Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μέχελεν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 51°01′N 04°28′E / 51.017°N 4.467°E / 51.017; 4.467

Μέχελεν

Σημαία
Έμβλημα
Παρωνύμιο: Dijlestad
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Μέχελεν
51°1′41″N 4°28′49″E
ΧώραΒέλγιο[1]
Διοικητική υπαγωγήδιαμέρισμα του Μέχελεν
ΠροστάτηςRumbold of Mechelen και Libert of Saint-Trond
Διοίκηση
 • Mayor of MechelenΜπαρτ Σόμερς (από 2001)
Έκταση65,8 km²[2]
Πληθυσμός86.921 (1  Ιανουαρίου 2020)[3]
Ταχ. κωδ.2800[4], 2801[4], 2811[4] και 2812[4]
Τηλ. κωδ.015 και 03
Ζώνη ώραςUTC+01:00
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Μέχελεν (παλαιότερα αναφερόμενος ως Μεχλινία[5], ολλανδικά: Mechelen‎‎, γαλλικά: Malines‎‎, παραδοσιακά αγγλικά: Mechlin‎‎[n 1]) είναι πόλη και δήμος στο Βέλγιο στην επαρχία της Αμβέρσας της φλαμανδικής περιοχής της χώρας. Την 1η Ιανουαρίου 2024 το Μέχελεν είχε πληθυσμό 89.262 κατοίκων[6]. Στον δήμο περιλαμβάνονται η κυρίως πόλη και ορισμένα από τα προάστια στις παρυφές της, τα μικρά χωριά Νέκκερσπουλ (Nekkerspoel) και Μπάττελ (Battel) (λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά), καθώς και τα χωριά Βάλεμ (Walem), Χέφφεν (Heffen), Λέεστ (Leest), Χόμπεεκ (Hombeek) και Μάουζεν (Muizen). Ο ποταμός Ντέιλε (φλαμ. Dijle ή γαλλ. Dyle - Ντυλ) ρέει διαμέσου της πόλης και για το λόγο αυτό μερικές φορές αναφέρεται ως "Ντάιλεσταντ" (Dijlestad, πόλη στον ποταμό Ντέιλε).

Βρίσκεται στον μεγάλο αστικό και βιομηχανικό άξονα της χώρας, μεταξύ Αμβέρσας και Βρυξελλών, απέχοντας περίπου 25 χλμ. από καθεμιά. Οι κάτοικοι του Μέχελεν απασχολούνται είτε στις βιομηχανίες της νότιας περιοχής της πόλης είτε στα γραφεία των βιομηχανιών στη βόρεια περιοχή της ή σε βιομηχανικές και εργασίες γραφείου στη ζώνη κοντά στην πρωτεύουσα, κοντά στο αεροδρόμιο Ζάβεντεμ ή στα εργοστάσια κοντά στο λιμάνι της Αμβέρσας.

Το Μέχελεν είναι μια από τις πλέον διακεκριμένες πόλεις στην ιστορία της τέχνης, μαζί με τις Αμβέρσα, Μπρυζ, Γάνδη, Βρυξέλλες και Λέουβεν. Ήταν κέντρο καλλιτεχνικής παραγωγής κατά την περίοδο της Αναγέννησης του Βορρά, οπότε ζωγράφοι, χαράκτες, εικονογράφοι και συνθέτες πολυφωνικής μουσικής προσείλκυσαν προστάτες όπως η Μαργαρίτα της Υόρκης, η Μαργαρίτα της Αυστρίας, Δούκισσα της Σαβοΐας και ο Χιερόνιμους φαν Μπουσλάιντεν (Hieronymus van Busleyden).[7]

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μέχελεν: Η Χρότε Μαρκτ (μεγάλη αγορά) και ο Καθεδρικός ναός
Το Μέχελεν στον χάρτη του Ζαν ντε Φερραρί (γύρω στο 1775)

Οι αρχαιολογικές ανασκαφές αποδεικνύουν ότι η κατοίκηση στην εποχή της Λα Τεν στο τρίγωνο Βρυξέλλες - Λέουβεν - Αμβέρσα ήταν κυρίως συγκεντρωμένη γύρω από το Μέχελεν και τους υγροτόπους του. Ανευρέθη ένα κανό, μήκους 8,4 μ. από κορμό δένδρου βαλανιδιάς και μια εγκατάσταση από πέντε ξύλινα σπίτια στην περιοχή του Νέκκερσπουλ.[8]

