Λοιμός του Αμβούργου (1892)
Ο λοιμός του Αμβούργου που ξέσπασε το 1892 ήταν επιδημία χολέρας.
Χρονικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι καιρικές συνθήκες το καλοκαίρι του 1892 ήταν ιδιαίτερα δεινές. Ο ποταμός Έλβας κατέβαζε λίγο νερό, και από την πολύ ζέστη είχε υπερθερμανθεί. Το κοινοτικό συμβούλιο του Αμβούργου επί δεκαετίες δεν κατάφερε να αποφασίσει την ανανέωση των εγκαταστάσεων υδροδότησης της πόλης, με αποτέλεσμα τα ύδατα του Έλβα τελικά να διοχετεύονται αφιλτράριστα στα σπίτια.[1] Εκτός αυτού το Αμβούργο ήταν πυκνοκατοικημένη πόλη με πολλές υπόγειες κατοικίες και άσχημες υγειονομικές συνθήκες, με αποτέλεσμα κάθε χρόνο σχεδόν να σημειώνονται μικρά κρούσματα χολέρας. Ο πρώτος ασθενής το 1892 ήταν κάποιος εργάτης των υπονόμων ονόματι Ζάλινγκ, ο οποίος αρρώστησε στις 14 Αυγούστου 1892 με συμπτώματα εμετού και διάρροιας. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και πέθανε τις επόμενες μέρες. Ακολούθησαν και άλλα κρούσματα, ενώ η κοινότητα επησυχάστηκε λέγοντας ότι πρόκειται για εποχιακή σαλμονέλωση, και τα πρώτα θύματα αποσιωπήθηκαν για να προστατευτούν τα εισοδήματα των καταστημάτων. Εκδόθηκαν ακόμα και πλαστές υγειονομικές αποδείξεις. Με τα πλοία των μεταναστών, ο λοιμός αποδήμησε και στη Νέα Υόρκη.[2] Η επιδημία εξαπλώθηκε με ραγδαίο ρυθμό. Στις 22 Αυγούστου ο αριθμός των αρρώστων ανέρχονταν στις 1.100, ενώ 455 έχασαν τη ζωή τους. Οι άνθρωποι άρχισαν να πανικοβάλλονται και να εγκαταλείπουν την πόλη. Το λιμάνι έκλεισε.[3] Ο Ρόμπερτ Κοχ διέγνωσε στις 24 Αυγούστου 1892 την εξάπλωση της χολέρας, με αποτέλεσμα να κλείσουν τα σχολεία και να απαγορευτούν οι κάθε είδους συνελεύσεις. Οι εμπορικές σχέσεις με το Αμβούργο διακόπηκαν με το μαχαίρι. 125 εργάτες έσκαβαν καθημερινά τάφους στα νεκροταφεία για τους νεκρούς. Μετά από δέκα εβδομάδες τελικά άρχισε η κάμψη της επιδημίας. Συνολικά αρρώστησαν 16.956 άνθρωποι και 8.605 από αυτούς έχασαν τη ζωή τους.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Richard J. Evans: Tod in Hamburg. Stadt, Gesellschaft und Politik in den Cholera-Jahren 1830–1910. (Originaltitel: Death in Hamburg, übersetzt von Karl A. Klewer), Rowohlt, Reinbek bei Hamburg 1990, ISBN 3-498-01648-2.
- Boris Meyn: Der blaue Tod [Historischer Kriminalroman], rororo 23894, Reinbek bei Hamburg 2006, ISBN 3-499-23894-2.
- Knackstedt & Näther schufen ein Leporello mit Ansichten zur Choleraepidemie von 1892 in Hamburg.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Cholera – Seuchengeschichte, Informationen der Gesundheitsämter Dachau und Garmisch
- ↑ Richard J. Evans: Tod in Hamburg, S. 402ff.
- ↑ Charles E. Closmann: Wirbelnde Strömungen. Umweltverschmutzung und politische Tradition in Hamburg 1900–1933. In: Hamburger Wirtschafts-Chronik, Neue Folge, Band 1 (2000), herausgegeben von Sven Tode und Frank Hatje, im Auftrag der Wirtschaftsgeschichtlichen Forschungsstelle e. V., Verlag Hanseatischer Merkur, Hamburg 2000, ISSN 0436-7030, S. 137 ff
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Zeitungsartikel zur Geschichte der Abwasserreinigung
- St. Winkle: Chronologie und Konsequenzen der Hamburger Cholera von 1892, erschienen in: Auszug aus Hamburger Ärzteblatt, Hefte 12/1983 und 11/1984
- Ursula Weisser: Tod in Hamburg. Die große Choleraepidemie von 1892 im Zeichen der neuen bakteriologischen Seuchenlehre. Vortrag im Wissenschaftshistorischen Kolloquium des Medizinhistorischen Instituts der Universität Mainz, 7. Februar 1995 (PDF, 79 KB)