καννών, και την υποψηφιότητά της για το Βραβείο Σεζάρ της πολλά υποσχόμενης ηθοποιού για την ερμηνεία της στην ταινία "La belle personne".

Έχει εμφανιστεί σε μεγάλες παραγωγές του Χόλυγουντ, όπως Άδωξοι Μπάσταρδη (2009), Ρομπέν των δασών (2010), Μεσάνυχτα στο Παρίσι (2011) και Επικίνδυνη αποστολή - Πρωτόκολλο: Φάντασμα (2011). Ήταν υποψήφια για Βραβείο Σεζάρ στην ταινία Αντίο, Βασίλισσά μου (2012). Το 2013 βραβεύτηκε με Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών, για την ταινία Η Ζωή της Αντέλ, μαζί με τη συμπρωταγωνίστριά της Αντέλ Εξαρχόπουλος και τον σκηνοθέτη της ταινίας Αμπντελατίφ Κεσίς. To 2014 ήταν υποψήφια για βραβείο BAFTA και Βραβείο Σεζάρ. Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στην ταινία Η Πεντάμορφη Και Το Τέρας, Ξενοδοχείο Grand Budapest και Saint Laurent. Εμφανίστηκε στις ταινίες Ο Αστακός και Diary of a Chambermaid, που κυκλοφόρησαν το 2015.

Παιδικά χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Σεϊντού στο 66 Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας

Η Λέα Σεϊντού γεννήθηκε το 1985, είναι κόρη του επιχειρηματία Ανρί Σεϊντού και της φιλανθρώπου Βαλερί Σλουμπέργκερ. Γεννήθηκε στο Παρίσι, στο 16ο διαμέρισμα του Παρισιού, αλλά μεγάλωσε στο Σεν-Ζερμέν-ντε-Πρε στο 6ο διαμέρισμα. Έχει 5 νεότερα αδέλφια, και μία μεγαλύτερη αδελφή, την Καμίγ, που δουλεύει ως στυλίστριά της..[3] Οι γονείς της έχουν καταγωγή από Γερμανία. Ο πατέρας της είναι δισέγγονο του επιχειρηματία και εφευρέτη Μαρσέλ Σλουμπέργκερ, ενώ η μητέρα της είναι εγγονή του αδερφού του Μαρσέλ, Μορίς Σλουμπέργκερ.[4][5] Οι γονείς της Σεϊντού είχαν χωρίσει όταν εκείνη ήταν 3 ετών και ήταν συχνά μακριά της,[6] με τη μητέρα της στην Αφρική και τον πατέρα της μακριά για επαγγελματικούς λόγους. Αυτό σε συνδυασμό με τη μεγάλη οικογένεια, την ώθησαν να δηλώσει: "ένιωθα χαμένη μέσα στο πλήθος... Ήμουν πολύ μοναχική ως παιδί. Στ' αλήθεια είχα το αίσθημα ότι ήμουν ορφανή".[7] Μέσω της συμμετοχή της οικογένειάς της στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας, η Σεϊντού μεγάλωσε σε επαφή με εξέχοντες καλλιτέχνες, όπως η φωτογράφος Ναν Γκόλντιν, οι μουσικοί Λου Ριντ και Μικ Τζάγκερ και ο σχεδιαστής υποδημάτων Κριστιάν Λουμπουτέν.[7] Για έξι χρόνια, πήγαινε στην καλοκαιρινή κατασκήνωση στην Αμερική, με εντολή του πατέρα της, επειδή ήθελε να μάθει να μιλά Αγγλικά.[8][9] Είχε μια αυστηρή προτεσταντική ανατροφή[10], παρόλο που είναι άθεη.[11]

Δεν υπήρχαν ηθοποιοί στην οικογένειά μου. Ήμουν η πρώτη. Όταν αποφάσισα να γίνω ηθοποιός, ήταν επιλογή μου. Οι άνθρωποι γύρω μου είπαν όχι, αλλά το έκανα. Ήμουν σε θέση να κάνω αυτό που ήθελα, αλλά δεν ήταν λογικό.

