Μάρκος Πόρκιος Κάτων Σαλονιανός
| Μάρκος Πόρκιος Κάτων Σαλονιανός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 153 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1] Αρχαία Ρώμη |
| Θάνατος | 113 π.Χ. (περίπου)[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λατινικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δικαστής (magistrate) ή δημόσιος αξιωματούχος Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Μάρκος Πόρκιος Κάτων (πατέρας του Κάτωνα του Νεότερου)[3][4] Λεύκιος Πόρκιος Κάτων[3][5] |
| Γονείς | Κάτων ο Πρεσβύτερος και Σαλονία[3][6][7] |
| Αδέλφια | Μάρκος Πόρκιος Κάτων Λικινιανός (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα) |
| Οικογένεια | Πόρκιοι Κάτωνες |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πραίτορας (113 π.Χ.)[2] |
Ο Μάρκος Πόρκιος Κάτων Σαλονιανός (λατινικά: Marcus Porcius M. f. M. n. Cato Salonianus, γενν. π. το 154 π.Χ.) ήταν ο νεότερος γιος τού Κάτωνα τού Πρεσβύτερου και παππούς τού Μάρκου Πόρκιου Κάτωνα Ουτικένσις, γνωστού και ως «Κάτωνα τού Νεότερου».
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν γιος τού Mάρκου Πόρκιου Κάτωνα, ύπατου το 195 π.Χ. και τιμητή (censor) το 184. Φημισμένος για το θάρρος, τη λιτότητα και τον αυστηρό ηθικό του κώδικα, ο πρεσβύτερος Κάτων, ο οποίος είχε ήδη έναν μεγάλο γιο από την πρώτη του σύζυγο, τη Λικινία, πήρε μία δεύτερη σύζυγο σε προχωρημένη ηλικία, επιλέγοντας την κόρη του πελάτη και γραφέα του, Σαλόνιου. Ήταν ογδόντα χρονών όταν γεννήθηκε ο μικρότερος γιος του, και επειδή και οι δύο γιοι έφεραν τον όνομα (praenomen) Mάρκος, αργότερα ονομάστηκαν Κάτων Λικινιανός και Kάτων Σαλονιανός, από τις μητέρες τους.[8][9][10]
Ο Λικινιανός απεβίωσε αμέσως μετά τη γέννηση του μικρότερου αδελφού του και ο Κάτων ο Πρεσβύτερος απεβίωσε το 149, όταν ο Σαλονιανός ήταν πέντε ετών. Ο νεότερος Κάτωνας έγινε πραίτωρας, αλλά απεβίωσε κατά τη διάρκεια τού έτους της θητείας του, αφήνοντας δύο γιους, τον Μάρκο και τον Λεύκιο. Και οι δύο θα ακολουθούσαν δημόσια σταδιοδρομία, όπως ο πατέρας και ο παππούς τους, όπως και ο Σαλονίνος και ο αδελφός του, κανένας από τους δύο δεν ήταν μακρόβιοι. Ο Μάρκος ήταν τριβούνος των πληβείων και υποψήφιος για το πραιτορικό αξίωμα τη στιγμή τού τέλους του, λίγο καιρό πριν από το ξεκίνημα τού Κοινωνικού Πολέμου, το 91 π.Χ., ενώ ο Λεύκιος θα επιτύχει την υπατεία το 89 π.Χ., για να πέσει στη διάρκεια τού πολέμου.[8][9][10]
Από τον γιο του Μάρκο, ο Σαλονιανός ήταν ο παππούς τού Κάτωνα τού Νεότερου, ενός αξιοσημείωτου οπαδού τού στωικισμού, τού οποίου ο τρόπος ζωής μιμήθηκε αυτόν τού Κάτωνα τού Πρεσβύτερου. Φημισμένος για τις συντηρητικές του απόψεις, τη λιτότητα και το πείσμα του, ο νεότερος Κάτων υπηρέτησε ως πραίτορας και έγινε ένθερμος υποστηρικτής τού Γναίου Πομπήιου Μάγνου κατά τη διάρκεια τού Εμφυλίου Πολέμου, επιλέγοντας να αυτοκτονήσει, αντί να αιχμαλωτιστεί από τον Ιούλιο Καίσαρα, αν και ήταν σχεδόν σίγουρο ότι ο Καίσαρας θα τον συγχωρούσε.[9][11][12]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 3369. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά)
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 3369. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1806. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1841. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 6,0 6,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 3944. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 7,0 7,1 «Salonii» (Ρωσικά)
- ↑ 8,0 8,1 Plutarch, "The Life of Cato the Elder", 27.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Gellius, xiii. 20 (numbered section 19 in some sources).
- ↑ 10,0 10,1 Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, vol. I, pp. 644, 645 ("Porcius Cato", Nos. 2, 3, 6, 7).
- ↑ Plutarch, "The Life of Cato the Younger".
- ↑ Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, vol. I, pp. 645–650 ("Porcius Cato", No. 9).
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πλούταρχος, Βίοι Ευγενών Ελλήνων και Ρωμαίων .
- Αύλος Γέλλιος, Noctes Atticae (Αττικές Νύχτες).
- Λεξικό της ελληνικής και ρωμαϊκής βιογραφίας και μυθολογίας, Γουίλιαμ Σμιθ, εκδ., Little, Brown and Company, Βοστώνη (1849).