Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λουί Αραγκόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Λουί Αραγκόν
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Louis Aragon (Γαλλικά)
ΨευδώνυμοArnaud Saint Romain[1], Arnaud de Saint-Roman[1], François la Colère[1], Témoin des martyrs[1] και Albert de Routisie[2][3]
Γέννηση3  Οκτωβρίου 1897[4][5][6]
16ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[7]
Θάνατος24  Δεκεμβρίου 1982[4][5][6]
7ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[8][7]
Τόπος ταφήςMoulin de Villeneuve[9]
Κατοικίαrue de Varenne
Moulin de Villeneuve (1953–1970)
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[10]
ΣπουδέςΛύκειο Καρνώ
Ιδιότηταιατρός συγγραφέας, δημοσιογράφος, πολιτικός, ποιητής, μυθιστοριογράφος, κριτικός τέχνης, αγωνιστής της Γαλλικής αντίστασης και ιστορικός[11]
ΣύζυγοςΈλσα Τριολέ
ΓονείςΛουί Αντριέ και Marguerite Toucas-Massillon
Κίνημαντανταϊσμός και υπερρεαλισμός
Είδος τέχνηςποίηση
Καλλιτεχνικά ρεύματαντανταϊσμός και υπερρεαλισμός
ΒραβεύσειςΒραβείο Ρενοντό (1936), τάγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης (2  Οκτωβρίου 1972), Τάγμα της Φιλίας των Λαών (3  Νοεμβρίου 1977), βραβείο Ειρήνης Λένιν (1957)[12], Πολεμικός Σταυρός 1939-1945, Πολεμικός Σταυρός 1914-1918 (Γαλλία), Στρατιωτικό μετάλλιο της Γαλλικής Δημοκρατίας και honorary doctorate of the University of Moscow (1965)[13]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Λουί Αραγκόν (γαλλ.Louis Aragon, Παρίσι, 3 Οκτωβρίου 1897 - Παρίσι, 24 Δεκεμβρίου 1982) ήταν Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος και δημοσιογράφος και για πολλά χρόνια μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Πήρε μέρος στο κίνημα του ντανταϊσμού ενώ αργότερα αποτέλεσε μαζί με τον Αντρέ Μπρετόν πρωτεργάτη του υπερρεαλισμού. Διετέλεσε εκδότης και τακτικός συνεργάτης των υπερρεαλιστικών περιοδικών Litterature και La Revolution Surrealiste. Το 1981 του απονεμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Φρανσουά Μιτεράν το βραβείο της Λεγεώνας της Τιμής. Πέθανε το 1982 στην οδό Varenne στο Παρίσι.

Εκδόσεις έργων του Αραγκόν στα ελληνικά

  • Anicet ou le Panorama (Ανισέ ή το πανόραμα), 1921

1924 Libertinage et Une vague de reve

  • Les Aventures de Télémaque (Οι Περιπέτειες του Τηλέμαχου), 1922
  • Le Paysan de Paris (Ο Παριζιάνος χωρικός), 1926

1927 Le Traité du Style

  • Les Cloches de Bâle (Οι καμπάνες της Βασιλείας), 1934 ― ελλην.μετάφρ.Γ.Παπακυριάκης, "ΟΔΥΣΣΕΑΣ"
  • Les Beaux Quartiers βραβείο Renaudot (Οι καλές συνοικίες), 1936 ― ελλην.μετάφρ. Μαν.Κορνήλιος, "ΟΔΥΣΣΕΑΣ"
  • Les Communistes (Οι Κομμουνιστές) (6 τόμοι), 1949-1951 & 1966-1967
  • Blanche ou l'oubli (Μπλάνς ή η Λησμονιά), 1967
  • Les Yeux d'Elsa (Τα μάτια της Έλσας), 1942 ― ελλην.μετάφρ. Αλέξ. Μπάρας, "ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ"
  • Περί του ύφους, 1928
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19981000131. Ανακτήθηκε στις 30  Αυγούστου 2020.
  2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général» (Γαλλικά) Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι.
  3. 0000000107786390.
  4. 4,0 4,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  5. 5,0 5,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119347816. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. 6,0 6,1 (Αγγλικά) SNAC. w6x34wjp. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. 7,0 7,1 Fichier des personnes décédées mirror. sEofvtywaYM6. Ανακτήθηκε στις 12  Απριλίου 2021.
  8. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  9. 9,0 9,1 Ανακτήθηκε στις 2  Ιουνίου 2020.
  10. LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 15  Οκτωβρίου 2012. 42gjkd6n4c52bjp. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  11. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  12. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969.
  13. www.lemonde.fr/archives/article/1965/01/09/aragon-docteur-honoris-causa-de-l-universite-de-moscou_2187870_1819218.html.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]