Λευκός Οίκος (Πάρκο Γουαζιένκι)
Συντεταγμένες: 52°12′55″N 21°1′53″E / 52.21528°N 21.03139°E
| Λευκός Οίκος (Πάρκο Γουαζιένκι) | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | ανάκτορο |
| Αρχιτεκτονική | κλασικισμός |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 52°12′55″N 21°1′53″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Βαρσοβία |
| Τοποθεσία | Royal Park in Łazienki |
| Χώρα | Πολωνία |
| Έναρξη κατασκευής | 1776 |
| Αρχιτέκτονας | Ντομένικο Μερλίνι |
| Προστασία | αμετακίνητο μνημείο (από 1965) και δημοτικό μητρώο μνημείων (από 2012) |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ο Λευκός Οίκος (πολωνικά: Biały Dom[1][2][3] ή Biały Domek[4][5]) είναι κλασικιστικό κτίριο που βρίσκεται στο Πάρκο Γουαζιένκι της Βαρσοβίας, στην Πολωνία. Χτίστηκε το 1774–1776 σύμφωνα με σχέδιο του Ντομένικο Μερλίνι, ο οποίος του έδωσε τα χαρακτηριστικά μιας καλοκαιρινής βίλας προαστίων.
Είναι η πρώτη εγκατάσταση που χτίστηκε στο Πάρκο Γουαζιένκι από τον Στανίσουαφ Αύγουστο Πονιατόφσκι.[6]
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Είναι ξύλινο κτίσμα τετράγωνου σχήματος με επίστρωση γύψου και το ίδιο σχήμα των προσόψεων είναι διακοσμημένο με κιγκλίδωμα στην άκρη της οροφής και εξώστη με θέα στη μέση. Το κέντρο του κτιρίου καταλαμβάνεται από μια σκάλα γύρω από την οποία υπάρχουν τα εξής δωμάτια: τραπεζαρία, καθιστικό, υπνοδωμάτιο, οκταγωνικό γραφείο, γκαρνταρόμπα και χώροι υγιεινής.
Οι θεμελιώδεις τοίχοι του παλατιού είναι πολύ χοντροί, όπου σε ορισμένα σημεία έχουν πάχος 2,5 μέτρα. Αυτό έγινε για να προστατευθεί τη δομή, που στέκεται σε μια βαλτώδη περιοχή, από την ολίσθηση. Την ίδια λειτουργία έχει και το υπόγειο κανάλι αποστράγγισης υδάτων που περιβάλλει τους τοίχους, το οποίο υπάρχει ακόμα και σήμερα.[7] Στη νότια πρόσοψη υπάρχει ένα ηλιακό ρολόι του 1776 που υποστηρίζεται από τη φιγούρα ενός Φαύνου.
Το 1778, σύμφωνα με το σχέδιο του Γιόχαν Κρίστιαν Κάμζετσερ, ο Βασιλικός Περίπατος χαρακτηρίστηκε μια ευρεία λεωφόρος που συνέδεε τον Λευκό Οίκο με το Παλάτι των Λουτρών.[8]
Κατά τα έτη 1801–1805 (σύμφωνα με άλλη πηγή 1801–1804),[9] κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ο Βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΗ΄ της Γαλλίας ζούσε εκεί εξόριστος με το όνομα Κόμης της Λιλ.[9][10]
Το κτίριο δεν καταστράφηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.[11] Μετά την ανακαίνιση, ο Λευκός Οίκος άνοιξε για το κοινό το 1968.[12]
Στις 8 Μαΐου 2013, την ονομαστική εορτή του βασιλιά, τοποθετήθηκε μια προτομή του Στανίσουαφ Αύγουστου Πονιατόφσκι κοντά στον Λευκό Οίκο.[13]
Το 2019 ολοκληρώθηκε νέα ανακαίνιση του κτιρίου, κατά την οποία αποκαλύφθηκαν, μεταξύ άλλων, γνήσια μέρη πολύχρωμων και κομμάτια πινάκων στην κρεβατοκάμαρα.[14]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Βαρσοβία: Wydawnictwo Naukowe PWN. 1994. σελ. 448. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Tatarkiewicz, Władysław (1968). Łazienki Warszawskie. Βαρσοβία: Arkady. σελ. 58.
- ↑ Zieliński, Jarosław (1996). Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 1. Agrykola–Burmistrzowska. Βαρσοβία: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami. σελ. 32. ISBN 83-902793-5-5.
- ↑ Chrościcki, Juliusz A. (1977). Atlas architektury Warszawy. Βαρσοβία: Wydawnictwo Arkady. σελ. 87.
- ↑ Zychowicz, Izabela (2013). Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. Βαρσοβία: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. σελ. 111. ISBN 978-83-935584-3-8.
- ↑ Wielka Encyklopedia PWN. Tom 16. Βαρσοβία: Wydawnictwo Naukowe PWN. 2003. σελ. 272. ISBN 83-01-13826-2.
- ↑ Marek Kwiatkowski (2000), Wielka Księga Łazienek, Βαρσοβία, σελ. 42
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Βαρσοβία: Wydawnictwo Naukowe PWN. 1994. σελ. 449. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ 9,0 9,1 Sobieszczański, Franciszek Maksymilian (1974). Rys historyczno-statystyczny wzrostu i stanu miasta Warszawy. Βαρσοβία: Państwowy Instytut Wydawniczy. σελ. 131.
- ↑ Zychowicz, Izabela (2013). Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. Βαρσοβία: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. σελ. 132. ISBN 978-83-935584-3-8.
- ↑ Piątek, Grzegorz (2020). Najlepsze miasto świata. Βαρσοβία w odbudowie 1944−1949. Βαρσοβία: Wydawnictwo W.A.B. σελ. 110. ISBN 978-83-280-3725-0.
- ↑ Kwiatkowski, Marek (2006). Muzeum Łazienki Królewskie [w:] 200 lat muzealnictwa warszawskiego. Dzieje i perspektywy. Βαρσοβία: ARX REGIA. Ośrodek Wydawniczy Zamku Królewskiego w Warszawie. σελ. 134. ISBN 978-83-7022-160-7.
- ↑ Zychowicz, Izabela (2013). Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. Βαρσοβία: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. σελ. 210. ISBN 978-83-935584-3-8.
- ↑ Urzykowski, Tomasz (12 grudnia 2019). «Blask za unijne pieniądze». Gazeta Stołeczna: 4.