Λουδοβίκος Βοναπάρτης (1864-1932)
| Λουδοβίκος Βοναπάρτης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Louis Bonaparte (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 16 Ιουλίου 1864[1][2] Μεντόν |
| Θάνατος | 14 Οκτωβρίου 1932[3][1][2] Prangins |
| Τόπος ταφής | Βασιλική της Σουπέργκα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ναπολέων Ιωσήφ Κάρολος Παύλος Βοναπάρτης[5] και Μαρία Κλοτίλδη της Σαβοΐας[5] |
| Οικογένεια | Οικογένεια Βοναπάρτη |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | αντιστράτηγος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | τάγμα του Αγίου Ανδρέα Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Γ΄ Τάξη Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Λουδοβίκος (γαλλ. Louis, 16 Ιουλίου 1864 - 14 Οκτωβρίου 1932) από τον Οίκο του Βοναπάρτη ήταν αντιστράτηγος στο Ρωσικό στρατό και διοικητής της επαρχίας του Γερεβάν το 1905.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ναπολέων Λουδοβίκος Ιωσήφ Ιερώνυμος ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ναπολέοντα Ιωσήφ του Μονφόρ, τιτουλάριου Bασιλιά της Βεστφαλίας, και της Μαρίας Κλοτίλδης της Σαβοΐας, κόρης του Βίκτωρα Εμμανουήλ Β΄ της Σαρδηνίας και μετά της Ιταλίας.
Γεννήθηκε στο Μεντόν, νοτιοδυτικό προάστιο του Παρισιού. Εκπαιδεύτηκε με τον μεγαλύτερο αδελφό του Βίκτωρα και μετά έζησε μία ήρεμη ζωή στο Παρίσι στο σπίτι της θείας του Ματθίλδης. Ο πατέρας του τον κατεύθυνε σε μία στρατιωτική σταδιοδρομία. Ως μικρανιψιός του Ναπολέοντα Α΄ δεν επιτρεπόταν να εισέλθη στον Γαλλικό στρατό και έτσι ο Λουδοβίκος έγινε υπολοχαγός του Ιταλικού στρατού στη Βερόνα, με την επιδοκιμασία του θείου του Ουμβέρτου Α΄ της Ιταλίας.
Λόγω του αντι-γαλλικού αισθήματος στον Ιταλικό στρατό, άφησε την Ιταλία το 1890 και εισήλθε στον Ρωσικό στρατό. Το 1895 έγινε συνταγματάρχης και το 1902 στάθμευε στον Καύκασο. Όταν το 1905 ξέσπασαν ταραχές μεταξύ των Αρμενίων και των Αζέρων στο Γερεβάν, ορίστηκε κυβερνήτης της επαρχίας εκεί και διατάχθηκε να επαναφέρει την τάξη.[6]
Το 1910 αποσύρθηκε από τον Ρωσικό στρατό ως αντιστράτηγος και μετακόμισε στην οικογενειακή ιδιοκτησία στο Πρανζέν της Ελβετίας. Με αίτημα του Τσάρου έγινε ο σύνδεσμος μεταξύ του Ρωσικού στρατού και της 3ης Ιταλικής Στρατιάς, που οδηγούσε ο εξάδελφός του Εμμανουήλ Φιλιβέρτος της Αόστα.
Ταξίδεψε στην Ιαπωνία και στις ΗΠΑ· το 1917 επέστρεψε στο Πρανζέν και το 1932 απεβίωσε από καρδιά εκεί. Ήταν 68 ετών και άγαμος.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Πρόγονοι του Λουδοβίκου Βοναπάρτη, αντιστρατήγου |
|---|
|
|
Αναφορές σε Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p9208.htm#i92078.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 1127162403. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2020.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb157606259. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb157606259. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ LUIGI VILLARI (1906). FIRE AND SWORD IN THE CAUCASUS. T. Fisher Unwin. σελ. 217 – μέσω Armenia House.
  | Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Louis Bonaparte (1864–1932) της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |