Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μάνιος Ακουίλλιος (ύπατος το 129 π.Χ.)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μάνιος Ακουίλιος (ύπατος το 129 π.Χ.)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1ος αιώνας π.Χ.
Αρχαία Ρώμη
Θάνατος1ος αιώνας π.Χ. (πιθανώς)
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΡωμαίος πολιτικός
Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
ΤέκναManius Aquillius[1][2][3]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΡωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[4]
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (129 π.Χ.)[4]
δεδομένα

Ο Μάνιος Ακουίλλιος, λατιν.: Manius Aquillius, ήταν Ρωμαίος συγκλητικός, που υπηρέτησε ως ύπατος το 129 π.Χ.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έβαλε τέλος στον πόλεμο που είχε διεξαχθεί εναντίον του Αριστόνικου, γιου του Ευμένους Β΄ βασιλιά της Περγάμου, και ο οποίος είχε σχεδόν τερματιστεί από τον προκάτοχό του, Μάρκο Περπέρνα. Κατά την επιστροφή του στη Ρώμη, κατηγορήθηκε από τον Πόπλιο Λέντουλο για κακή διοίκηση στην επαρχία του, την Ασία, αλλά απαλλάχθηκε δωροδοκώντας τους δικαστές.[5] Τέλεσε θρίαμβο λόγω των επιτυχιών του στην Ασία, αλλά όχι μέχρι το 126 π.Χ.[6]

Ένα κομμάτι μιας ομιλίας του Γάιου Γράκχου -σχετικά με την ανάρμοστη διαφθορά στην Δημοκρατία- υπάρχει σε σχέση με τις κατηγορίες που έγιναν εναντίον του Ακουιλλίου.[7] Όταν το βασίλειο της Περγάμου κληρονομήθηκε από την Δημοκρατία, ο Ακουίλλιος ανέθεσε ένα από τα εδάφη της Περγάμου (Φρυγίας) στους βασιλείς της Βιθυνίας και του Πόντου. Αγοράστηκε από τον βασιλιά του Πόντου. Όσον αφορά τον νόμο σχετικά με το ποιος θα λάβει το βασίλειο (Lex Aquillia), οι συγκλητικού ήταν διαιρεμένοι, ισχυρίστηκε ο Γράκχος, σε τρία μέρη: εκείνοι που ήταν υπέρ του, εκείνοι που ήταν εναντίον του, και εκείνοι που σιωπούσαν. Ο Γράκχος παρατηρεί ότι η πρώτη ομάδα δωροδοκήθηκε από τον βασιλιά του Πόντου, η δεύτερη από τον βασιλιά της Βιθυνίας, και η τρίτη ήταν η πιο έξυπνη, επειδή αν και δέχθηκαν χρήματα από τους δύο βασιλείς, ωστόσο έκαναν κάθε πλευρά να πιστεύει ότι σιωπούσαν για το συμφέρον τους.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Aquilii» (Ρωσικά)
  2. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1614. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  3. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1757. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  4. ↑ 4,0 4,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
  5. ↑ Florus, Histoire Romaine, iii. 1; Justin, Epitome, xxxvi. 4; Velleius Paterculus, Roman History, ii. 4; Cicero, On the Nature of Gods, ii. 5 Αρχειοθετήθηκε 2005-05-27 στο Wayback Machine.; ibid., Divinatio against Q. Caecilius, 21; Appian, The Civil Wars, i. 22
  6. ↑ Fasti Triumphales
  7. ↑ Mommsen, Theodor, The History of Rome, Vol. I (1903), pg. 358

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Smith, William (editor); Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, "Aquillius (1)", Boston, (1867)
  • Smith, William, ed. (1870). "Aquilius (1)". Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology. Vol. 1. p. 253.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μάνιος_Ακουίλλιος_(ύπατος_το_129_π.Χ.)&oldid=10614193"