 — Η Σεϊντού είχε απορρίψει προτάσεις στους πρώτους ρόλους που είχε κερδίσει, λόγω των διασυνδέσεων της οικογένειάς της.[6]

Η οικογένεια Σεϊντού είναι ευρέως γνωστή στη Γαλλία. Ο παππούς της, Ζερόμ Σεϊντού, είναι ο πρόεδρος της Παρθέ,[12] ο θείος της, Νικολά Σεϊντού, είναι ο πρόεδρος της Gaumont Film Company[12], ο άλλος θείος της, Μισέλ Σεϊντού, είναι παραγωγός του κινηματογράφου, είναι σήμερα ο πρόεδρος της λέσχης ποδοσφαίρου της Λιλ και ο πατέρας της είναι διευθύνων σύμβουλος της γαλλικής εταιρεία ασύρματης τηλεφωνίας Parrot.[7] Παρά τις διάφορες διασυνδέσεις της οικογένειας Σεϊντού, δεν έδειξαν ενδιαφέρον για την κινηματογραφική της καριέρα και δεν την βοήθησαν.[6][7] Σαν παιδί, δεν είχε καμία επιθυμία για την υποκριτική. Ήθελε να γίνει τραγουδίστρια της όπερας[11][13], σπουδάζοντας μουσική στο Κονσερβατόριο του Παρισιού.[14]

Η μητέρα της Βαλερί Σλουμπέργκερ είναι πρώην ηθοποιός που έγινε φιλάνθρωπος και ιδρυτής της μπουτίκ CSAO (Compagnie d'Afrique du Sénégal et de l'Afrique de l'ouest), το οποίο προωθεί το έργο των Αφρικανών καλλιτεχνών. Η Σεϊντού κάποτε εργαζόταν ως μοντέλο για τη γραμμή κοσμημάτων Jokko. Η Σλουμπέργκερ, η οποία έζησε στη Σενεγάλη ως έφηβη, είναι επίσης ιδρυτής των φιλανθρωπικών οργανώσεων ASAO (Association pour le Sénégal et l'Afrique de l'Ouest) και της Empire des enfants, ένα κέντρο για τα άστεγα παιδιά στο Ντακάρ, στο οποίο η Σεϊντού είναι «νονά» του.[7][11]

Η Σεϊντού περιγράφει τον εαυτό της στα νεανικά χρόνια ως κορίτσι με ελαφρώς ατημέλητα κοντά μαλλιά, που την θεωρούσαν λίγο περίεργη: "Αν και ήμουν συμπαθής στον κόσμο, πάντα ένιωθα κάπως απροσάρμοστη."[10] Ανησυχεί ακόμα, ως ενήλικη, για την συστολή της και παραδέχτηκε πως είχε κρίση άγχους κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ των Καννών του 2009.[15]

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

2006-2007

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Σεϊντού στην πρεμιέρα της ταινίας Η Αδελφή μου τον Απρίλιο του 2012

Η Σεϊντού έχει δηλώσει ότι όταν ήταν μικρή ήθελε να γίνει τραγουδίστρια της όπερας, σπουδάζοντας μουσική στο Conservatoire de Paris, αλλά τελικά η ντροπαλότητά της την ανάγκασε να εγκαταλείψει αυτή την ιδέα.[16][17] Στην ηλικία των δεκαοκτώ ετών αποφάσισε να γίνει ηθοποιός.[18] Ένας από τους φίλους της ήταν ηθοποιός: "Βρήκα τη ζωή του υπέροχη", σκέφτηκα, 'Θεέ μου, μπορείς να ταξιδέψεις, είσαι ελεύθερος, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, εσύ είσαι το αφεντικό.'"[8][19] Στη συνέχεια ερωτεύτηκε έναν ηθοποιό και αποφάσισε να γίνει ηθοποιός για να τον εντυπωσιάσει.[8] Έχει παρακολουθήσει μαθήματα υποκριτικής στη Γαλλική δραματική σχολή Les Enfants Terribles,[12] και το 2007 πήρε περαιτέρω κατάρτιση στο Στούντιο ηθοποιών της Νέας Υόρκης.

