Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μάρκος Λικίνιος Κράσσος (ταμίας το 54 π.Χ.)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μάρκος Λικίνιος Κράσσος (ταμίας το 54 π.Χ.)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		M.Licinius M.f.P.n. Crassus (Λατινικά)
Γέννηση86 π.Χ. ή 90 π.Χ. (περίπου)[1]
Αρχαία Ρώμη
Θάνατος49 π.Χ.
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΡωμαίος πολιτικός
Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚαικιλία Μετέλλα[2][3]
ΤέκναΜάρκος Λικίνιος Κράσσος
ΓονείςΜάρκος Λικίνιος Κράσσος[2][4] και Τερτούλλα (σύζυγος του Κράσσου)
ΑδέλφιαΠόπλιος Λικίνιος Κράσσος (γιος του Μάρκου)[2][5]
ΟικογένειαΛικίνιοι Κράσσοι
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΓαλατικός Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΡωμαίος έπαρχος
Ταμίας (Quaestor)
δεδομένα

Ο Μάρκος Λικίνιος Κράσοςσ (86 ή 85 π.Χ. - π. 49 π.Χ.[6]) ήταν ένας ταμίας (quaestor) της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας το 54 π.Χ.. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Μάρκου Λικίνου Κράσσου που σχημάτισε την πολιτική συμμαχία γνωστή ως "Α' Τριανδρία" με τον Γ. Πομπήιος και τον Ι. Καίσαρα. Η μητέρα του ήταν η Τερτούλλα, κόρη του Μάρκου Βάρωνα Λούκουλου.[7] Ο πατέρας του και ο μικρότερος αδελφός του, ο Πόπλιος, πέθαναν στη Μάχη του Καρρών το 53 π.Χ. Μετά από αυτό ο Μάρκος συνέχισε να είναι υποστηρικτής του Καίσαρα.

Ο Μάρκος υπηρέτησε υπό τον Καίσαρα στους Γαλατικούς Πολέμους, πρώτα ως ταμίας, στη συνέχεια ως προταμίας το 53 π.Χ. Αποδεικνύεται ότι ήταν απεσταλμένος (legatus) του Καίσαρα το 49. Ήταν επίσης αρχιερέας της ρωμαϊκής κρατικής θρησκείας, πιθανότατα ήδη από τα 60.[8]

Νεανική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η επιστημονική γνώμη είναι διαιρεμένη ως προς το αν ο Μάρκος ή ο Πόπλιος ήταν ο μεγαλύτερος, αλλά με τις ρωμαϊκές ονομαστικές συμβάσεις, ο μεγαλύτερος γιος σχεδόν πάντα διατηρούσε στο όνομα τού πατέρα του, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου ονόματος, ενώ οι νεότεροι γιοι ονομάζονταν από έναν παππού ή θείο.[9] Τα επιτεύγματα του Πόπλιου, που πήρε το όνομά του από τον πάππο του και τον θείο του, υπολείπονται από τα επιτεύγματα των αδελφών του σε τέτοιο βαθμό, που κάποιοι αμφισβητούν την παραδοσιακή σειρά γέννησης. [10] Ο Ρόναλντ Σάυμ και η Ελίζαμπεθ Ράουνσον, ωστόσο, έχουν υποστηρίξει έντονα μια οικογενειακή δυναμική που θέτει τον Μάρκο ως τον μεγαλύτερο και τον Πόπλιο ως τον πιο ταλαντούχο μικρότερο αδελφό. [11]

Στρατιωτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιανουάριο του 54 π.Χ. ο Κικέρων αναφέρει ότι ο Μάρκος ήταν στη Ρώμη, αλλά αργότερα εκείνο το έτος ανέλαβε το αξίωμα του ταμία στη Γαλατία.[12] Αν συμμετείχε στην εισβολή στη Βρετανία, ο Καίσαρας απέτυχε να τον αναφέρει. Όταν έγιναν διευθετήσεις για τη χειμερινή διαμονή στο τέλος της περιόδου εκστρατείας, ο Μάρκος τέθηκε ως επικεφαλής μιας λεγεώνας. Συνέχισε με αυτή την διοίκηση την επόμενη άνοιξη σε δράσεις κατά των Μεναπίων στην Βελγική Γαλατία.[13] Ο Μάρκος Κράσσος ήταν ο μόνος ταμίας -εκτός από τον Μάρκο Αντώνιο- που ονομάστηκε από τον Καίσαρα στην αφήγησή του για τους Γαλατικούς Πολέμους,[12] αλλά στην υπηρεσία του ο Μάρκος δεν διακρίθηκε.[14] Μεταξύ του 53 π.Χ. και του 49 π.Χ. ο Μάρκος αναφέρεται, μόνο σύντομα, για την παραμονή του ως πιστού στον Καίσαρα. [15]