Η εγκατάσταση μονιμοποιήθηκε στις όχθες του ποταμού κατά τη γαλλορωμαϊκή περίοδο, όπως μαρτυρούν ορισμένα ερείπια και δρόμοι της ρωμαϊκής εποχής. Όταν η επίδραση της Ρώμης άρχισε να φθίνει, κατά τη διάρκεια του 3ου - 4ου αιώνα, η περιοχή κατοικήθηκε από γερμανικά φύλα, τα οποία εκχριστιανίστηκαν από την ιρλανδική ή σκωτική αποστολή του Αγίου Ρούμπολντ (St. Rumbold ή Rombout στα φλαμανδικά), ο οποίος πιθανώς έχτισε και ένα μοναστήρι.

Γύρω στα 1200 άρχισε να οικοδομείται ο καθεδρικός ναός του Μέχελεν, αφιερωμένος στον Άγιο Ρούμπολντ.

Η Αμβέρσα έχασε τα "πρωτεία" (stapelrechten, δικαιώματα κατά προτεραιότητα πωλητή) στο εμπόριο μαλλιού, δημητριακών και αλατιού, όταν ο δούκας της Βραβάντης Ιωάννης Β΄ παραχώρησε δικαιώματα πόλης στο Μέχελεν. Αυτή η ενέργεια προκάλεσε αντιπαλότητα ανάμεσα στις δύο πόλεις, η οποία διήρκεσε μέχρι τον 20ό αιώνα.

Κατά τον 15ο αιώνα, η πόλη περιήλθε στην ηγεμονία των Δουκών της Βουργουνδίας, που αποτέλεσε την απαρχή μιας περιόδου ευημερίας. Το 1473 ο Κάρολος ο Τολμηρός μετέφερε ορισμένα πολιτικά όργανα στην πόλη και το Μέχελεν αποτέλεσε την έδρα του Ανωτάτου Δικαστηρίου μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση. Το 1490 εγκαθιδρύθηκε τακτική ταχυδρομική υπηρεσία μεταξύ Μέχελεν και Ίνσμπρουκ.

Το άκρως επικερδές εμπόριο ρούχων προσέδωσε στο Μέχελεν πλούτο και ισχύ κατά τα τέλη του Μεσαίωνα και έγινε μέχρι και πρωτεύουσα των Κάτω Χωρών κατά το πρώτο ήμισυ του 16ου αιώνα, όταν ηγεμόνευε η Αρχιδούκισσα Μαργαρίτα της Αυστρίας.

Κατά τη διάρκεια, όμως, του 16ου αιώνα, η πολιτική επιρροή του Μέχελεν μειώθηκε δραματικά, καθώς πολλά κυβερνητικά όργανα και ιδρύματα μεταφέρθηκαν στις Βρυξέλλες. Το Μέχελεν αντιστάθμισε αυτή τη μείωση με αύξηση της επιρροής του σε θρησκευτικά θέματα: Το 1559 δημιουργήθηκε η Αρχιεπισκοπή του Μέχελεν, έδρα της θρησκευτικής αρχής όλης της περιοχής που, αργότερα, θα αποτελούσε το Βέλγιο. Το 1961 στον τίτλο της αρχής προστέθηκαν και οι Βρυξέλλες και έκτοτε η Αρχιεπισκοπή ονομάζεται "Αρχιεπισκοπή του Μέχελεν - Βρυξελλών".

Το Μέχελεν διατήρησε, επίσης, ορισμένες αρμοδιότητες, καθώς το Μεγάλο Συμβούλιο του Μέχελεν παρέμεινε το Ανώτατο Δικαστήριο της περιοχής μέχρι την εποχή των πολέμων της Γαλλικής Επανάστασης. Το 1572, κατά τη διάρκεια του Ογδοηκονταετούς Πολέμου, η πόλη κάηκε και λεηλατήθηκε από τους Ισπανούς. Μετά από αυτό η πόλη ξανακτίστηκε. Κατά την εποχή αυτή άρχισε η παράδοση της κατασκευής επίπλων, παράδοση ορατή μέχρι σήμερα. Το 1781 ο Ιωσήφ Β΄ των Αψβούργων διέταξε την καταστροφή των οχυρωμένων τειχών της πόλης. Η παλαιά τους θέση, πάντως, εξακολουθεί να επισημαίνεται με τους λατινικούς όρους intra muros (εντός των τειχών) και extra muros (εκτός των τειχών) και, εν τω μεταξύ, στην περιοχή κατασκευάστηκε ο εσωτερικός οδικός δακτύλιος.[9]