Το 2005, η Σεϊντού εμφανίστηκε στο μουσικό βίντεο του Ραφαέλ Αρός στο τραγούδι "Ne Partons Pas Fâches". Κατά το επόμενο έτος, η Σεϊντού έπαιξε τον πρώτο της μεγάλο ρόλο στην οθόνης ως μία από τους κύριους χαρακτήρες στο Mes Copines. Πρωταγωνίστησε στην ταινία μικρού μήκους του Νικολά Κλοτζ, La Consolation, που προβλήθηκε το 2007 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.[20] Αυτά τα χρόνια, έκανε και την πρώτη δουλειά της ως μοντέλο για την American Apparel, ποζάροντας για την καμπάνια τους Pantytime,[21] και είχε ένα ρόλο στις ταινίες 13 French Street και το 'Une vieille maîtresse'.[16]

2008-2012

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Σεϊντού στο Prix Lumières τον Ιανουάριο του 2014.

Η Σεϊντού για πρώτη φορά τράβηξε την προσοχή το 2008,[22] όταν εμφανίστηκε στην ταινία του Κριστόφ Ανόρ, The Beautiful Person, ένα ρόλο που της χάρισε το 2009 το βραβείο Trophée Chopard από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών για την «Καλύτερη Ανερχόμενη Ηθοποιό» και μια υποψηφιότητα για Βραβείο Σεζάρ για την πολλά υποσχόμενη ηθοποιό.[16] Το 2009 είχε ένα σημαντικό ρόλο στη ταινία της Τζέσικα Χάουσνερ Προσκύνημα Στη Λούρδη[16], και ένα μικρό ρόλο στην πρώτη χολυγουντιανή της ταινία, του Κουέντιν Ταραντίνο, Άδωξοι Μπάσταρδη. Το 2010 πρωταγωνίστησε μαζί με τον Ράσελ Κρόου στην ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ, Ρομπέν των Δασών, παίζοντας την Ισαβέλλα του Ανγκουλέμ. Άλλα έργα της το 2010 περιλαμβάνουν την ταινία του Λουί Γκαρέλ, Petit tailleur και της Ρεμπέκα Ζλοτόφσκι, Belle Épine, με την οποία κέρδισε την δεύτερη υποψηφιότητα της για Βραβείο Σεζάρ της ανερχόμενης ηθοποιού.

Η Σεϊντού έκανε οντισιόν για να παίξει το ρόλο της Λίσμπεθ Σαλάντερ στην ταινία Το Κορίτσι με το Τατουάζ, αλλά ο ρόλος κατέληξε τελικά στην ηθοποιό Ρούνι Μάρα.[17] Η Σεϊντού δήλωσε σε μια συνέντευξη:. "Ήμουν αναστατωμένη, αλλά δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι για να πάρω εκείνο τον ρόλο. Ήταν τελείως ενάντια στην φύση μου. Δούλεψα σκληρά, αλλά η Λίσμπεθ ήταν σχεδόν ανορεξική. Δεν ήμουν έτσι."[10] Η Σεϊντού επελέγη ωστόσο να παίξει την Γκαμπριέλ στην ταινία Μεσάνυχτα στο Παρίσι, του Γούντι Άλλεν, τον οποίο αποκαλεί έναν από τους αγαπημένους της σκηνοθέτες όλων των εποχών. Δεν υπήρχε κάστινγκ - στον Άλλεν δόθηκαν εικόνες από τρεις Γαλλίδες ηθοποιούς και από όλες επέλεξε την Σεϊντού.[10][12] Το 2011 συμμετείχε σε μια άλλη παραγωγή του Χόλυγουντ, το Επικίνδυνη αποστολή - Πρωτόκολλο: Φάντασμα'', στην οποία έπαιξε τη δολοφόνο Σαμπίν Μωρό μαζί με τους Τομ Κρουζ, Τζέρεμι Ρένερ και Βλαντίμιρ Μασκόφ.

Μετά την ταινία αυτή, η Σεϊντού επέστρεψε στο γαλλικό κινηματογράφο, πρωταγωνίστρια στο Le Roman de Ma Femme και Roses à Crédit το 2011, και το Αντίο, βασίλισσά μου και Η Αδελφή μου το 2012. Επίσης το 2012, η Σεϊντού έπαιξε στην ταινία Η Ζωή της Αντέλ του Αμπντελατίφ Κεσίς και στο Grand Central της Ρεμπέκα Ζλοτόφσκι, οι οποίες προβλήθηκαν στο Φεστιβάλ των Καννών. Για την ερμηνεία της στην ταινία Η Ζωή της Αντέλ βραβεύτηκε με Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών, μαζί με τη συμπρωταγωνίστριά της Αντέλ Εξαρχόπουλος και τον σκηνοθέτη της ταινίας Αμπντελατίφ Κεσίς. Ήταν η δεύτερη φορά στο θεσμό που γυναίκα δέχεται αυτό το βραβείο.

