Λυσιάς Κοίλης Συρίας

Η Λυσιάς ήταν αρχαία ελληνική πόλη στην Κοίλη Συρία.

Την πόλη αναφέρει ο γεωγράφος Στράβων^[1] στην νότια Περαία της Παλαιστίνης και στα ανατολικά της Ασφαλτίτιδος λίμνης. Επρόκειτο για οχυρό μάλλον κοντά στην Φιλαδέλφεια. Δεν αποκλείεται να ιδρύθηκε από τον Σελευκίδη στρατηγό και επίτροπο του συριακού θρόνου, Λυσία που κινητοποιήθηκε στα μέρη εκείνα κατά των εξεγερμένων Ιουδαίων. Το 64/3 π.Χ. ο Πομπήιος επέδραμε στην Ιουδαία εναντίον αδελφών Υρκανού και Αριστοβούλου (γιων του Αλεξάνδρου Ιανναίου), οι οποίοι φιλονικούσαν, και κατέλαβε τη Λυσιάδα, μαζί με τις γειτονικές, Μαχαιρούντα και Φιλαδέλφεια. Ο Γερμανός ιστορικός μελετητής Johann Gustav Droysen εικάζει ότι η εν λόγω πόλη θα μπορούσε να είναι η Λιβιάς του Ιωσήπου.

Άγνωστη η σημερινή της τοποθεσία, σίγουρα όμως θα βρίσκεται στη δυτική Ιορδανία.

Παραπομπές

↑ Στράβωνος Γεωγραφικά βιβλίο ΙΣΤ, παρ. 40: Ἤδη δ´ οὖν φανερῶς τυραννουμένης τῆς Ἰουδαίας πρῶτος ἀνθ´ ἱερέως ἀνέδειξεν ἑαυτὸν βασιλέα Ἀλέξανδρος· τούτου δ´ ἦσαν υἱοὶ Ὑρκανός τε καὶ Ἀριστόβουλος· διαφερομένων δὲ περὶ τῆς ἀρχῆς, ἐπῆλθε Πομπήιος καὶ κατέλυσεν αὐτοὺς καὶ τὰ ἐρύματα αὐτῶν κατέσπασε καὶ αὐτὰ ἐν πρώτοις τὰ Ἱεροσόλυμα βίᾳ καταλαβών· ἦν γὰρ πετρῶδες καὶ εὐερκὲς ἔρυμα, ἐντὸς μὲν εὔυδρον ἐκτὸς δὲ παντελῶς διψηρόν, τάφρον λατομητὴν ἔχον βάθος μὲν ἑξήκοντα ποδῶν, πλάτος δὲ πεντήκοντα καὶ διακοσίων· ἐκ δὲ τοῦ λίθου τοῦ λατομηθέντος ἐπεπύργωτο τὸ τεῖχος τοῦ ἱεροῦ. Κατελάβετο δ´, ὥς φασι, τηρήσας τὴν τῆς νηστείας ἡμέραν, ἡνίκα ἀπείχοντο οἱ Ἰουδαῖοι παντὸς ἔργου, πληρώσας τὴν τάφρον καὶ ἐπιβαλὼν τὰς διαβάθρας· κατασπάσαι δ´ οὖν ἐκέλευσε τὰ τείχη πάντα καὶ ἀνεῖλεν εἰς δύναμιν τὰ λῃστήρια καὶ τὰ γαζοφυλάκια τῶν τυράννων. Ἦν δὲ δύο μὲν τὰ ταῖς εἰσβολαῖς ἐπικείμενα τοῦ Ἱερικοῦντος Θρήξ τε καὶ Ταῦρος, ἄλλα δὲ Ἀλεξάνδριόν τε καὶ Ὑρκάνιον καὶ Μαχαιροῦς καὶ Λυσιὰς καὶ τὰ περὶ τὴν Φιλαδέλφειαν καὶ ἡ περὶ Γαλιλαίαν Σκυθόπολις.

Πηγές

Στράβωνος γεωγραφικά.
Μεγάλη ελληνική εγκυκλοπαίδεια.
Johann Gustav Droysen Ιστορία των Επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκδ. Ελεύθερη σκέψις.

[1] Στράβωνος Γεωγραφικά βιβλίο ΙΣΤ, παρ. 40: Ἤδη δ´ οὖν φανερῶς τυραννουμένης τῆς Ἰουδαίας πρῶτος ἀνθ´ ἱερέως ἀνέδειξεν ἑαυτὸν βασιλέα Ἀλέξανδρος· τούτου δ´ ἦσαν υἱοὶ Ὑρκανός τε καὶ Ἀριστόβουλος· διαφερομένων δὲ περὶ τῆς ἀρχῆς, ἐπῆλθε Πομπήιος καὶ κατέλυσεν αὐτοὺς καὶ τὰ ἐρύματα αὐτῶν κατέσπασε καὶ αὐτὰ ἐν πρώτοις τὰ Ἱεροσόλυμα βίᾳ καταλαβών· ἦν γὰρ πετρῶδες καὶ εὐερκὲς ἔρυμα, ἐντὸς μὲν εὔυδρον ἐκτὸς δὲ παντελῶς διψηρόν, τάφρον λατομητὴν ἔχον βάθος μὲν ἑξήκοντα ποδῶν, πλάτος δὲ πεντήκοντα καὶ διακοσίων· ἐκ δὲ τοῦ λίθου τοῦ λατομηθέντος ἐπεπύργωτο τὸ τεῖχος τοῦ ἱεροῦ. Κατελάβετο δ´, ὥς φασι, τηρήσας τὴν τῆς νηστείας ἡμέραν, ἡνίκα ἀπείχοντο οἱ Ἰουδαῖοι παντὸς ἔργου, πληρώσας τὴν τάφρον καὶ ἐπιβαλὼν τὰς διαβάθρας· κατασπάσαι δ´ οὖν ἐκέλευσε τὰ τείχη πάντα καὶ ἀνεῖλεν εἰς δύναμιν τὰ λῃστήρια καὶ τὰ γαζοφυλάκια τῶν τυράννων. Ἦν δὲ δύο μὲν τὰ ταῖς εἰσβολαῖς ἐπικείμενα τοῦ Ἱερικοῦντος Θρήξ τε καὶ Ταῦρος, ἄλλα δὲ Ἀλεξάνδριόν τε καὶ Ὑρκάνιον καὶ Μαχαιροῦς καὶ Λυσιὰς καὶ τὰ περὶ τὴν Φιλαδέλφειαν καὶ ἡ περὶ Γαλιλαίαν Σκυθόπολις.

[1]