Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λυκοποριά Κορινθίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λυκοποριά Κορινθίας
is located in Greece
               Map
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα[1]
ΠεριφέρειαΠελοποννήσου
Περιφερειακή ΕνότηταΚορινθίας
ΔήμοςΞυλοκάστρου - Ευρωστίνης
Δημοτική ΕνότηταΕυρωστίνης
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΠελοποννήσου
ΝομόςΚορινθίας
Υψόμετρο10 μ.
Έκταση5
Πληθυσμός
Μόνιμος612
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΑυγό
Ταχ. κώδικας20009
Τηλ. κωδικός27430

Η Λυκοποριά είναι χωριό που ανήκει στον «καλλικρατικό» Δήμο Ξυλοκάστρου - Ευρωστίνηςτου Νομού Κορινθίας. Απέχει 50 χλμ. από την Κόρινθο, 13 χλμ. από το Ξυλόκαστρο και 9 χλμ. από το Δερβένι. Εκτείνεται περί τα πέντε χιλιόμετρα κατά μήκος του Κορινθιακού Κόλπου.

Οι πρώτοι και οι περισσότεροι κάτοικοί της ήρθαν το 1865 από τη Ζάχολη και έφεραν μαζί τους τα ήθη και έθιμα τους και ασχολήθηκαν με τη γεωργία. Την αποκαλούν «πατρίδα των φυτωρίων», με πολλά δενδρύλλιά της να έχουν φυτευτεί σε ολόκληρη την επικράτεια, ενώ οι κάτοικοί της δίδαξαν την τέχνη του μπολιάσματος (κέντρωμα) σε πολλά μέρη της χώρας μας.

Από τη Λυκοποριά προέρχεται ο γνωστός καλλιτέχνης Ανδρέας Γκολφινόπουλος.

Το χωριό, πριν πάρει την ονομασία Λυκοποριά, ονομαζόταν Αυγό, από τον ομώνυμο λόφο που δεσπόζει στην περιοχή.

Για την προέλευση της σημερινής ονομασίας υπάρχουν τρεις εκδοχές. Η πρώτη και δημοφιλέστερη εκδοχή είναι αυτή που αποδίδεται στη διέλευση των λύκων (λύκος "πορά") από το φυσικό πέρασμα στον λόφο του Αυγού, όπου σήμερα γίνεται η συγκοινωνία με την Καλλιθέα. π περιοχή τότε ήταν πευκόφυτη με πυκνή βλάστηση, θάμνους, καλαμιές και ακατοίκητη, δηλαδή υπήρχαν ευνοϊκές προϋποθέσεις για τη διέλευση λύκων.

Η δεύτερη εκδοχή, η οποία μάλλον δεν ευσταθεί, είναι ότι το όνομα προέρχεται από τις "γλυκές οπώρες" που παρήγαγε η κοινότητα (Γλυκοποριά-Λυκοποριά). Όμως η καλλιέργεια εσπεριδοειδών του κάμπου της Λυκοποριάς χρονολογείται αργότερα, μετά την εποχή που πρωτοσυνταντήσαμε το όνομα αυτό.

Η τρίτη εκδοχή, είναι ότι προέρχεται από την λατινική λέξη Lux-Lucis που σημαίνει φως, δηλαδή πορεία του φωτός. Ο ήλιος που ανατέλλει στη Λυκοποριά, απ' τη χαραυγή μέχρι που θα δύσει, δηλαδή από το λυκαυγές μέχρι το λυκόφως, είναι εμφανής σε όλη τη διάρκεια της ημέρας και φωτίζει με άπλετο φως το χωριό.[2]

Με βάση την απογραφή του 2021 η Λυκοποριά έχει 612 κατοίκους.[3]

Εξέλιξη πληθυσμού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Κάτοικοι
1896 472
1907 557
1920 633
1928 721
1940 797
1951 796
1961 992
1971 852
1981 864
1991 1042
2001 850
2011 638

Η Λυκοποριά έχει δύο ενοριακούς ναούς και έξι παρεκκλήσια.

  • Άγιος Νικόλαος

Η ανέγερση του έγινε με την εγκατάσταση των πρώτων κατοίκων στο χωριό, η ανοικοδόμησή του ξεκίνησε το 1905 και τα εγκαίνια έγιναν το 1909. Είναι πετρόχτιστος, σταυροειδής, χωρίς τρούλο.

  • Άγιος Γεώργιος

Οικοδομήθηκε τη διετία 1912-1913. Είναι πετρόχτιστος, σταυροειδής, χωρίς τρούλο.

  • Παρεκκλήσι Αγίου Νικολάου
  • Προφήτης Ηλίας
  • Κοίμηση της Θεοτόκου
  • Άγιος Φανούριος
  • Άγιος Νεκτάριος
  • Όσιος Λουκάς
Ο φάρος της Λυκοποριάς

Ο φάρος της Λυκοποριάς κατασκευάστηκε το 1957 και βρίσκεται πάνω σε έναν μεταλλικό πύργο ύψους 15 μέτρων. Αποτελεί σημείο αναφοράς της περιοχής, καθώς διευκολύνει τη ναυσιπλοΐα από και προς τον Ισθμό της Κορίνθου. Η πρόσβαση σ’ αυτόν είναι εύκολη αφού βρίσκεται πάνω στον παραλιακό παλιό εθνικό δρόμο, στη δυτική είσοδο του χωριού.

Το χαρακτηριστικό του φάρου είναι "Αν(2) 16δ 10Μ", δηλαδή εκπέμπει δέσμη (ομάδα) 2 λευκών αναλαμπών ανα 16 δευτερόλεπτα και είναι ορατός από απόσταση 10 μιλίων.

Ο κεντρικός δρόμος της Λυκοποριάς είναι η Παλαιά Εθνική Οδός Αθηνών-Κορίνθου, και από τα Σαρανταπηχιώτικα υπάρχει είσοδος προς την Νέα Εθνική Οδό Αθηνών-Πατρών.

Από την περιοχή της Λυκοποριάς «διέρχεται» σιδηροδρομικό δίκτυο και το χωριό διαθέτει σιδηροδρομικό σταθμό του Προαστιακού Αθήνας, στην γραμμή 5 (Αθήνα-Αίγιο).

  1. (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
  2. Κάσσιος, Δημήτρης (2002). Λυκοποριά Ευρωστίνης-Κορινθίας. Αθήνα. σελ. 19-20. ISBN 960-8144-44-2. 
  3. «Αποτελέσματα Μόνιμου Πληθυσμού κατά δημοτική κοινότητα». Ελληνική Στατιστική Αρχή. 21 Απριλίου 2023. σελ. 112. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]