2013-σήμερα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πρωταγωνίστριες της ταινίας Η Ζωή της Αντέλ Λέα Σεντού και Αντέλ Εξαρχόπουλος, μαζί με τον παραγωγό Vincent Maraval καθώς δέχονται το βραβείο για την Καλύτερη Ταινία στα Prix Lumières του 2014.

Το 2013, η Σεϊντού ήταν υποψήφια για την καλύτερη ηθοποιό στα 38ο Βραβεία Σεζάρ για τον ρόλο της ως Σιντονί Λαμπόρντ στην ταινία του Μπενουά Ζακό, Αντίο, βασίλισσά μου. Αργότερα εκείνο το έτος στις Κάννες, το έργο Η ζωή της Αντέλ κέρδισε Χρυσό Φοίνικα με κριτική επιτροπή επικεφαλής τον Στίβεν Σπίλμπεργκ.

Το 2014, η Σεϊντού κέρδισε το βραβείο καλύτερης ηθοποιού στα βραβεία Prix Lumières για τον ρόλο της στην ταινία Η ζωή της Αντέλ και Grand Central. Ήταν επίσης υποψήφια για τα βραβεία BAFTA.

Η Σεϊντού συμπρωταγωνίστησε με τον Βενσάν Κασέλ στην Πεντάμορφη Και Το Τέρας, μια ρομαντική ταινία φαντασίας σε σκηνοθεσία Κριστόφ Γκαν. Άλλες ταινίες της το 2014 είναι οι: Ξενοδοχείο Grand Budapest και Saint Laurent.

Εργασία ως μοντέλο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σεϊντού έχει εργαστεί ως μοντέλο για πολλά περιοδικά και εμπορικά σήματα, αλλά βλέπει τον εαυτό της "πάντα ως ηθοποιό"[14] και όχι ως μοντέλο.[13][23] Συμμετείχε στην τηλεοπτική διαφήμιση της Λεβάι "Dangerous Liaison", και έχει συμμετάσχει σε εκδοτικούς οίκους φωτογραφίας, συμπεριλαμβανομένων των Vogue Paris, American Vogue, Numéro, L'Officiel, CRASH, Another Magazine και το περιοδικό W. Η Σεϊντού διαφήμισε το 2012 γραμμή Prada, και είναι το πρόσωπο της καμπάνιας του 2013 (σκηνοθεσία Γουές Άντερσον και Ρόμαν Κόπολα) για τα αρώματα Prada Candy και Prada Candy L'Eau.[12][24][25] Ήταν το πρόσωπο το 2013 στην καμπάνια για τη γαλλική γραμμή κοσμημάτων Didier Dubot και εμφανίστηκε σε Rag & bone το 2013 στην καμπάνια με τον Μάικλ Πιτ.[26][27] Εμφανίστηκε επίσης γυμνή στο γαλλικό ανδρικό περιοδικό Lui.[6] Επιπλέον, η Σεϊντού και η συμπρωταγωνίστριά της Αντέλ Εξαρχόπουλος εμφανίστηκαν το 2014 στην καμπάνια Miu Miu.[28]