Κατά τον 19ο αιώνα η πόλη εισήλθε στη βιομηχανική εποχή. Το 1835 ο πρώτος σιδηρόδρομος στην ηπειρωτική Ευρώπη συνέδεσε τις Βρυξέλλες με το Μέχελεν, που έγινε το κέντρο του βελγικού σιδηροδρομικού δικτύου. Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη μεταλλοτεχνικών βιομηχανικών, μεταξύ αυτών και τα κεντρικά σιδηροδρομικά εργαστήρια της χώρας, που βρίσκονται εκεί ακόμη και σήμερα. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η δομή του σιδηροδρομικού δικτύου οδήγησε τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής να επιλέξουν το Μέχελεν για τη δημιουργία ενός στρατοπέδου διαμεταγωγής κρατουμένων.

Ορισμένες διάσημες σύνοδοι σχετικά με τον Χριστιανισμό έχουν συνδεθεί με το όνομα της πόλης. Το 1909 σε μια σύνοδο πιστεύεται ότι ξεκίνησε το Λειτουργικό Κίνημα. Μεταξύ 1921 και 1925 μια σειρά από ανεπίσημες συναντήσεις, γνωστές υπό το όνομα "οι συνομιλίες της Μαλίν",[n 1], στις οποίες προήδρευε ο Καρδινάλιος Μερσιέ και τις παρακολούθησαν Αγγλικανοί θεολόγοι και λαϊκοί, ανάμεσα σε αυτούς και ο Λόρδος Χάλιφαξ, ήταν από τις πλέον σημαντικές προσπάθειες συμφιλίωσης ανάμεσα στην Αγγλικανική Εκκλησία και την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

Λαογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Άγαλμα του Ποσειδώνα στο Μέχελεν. Αποκαλείται και Vadderik (χονδρός τεμπέλης). Αποτελεί τμήμα κρήνης που ανεγέρθηκε το 1718. Το κατασκεύασε ο Φρανς Λάνγκεμανς (Frans Langhemans), γλύπτης από το Μέχελεν, ύστερα από εντολή του δημοτικού συμβουλίου. Στην επιγραφή αναγράφεται SPQR|SPQM (Senatus Populusque Mechliensis, συμβούλιο και πληθυσμός του Μέχελεν).

Οι περισσότερες πόλεις της Φλάνδρας έχουν σκωπτικά προσωνύμια για τους κατοίκους τους. Από το 1687, ύστερα από τις ηρωικές προσπάθειες να σβήσουν μια "πυρκαγιά" στο κωδωνοστάσιο του Καθεδρικού ναού, όπου από τα γοτθικά παράθυρα φαίνονταν οι αναλαμπές της Σελήνης ανάμεσα από τα σύννεφα, οι κάτοικοι του Μέχελεν απέκτησαν το προσωνύμιο Maneblussers (οι πυροσβέστες της Σελήνης).

Μια φορά ανά 25 χρόνια η παρέλαση, που αποκαλείται Ommegang, υπενθυμίζει την άφιξη του Μαξιμιλιανού Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, πατέρα της Αρχιδούκισσας Μαργαρίτας της Αυστρίας καθώς και άλλα αξιομνημόνευτα γεγονότα της ιστορίας της πόλης. Το 2000 η Ommegang πραγματοποιήθηκε με πρόσθετη παραλλαγή, καθώς εορτάστηκε η επέτειος των 500 ετών από τη γέννηση του Καρόλου Κουίντου. Στην πομπή εμφανίζονται οι έξι Γίγαντες της πόλης της περιόδου του 15ου - 17ου αιώνα, κάρα και άλλες σοβαρές αλλά και χιουμοριστικές μορφές, όλες φτιαγμένες σε τεράστια κλίμακα, και η πομπή αναγορεύτηκε "Αριστούργημα της Προφορικής και Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας" της ΟΥΝΕΣΚΟ από το 2005.

