Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μάριο Μπότα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μάριο Μπότα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Mario Botta (Ιταλικά)
Γέννηση1  Απριλίου 1943[1][2][3]
Mendrisio[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΕλβετία[5]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[6]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο IUAV της Βενετίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας[7][8]
συντηρητής
διδάσκων πανεπιστημίου
καθηγητής[8]
σχεδιαστής[9]
ΕργοδότηςΟμοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λωζάννης
Αξιοσημείωτο έργοChiesa del Santo Volto
Καθεδρικός Ναός της Αναστάσεως και Αγίου Κορβινιανού του Εβρί
Tour de Moron
Museum Tinguely
Museum of Modern and Contemporary Art of Trento and Rovereto
Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο
Santa Maria degli Angeli
Dortmund City and State Library
Επηρεάστηκε απόΚάρλο Σκάρπα
Λε Κορμπυζιέ
Louis Kahn
Περίοδος ακμής2018[10]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΛεγεώνα της Τιμής (1999)[11]
Ratzinger Prize (18  Νοεμβρίου 2018)[12]
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Νεσατέλ (2007)[13]
Ιστότοπος
www.botta.ch
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μάριο Μπότα (γεννημένος την 1 Απριλίου 1943 στο Μεντρίζιο του ελβετικού καντονιού Τιτσίνο)[14] είναι Ελβετός αρχιτέκτονας.[15] Έχει επηρεαστεί από τους δασκάλους του, Κάρλο Σκάρπα και Λούις Καν, καθώς και από τον μοντερνιστή αρχιτέκτονα Λε Κορμπυζιέ.[16][14]

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπότα σχεδίασε το πρώτο του κτήριο, ένα σπίτι δύο οικογενειών στο Μόρμπιο Σουπεριόρε στο Τιτσίνο, σε ηλικία 16 ετών. Αποφοίτησε από το Università Iuav di Venezia (1969).[17] Το 1970 άνοιξε δικό του αρχιτεκτονικό γραφείο στο Λουγκάνο[18] και ένα από τα πρώτα του έργα ήταν η εμβληματική «Κάζα Μπιάνκι». Ασχολήθηκε με την κατασκευή διάφορων ειδών κτηρίων: σχολεία, τράπεζες, εκκλησίες, βιβλιοθήκες, συναγωγές και μουσεία.[19]

Αν και η διάταξη των χώρων σε αυτή τη δομή είναι ασυνεπής, η σχέση της με την τοποθεσία, ο διαχωρισμός των χώρων διαβίωσης από τους χώρους εξυπηρέτησης και οι βαθιές εσοχές των παραθύρων απηχούν αυτό, που θα γινόταν το έντονο, δυνατό, πανύψηλο στυλ του. Τα σχέδιά του τείνουν να περιλαμβάνουν μια έντονη αίσθηση γεωμετρίας,[15] που συχνά βασίζονται σε πολύ απλά σχήματα, αλλά δημιουργούν μοναδικούς όγκους χώρου. Τα κτήριά του είναι συχνά κατασκευασμένα από τούβλα, ωστόσο η χρήση του υλικού είναι ευρεία, ποικίλη και συχνά μοναδική. 

Το σήμα κατατεθέν του μπορεί να δει κάποιος ευρέως στην Ελβετία, ιδιαίτερα στην περιοχή του Τιτσίνο και επίσης στη Mediatheque στο Βιλερμπάν (1988), έναν καθεδρικό ναό στο Εβρί (1995) και στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο ή SFMOMA (1994). Σχεδίασε επίσης το Europa-Park Dome, το οποίο φιλοξενεί πολλές σημαντικές εκδηλώσεις στο θεματικό πάρκο Europa-Park στη Γερμανία. Θρησκευτικά έργα του Μπότα, συμπεριλαμβανομένης της Συναγωγής Cymbalista και του Κέντρου Εβραϊκής Κληρονομιάς παρουσιάστηκαν στο Λονδίνο στο Βασιλικό Ινστιτούτο Βρετανών Αρχιτεκτόνων σε μια έκθεση με τίτλο, Architetture del Sacro: Prayers in Stone. [20] «Μια εκκλησία είναι ο κατ’ εξοχήν χώρος της αρχιτεκτονικής», είπε σε μια συνέντευξη με την ιστορικό της αρχιτεκτονικής Τζούντιθ Ντυπρέ. «Όταν μπαίνεις σε μια εκκλησία, είσαι ήδη μέρος αυτού, που έχει συμβεί και θα συμβεί εκεί. Η εκκλησία είναι ένα σπίτι, που βάζει έναν πιστό σε μια διάσταση όπου αυτός ή αυτή είναι ο πρωταγωνιστής.[14] Το ιερό ζει άμεσα στο συλλογικό. Ο άνθρωπος γίνεται συμμετέχων σε μια εκκλησία, ακόμα κι αν δεν πει ποτέ τίποτα». [21]