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Τίτλος Ρόλος Σκηνοθέτης Σημειώσεις
2006 Mes copines Aurore Sylvie Ayme
2007 La Consolation Camille Νικολά Κλοτς Μικρού μήκους
The Last Mistress Olivia Κατρίν Μπρεϊγιά
13 French Street Jenny Ζαν-Πιέρ Μοκί
2008 On War Marie Μπερτράν Μπονεγιό
Les Vacances de Clémence Jackie Michel Andrieu τηλεταινία
Des poupées et des anges Gisèle Nora Hamdi
The Beautiful Person Junie Κριστόφ Ονορέ βραβείο για την καλύτερη γυναικεία αποκάλυψη, ανεξάρτητο βραβείο που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ των Καννών
προτάθηκε για βραβείο Σεζάρ καλύτερης πρωτοεμφανιζόμενης ηθοποιού
προτάθηκε το 2009 για βραβείο καλύτερης γυναικείας αποκάλυψης Étoiles d'or du cinéma français
Νπροτάθηκε για βραβείο Prix Lumière για καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη.
2009 Lourdes Maria Τζέσικα Χάουσνερ
Des illusions The subway's girl Etienne Faure
Άδωξοι Μπάσταρδη Charlotte LaPadite Κουέντιν Ταραντίνο Κινηματογραφικό βραβείο κριτικών (Broadcast Film Critics Association Award) για το καλύτερο καστ
βραβείο καλύτερου καστ Screen Actors Guild
Plein sud Léa Σεμπαστιάν Λιφσίτς
2010 Ρομπέν των Δασών Isabelle d'Angoulême Ρίντλεϊ Σκοτ
Petit tailleur Marie–Julie Λουί Γκαρέλ μικρού μήκους
Sans laisser de traces Fleur Grégoire Vigneron
Belle Épine Prudence Friedmann Ρεμπέκα Ζλοτόβσκι προτάθηκε για Σεζάρ καλύτερης πρωτοεμφανιζόμενης ηθοποιού
Roses à crédit Marjoline Άμος Γκιτάι
Mysteries of Lisbon Blanche de Montfort Ραούλ Ρουίς
2011 Μεσάνυχτα στο Παρίσι Gabrielle Γούντι Άλεν
Επικίνδυνη Αποστολή: Πρωτόκολλο Φάντασμα Sabine Moreau Μπραντ Μπερντ
Time Doesn't Stand Still Elle Άσα Μάντερ
Μπέντζαμιν Μίλιπιεντ 		μικρού μήκους
Le roman de ma femme Ève Τζαμσέντ Ουσμόνοφ Προτάθηκε για βραβείο Ρόι Σνάιντερ
2012 Farewell, My Queen Agathe-Sidonie Laborde Μπενουά Ζακό Προτάθηκε για Σεζάρ καλύτερης ηθοποιού
Sister Louise Ούρσουλα Μέγιερ καλύτερης ηθοποιού στο φεστιβάλ ερωτικού κινηματογράφου στο Καμπούργκ
2013 Η Ζωή της Αντέλ Emma Αμπντελατίφ Κεσίς Χρυσός Φοίνικας (μαζί με τον Αμπντελατίφ Κεσίς και την Αντέλ Εξαρχόπουλος)
Grand Central Karole Ρεμπέκα Ζλοτόβσκι βραβείο Λυμιέρ καλύτερης ηθοποιού
Prada: Candy Candy Γουές Άντερσον
Ρομάν Κόπολα 		μικρού μήκους
2014 Η Πεντάμορφη και το Τέρας Belle Κριστόφ Γκανς
Ξενοδοχείο Grand Budapest Clotilde Γουές Άντερσον
Saint Laurent: Η χρυσή εποχή  Loulou de la Falaise Μπερτράν Μπονεγιό
2015 Ο Αστακός Loner Leader Γιώργος Λάνθιμος
Diary of a Chambermaid Célestine Μπενουά Ζακό
Spectre Madeleine Swann Σαμ Μέντες
2016 Ακριβώς το τέλος του κόσμου Suzanne Knipper Ξαβιέ Ντολάν
2018 Κουρσκ Tanya Kalekov Τόμας Βίντερμπεργκ
2021 Η γαλλική αποστολή Σιμόν Γουές Άντερσον
No Time to Die Madeleine Swann Κάρι Φουκουνάγκα
2022 Εγκλήματα του Mέλλοντος Caprice Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ PRER2203733D.
  2. ↑ MCCA1604297A.
  3. ↑ «Getting Ready for the Cannes Film Festival with Léa Seydoux». Vogue. 18 Μαΐου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2014. 
  4. ↑ Les Echos (28 Αυγούστου 2000). «20. Les Schlumberger-Seydoux». Lesechos.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2014. 
  5. ↑ «Profil d'un personnage - Société Genevoise de Généalogie». Gen-gen.ch. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2014. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 «Léa Seydoux interview for Blue is the Warmest Colour». The Telegraph. 22 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2014.  Σφάλμα αναφοράς: Μη έγκυρη ετικέτα <ref> • όνομα " telegraph2013 " ορίζεται πολλές φορές με διαφορετικό περιεχόμενο
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 «L'agent provocateur: meet Léa Seydoux, star of Blue is the Warmest Colour». London Evening Standard. 31 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2014. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 «Five Minutes With Lea Seydoux». W Magazine. Οκτωβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2014. 