Η ξύλινη - από τον 17ο αιώνα - μασκώτ της πόλης, που από το 1775 αποκαλείται Opsinjoorke (η κούκλα) συμμετέχει στην παρέλαση. Σήμερα απομίμησή της περιφέρεται ανά την πόλη. Πρόσφατο άγαλμα από μπρούντζο, το Opsinjoorke βρίσκεται εμπρός από το κωδωνοστάσιο.

Η ετήσια παρέλαση κάρων διακοσμείται με λουλούδια και προσομοιάζει την αντίστοιχη στο Μπλάκενμπερχε (Blankenberge) καθώς οι εγχώριοι παραγωγοί ανθέων προετοιμάζουν ακόμη τουλάχιστον το ήμισυ της συνολικής διακόσμησης, με λαχανικά - όλα είναι τοπικής παραγωγής. Δυστυχώς η παρέλαση αυτή έχει ματαιωθεί επ' αόριστον από τις αρχές του 21ου αιώνα, λόγω έλλειψης χρηματοδότησης από την πόλη. [10]

Διάλεκτος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άτυπα οι κάτοικοι της πόλης (Mechelaars στα ολλανδικά και τοπικά προφερόμενοι Mecheleirs) στις καθημερινές τους συνομιλίες χρησιμοποιούν τη διάλεκτο Mechels (αποκαλείται έτσι τόσο τοπικά όσο και στα ολλανδικά). Είναι διάλεκτος των φλαμανδόφωνων κατοίκων του Βελγίου, σαφώς διακριτή από άλλες διαλέκτους της Βραβάντης εξ αιτίας της διαφορετικής προφοράς τριών φωνηεντικών συμπλεγμάτων από τα ολλανδικά (στις λέξεις, π.χ., zout or rauw, kei bijl τα συμπλέγματα προφέρονται ως ένα - το ίδιο - φωνήεν, όπως στην αγγλική λέξη "raw" (ρό-ω), προφορά που δεν εμφανίζεται σε καμία άλλη διάλεκτο της περιοχής, ούτε, φυσικά, στα ολλανδικά. Από το 1995 μια συνδρομητική επιθεώρηση, υπό τον τίτλο De Mecheleir παρουσιάζει παλαιές φωτογραφίες του Μέχελεν και αφηγήσεις από την τοπική του ιστορία, καθώς και ορισμένες στήλες γραμμένες σε απομίμηση αυτής της διαλέκτου, για την οποία δεν υφίσταται σαφής συλλαβισμός.[11]

Τοπικά προϊόντα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ζυθοποιία Het Anker, όπου παρασκευάζεται η διάσημη μπύρα Gouden Carolus

Ιστορικά, το Μέχελεν φημίζεται για τα μάλλινα ρούχα του (laken), τις ταπισερί του και τις διάσημες δαντέλες του, ήδη γνωστές από τον 18ο αιώνα, τα ξυλόγλυπτά του και τα έπιπλα που κατασκευάζονται εκεί.

Η πόλη αποτέλεσε την "καρδιά" της αναβίωσης του "καριγιόν" (carillon)[n 2] στις αρχές του 20ού αιώνα και σήμερα διατηρεί την κύρια σχολή εκπαίδευσης στο αντικείμενο στον κόσμο.[12][13]

Η περιοχή γύρω από το Μέχελεν είναι διάσημη για την καλλιέργεια λαχανικών, μεταξύ των οποίων συγκατελέγονται τα αντίδια, τα σπαράγγια και τα κουνουπίδια. Ιδρυμένη στην πόλη, η Mechelse Veilingen στο γειτονικό Σιντ-Κατελάινε-Βάφερ (Sint-Katelijne-Waver) είναι η μεγαλύτερη συνεταιριστική δημοπρασία λαχανικών στην Ευρώπη.[14]

Μια από τις τέσσερις ράτσες βελγικού ποιμενικού είναι η τοπική ράτσα Malinois. Υπάρχει, επίσης, και μια τοπική ράτσα πουλερικών, η Mechelse koekoek με λευκό και μαύρο φτέρωμα που εκτείνεται μέχρι τα πόδια του πτηνού. Η ονομασία προέρχεται επειδή τα χρώματά του μοιάζουν με αυτά του κούκου.