Το 1998, σχεδίασε το νέο σταθμό λεωφορείων για το Βιμερκάτε (κοντά στο Μιλάνο), ένα κτήριο από κόκκινο τούβλο, που συνδέεται με πολλές εγκαταστάσεις, υπογραμμίζοντας την πρόσφατη ανάπτυξη της πόλης. Εργάστηκε στην ανακαίνιση του θεάτρου της Σκάλας του Μιλάνου, η οποία αποδείχθηκε αμφιλεγόμενη καθώς οι συντηρητές φοβούνταν ότι θα χαθούν ιστορικές λεπτομέρειες. [22] [23]

Το 2004, σχεδίασε το Museum One of the Leeum, το Μουσείο Τέχνης της Samsung στη Σεούλ της Νότιας Κορέας. Το 2006, σχεδίασε το πρώτο του σπα, το Bergoase Spa στην Αρόζα της Ελβετίας. Το σπα άνοιξε τον Δεκέμβριο του 2006 και στοίχισε περίπου 35 εκατομμύρια CHF. Ο Μάριο Μπότα συμμετείχε στο πρόγραμμα Stock Exchange of Visions το 2007.

Βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την 1η Ιανουαρίου 2006 έλαβε το βραβείο του Μεγάλου Αξιωματικού από τον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Κάρλο Ατσέλιο Τσάμπι. Ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής των βραβείων Global Holcim Awards το 2012. Το 2014, του απονεμήθηκε το βραβείο Χαβιέρ Καρβαχάλ από το Πανεπιστήμιο της Ναβάρρα. [24]Έχει τιμηθεί με τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα από διάφορα πανεπιστήμια στην Αργεντινή, την Ελλάδα, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, τη Βραζιλία και την Ελβετία.[19]

Εικόνες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118662201. Ανακτήθηκε στις 12  Αυγούστου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6s473f2. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 filmportal.de. 3576e9a6f37a4d909216b0ec62b15121. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ «Who's Who in France» (Γαλλικά) Παρίσι. 31472.
  5. ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 696. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 122487532. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ 258. Ανακτήθηκε στις 4  Δεκεμβρίου 2019.
  8. ↑ 8,0 8,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/98623. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  9. ↑ Collectie Boijmans Online. www.boijmans.nl/en/collection/artworks/156295/seconda-602. Ανακτήθηκε στις 19  Απριλίου 2024.
  10. ↑ Ανακτήθηκε στις 27  Μαΐου 2020.
  11. ↑ www.botta.ch/it/PREMI.
  12. ↑ www.vaticannews.va/de/vatikan/news/2018-09/vatikan-ratzinger-schlosser-theologin-preis.html. Ανακτήθηκε στις 21  Νοεμβρίου 2018.
  13. ↑ www.unine.ch/unine/home/luniversite/Evenements/dies-academicus/dies-academicus-2007.html.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 «Botta Mario». www.blod.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «Articles - ΕΡΓΟ - ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ - BOTTA, MARIO». www.greekarchitects.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  16. ↑ Μαριλένα, Αστραπέλλου (9 Οκτωβρίου 2012). «Μάριο Μπότα «H αρχιτεκτονική είναι η έκφραση της ιστορίας»». Ειδήσεις - νέα - Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  17. ↑ «About Botta». www.botta.ch. 
  18. ↑ «Ο πολυβραβευμένος αρχιτέκτονας Mario Botta στην Αθήνα - Στην έκθεση SYMBOLS & Iconic Ruins στο ΕΜΣΤ». The TOC. 22 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  19. ↑ 19,0 19,1 IEFIMERIDA.GR, NEWSROOM (22 Οκτωβρίου 2021). «Ο κορυφαίος αρχιτέκτονας Μario Βotta στο ΕΜΣΤ -Ο συνεργάτης του Λε Κορμπυζιέ, με τις περίεργες εκκλησίες [εικόνες]». iefimerida.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2022. 
  20. ↑ Jonathan Glancey, Spirit in the skylight, The Guardian, 19 December 2005
  21. ↑ Judith Dupré, “Interview with Mario Botta,” Churches (New York: HarperCollins, 2001): 16.
  22. ↑ Riding, Alan (2004-12-05). «La Scala Proudly Emerges From a Drama of Its Own» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2004/12/05/arts/music/la-scala-proudly-emerges-from-a-drama-of-its-own.html. Ανακτήθηκε στις 2022-05-02. 
  23. ↑ «Critics say restoration has ruined La Scala». the Guardian (στα Αγγλικά). 10 Δεκεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2022. 
  24. ↑ Bonell, Esteve (2014-01-01). «Premio Javier Carvajal 2014: Mario Botta: tres momentos de una trayectoria profesional.» (στα Spanish). Ra. Revista de Arquitectura (16): 87–91. https://go.gale.com/ps/i.do?p=IFME&sw=w&issn=11385596&v=2.1&it=r&id=GALE%7CA421079589&sid=googleScholar&linkaccess=abs. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Markus Breitschmid (επιμ. ), Architecture and the Ambient – Mario Botta . Architectura et Ars Series, Volume 2, Virginia Tech Architecture Publications, 2013. (ISBN 978-0-9893936-5-2)ISBN 978-0-9893936-5-2


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μάριο_Μπότα&oldid=10497487"