  9. ↑ «Léa Seydoux on the Agony of Filming Blue Is the Warmest Color». Esquire. 25 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2014. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Vicente, Álex (25 August 2012). «Léa Seydoux, la nueva musa de la nouvelle vague» (στα Spanish). S Moda (El País). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-10-29. https://web.archive.org/web/20131029191638/http://smoda.elpais.com/articulos/lea-seydoux/2233. Ανακτήθηκε στις 26 October 2013. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Paola Genone (31 August 2011) (στα French). Léa Seydoux: "je suis une femme virile". L'Express. http://www.lexpress.fr/styles/monde-des-stars/lea-seydoux-je-suis-une-femme-virile_1025591.html. Ανακτήθηκε στις 1 March 2014. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 «Léa Seydoux, parcours d'une audacieuse» (στα French). L'Express (Groupe Express-Roularta). 9 February 2012. http://www.lexpress.fr/styles/diapo-photo/styles/decryptage-people/lea-seydoux-parcours-d-une-audacieuse_1080202.html?p=1. Ανακτήθηκε στις 26 October 2013. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «The many layers of Léa Seydoux». The Independent. 20 October 2012. http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/films/features/the-many-layers-of-la-seydoux-8216807.html. Ανακτήθηκε στις 28 February 2014. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Berlin 2012: Cafe Chat With 'Farewell, My Queen' Star Lea Seydoux (Q&A)». The Hollywood Reporter. 9 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2014. 
  15. ↑ «Léa Seydoux: la rencontre» (στα French). Le Nouvel Observateur (Atlaséco) (11): 48–55. 7 March 2013. ISSN 0029-4713. http://obsession.nouvelobs.com/people/20130614.OBS3418/lea-seydoux-j-aime-que-ce-soit-desaxe.html. Ανακτήθηκε στις 26 October 2013. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 Aftab, Kaleem (19 September 2013). «Léa Seydoux». Interview. http://www.interviewmagazine.com/film/la-seydoux/. Ανακτήθηκε στις 26 October 2013. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Martin, Peter (1 January 2012). «Lea Seydoux: A Woman We Love». Esquire (Condé Nast). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-11-05. https://web.archive.org/web/20131105233737/http://www.highbeam.com/doc/1G1-276037551.html. Ανακτήθηκε στις 28 October 2013.  – μέσω HighBeam Research (απαιτείται συνδρομή)
  18. ↑ Hirschberg, Lynn (September 2013). «Léa Seydoux: Generation W». W (Condé Nast). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-10-29. https://web.archive.org/web/20131029205302/http://www.wmagazine.com/people/celebrities/2013/09/lea-seydoux-blue-is-the-warmest-color-french-actress/. Ανακτήθηκε στις 28 October 2013. 
  19. ↑ «Léa Seydoux: Generation W». W Magazine. 10 Σεπτεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2014. 
  20. ↑ «Lea Seydoux». Storm Models. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2014. 
  21. ↑ «Who Knew? Midnight in Paris' Lea Seydoux Is Also a Topless 'Pantytime' Model for American Apparel». Fashionista. 17 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2014. [νεκρός σύνδεσμος]
  22. ↑ Alexandra Marshall. «TRUE BLUE SEYDOUX». V Magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2013. 
  23. ↑ Topel, Fred. Cannes Roundtable: Lea Seydoux on Blue is the Warmest Colour Αρχειοθετήθηκε 2014-04-03 στο Wayback Machine., CraveOnline, 26 May 2013
  24. ↑ Lea Seydoux’s Prada Candy Perfume Ad Αρχειοθετήθηκε 2012-04-29 στο Wayback Machine., Style Frizz.com
  25. ↑ "Jewelry Alla Prada", 26 October 2011, Style
  26. ↑ «Didier Dubot Joaillerie by Nicola Formichetti». Vogue Italia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2013. 
  27. ↑ «French Beauty Léa Seydoux and Boardwalk Empire's Michael Pitt Front Rag & Bone's Fall 2013 Ads». Elle. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2013. 
  28. ↑ «Miu Miu Taps Léa Seydoux and Adèle Exarchopoulos». Women's Wear Daily (WWD). Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2013. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λεά_Σεϊντού&oldid=10882575"