Το 49 π.Χ. ο Καίσαρος ως δικτάτορας διόρισε τον Μάρκο κυβερνήτη της Εντεύθεν των Άλπεων Γαλατίας, της εθνικά Κελτικής βόρειας Ιταλίας.[16] Φαίνεται ότι παρέμεινε πιστός υποστηρικτής του Καίσαρα. Ο υπέρ του Αυγούστου ιστορικός Πομπήιος Τρόγκος, των Κελτών Βοκόντι, είπε ότι οι Πάρθοι φοβήθηκαν ιδιαίτερα σκληρές εκδικήσεις σε οποιοδήποτε πόλεμο που θα κέρδιζε ο Καίσαρας, επειδή ο επιζών γιος του Κράσσου θα ήταν μεταξύ των ρωμαϊκών δυνάμεων, αναζητώντας εκδίκηση για το θάνατο του πατέρα και τού αδελφού του.[17]

Υστεροφημία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επιγραφή από το τάφο της Καικιλίας Μετέλλας, που την αναφέρει ως σύζυγο του Μάρκου Κράσσου.

Ο Μάρκος νυμφεύτηκε την Καικιλία Μετέλλα, την κόρη του Καικίλιου Μέτελλου Κρητικού. Ο τάφος της τιμά τον γάμο τους. Ο γιος τους, ο Μάρκος Λικίνιος Κράσσος, που ήταν ύπατος το 30 π.Χ., φαινόταν στη φιλοδοξία και την ικανότητά του να μοιάζει περισσότερο με τον θείο του Πόπλιο παρά από τον πατέρα του, κατά την εκτίμηση των στοιχείων που έκανε ο Ρόναλντ Σάυμ.[12]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2328. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2328. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  3. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4762. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1981. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  5. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2372. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  6. ↑ Ronald Syme, "The Sons of Crassus," Latomus 39 (1980) 403-408, reprinted in Roman Papers, vol. 3, edited by Anthony R. Birley (Oxford: Clarendon Press, 1984)
  7. ↑ Smith, William (1870). Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology. 2. , p. 831
  8. ↑ T.R.S. Broughton, The Magistrates of the Roman Republic (American Philological Association, 1952), vol. 2, pp. 186–187, 579. The list of pontifices for 60 is based on Macrobius, Saturnalia 3.13.11, and Cicero, De Haruspicum Responsis 12 and nius Crassus so listed could also be the father.
  9. ↑ Lawrence Keppie, Understanding Roman Inscriptions (Routledge, 1991), p. 19.
  10. ↑ G.V. Sumner, The Orators in Cicero's "Brutus" (University of Toronto Press, 1973) and Allen Ward, Marcus Crassus and the Late Roman Republic (University of Missouri Press, 1977).
  11. ↑ Syme, "The Sons of Crassus"; Elizabeth Rawson, "Crassorum funera," Latomus 41 (1982) 540–549. Broughton accepts the argument for Marcus as elder in The Magistrates of the Roman Republic (American Philological Association, 1986), vol. 3, p. 119.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Syme, "The Sons of Crassus".
  13. ↑ Caesar, Bellum Gallicum v 24, 3; 46, 1; vi 6, 1, as cited by Syme, "The Sons of Crassus".
  14. ↑ Caesar, Bellum Gallicum 5.24.3 and 46, 1; 6.6.1; Ronald Syme, The Augustan Aristocracy (Oxford University Press, 1989), p. 272, and "The Sons of Crassus" (reprint version), p. 1222ff.
  15. ↑ Syme, "The Sons of Crassus", citing Appian, BC ii, 41, 165.
  16. ↑ Appian, Bellum Civile, 2.41.165.
  17. ↑ Pompeius Trogus, in the epitome of Justin, 42.4.6.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μάρκος_Λικίνιος_Κράσσος_(ταμίας_το_54_π.Χ.)&oldid=10619791"