Η μπύρα Mechelsen Bruynen ήταν η αγαπημένη μπύρα του Καρόλου Κουίντου. Μια παραλλαγή της εξακολουθεί να παράγεται και σήμερα από τη ζυθοποιία Het Anker.

Αθλητισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πόλη αποτελεί έδρα δύο από τις παλαιότερες ομάδες του Βελγίου, που ιδρύθηκαν το 1904: K.R.C. Mechelen και K.V. Mechelen. Η δεύτερη συνέβαλε στη διεθνή ακτινοβολία της πόλης, κατακτώντας το κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1988. Υπάρχει, επίσης, μεγάλος αριθμός μικρότερων ομάδων, που καταδεικνύει τη δημοφιλία του ποδοσφαίρου στο Μέχελεν.

Αξιοθέατα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καθεδρικός ναός
Η πύλη Brusselpoort
't Groen Waterke
  • Καθεδρικός ναός του Αγίου Ρομπάουτς (Sint-Romboutskathedraal) με το επιβλητικό του κωδωνοστάσιο, μνημείο ΠΠΚ της ΟΥΝΕΣΚΟ. (ID 943-016). Ο ναός του Σιντ Γιαν (Sint-Janskerk, Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή) περιέχει τον πίνακα "Η προσκύνηση των Μάγων" και ο ναός της Παναγίας επί του Ντάιλ (Kerk van Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijle) τον πίνακα "Η θαυμαστή ψαριά", και οι δύο δημιουργήματα του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς. Η βασιλική της Παναγίας του Χάνσβαϊκ (Basiliek van Onze-Lieve-Vrouw-van-Hanswijk), σε ρυθμό μπαρόκ, είναι σχεδιασμένη από τον τοπικό αρχιτέκτονα Λούκας Φαϊντέρμπε (Lucas Faydherbe), ορισμένα από τα γλυπτά του οποίου υπάρχουν στον καθεδρικό ναό. Ήταν μαθητής και κορυφαίος βοηθός του Ρούμπενς. Ο σε ρυθμό μπαρόκ ναός των Αγίου Αλεξίου και Αγίας Αικατερίνης (Begijnhofkerk), ο πρώην ιησουιτικός ναός των Αγίων Πέτρου και Παύλου (Sint-Pieter en Pauluskerk) και ο νυν ιησουιτικός ναός της Παναγίας του Λίλιεντααλ (Leliendaal).
  • Η Brusselpoort (πύλη των Βρυξελλών) είναι η τελευταία από τις 12 πύλες που διέθετε η πόλη, κατασκευής 13ου αιώνα.
  • Το Schepenhuis, που είναι το παλαιότερο πετρόκτιστο οίκημα στη Φλάνδρα, ιστορική έδρα του Grote Raad, Μεγάλου Συμβουλίου του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επίσης του 13ου αιώνα.
  • Το Hof van Busleyden, οίκημα στο οποίο ο Χιερόνιμους φαν Μπουσλάιντεν δέχτηκε τον Έρασμο, τον Τόμας Μορ και τον κατοπινό Πάπα Αδριανό ΣΤ΄. Τα τρία αυτά πρόσφατα ανακαινισμένα κτίσματα σήμερα στεγάζουν το μουσείο της πόλης.
  • Το ανάκτορο της Μαργαρίτας της Υόρκης (Hof van Savoye), όπου αυτή διέμεινε όταν χήρεψε από τον Κάρολο της Βουργουνδίας. Σήμερα στεγάζει το θέατρο του Μέχελεν. Είναι το παλαιότερο αναγεννησιακό κτίριο βόρεια των Άλπεων και στέγαζε το Ανώτατο Δικαστήριο. Σε ένα από τα κτίσματα του ανακτόρου εκπαιδεύτηκε για ένα διάστημα και η Αν Μπολέυν.
  • Το 'Αρχιεπισκοπικό Ανάκτορο, στο οποίο ακόμη στεγάζεται ο καθολικός Αρχιεπίσκοπος (σήμερα ο Καρδινάλιος Χόντφριντ Ντάννεελς (Godfried Danneels)). Δεν είναι προσβάσιμο για το κοινό, ωστόσο είναι πολύ όμορφο εξωτερικά.
  • Το Lakenhal, αίθουσα ρούχων και το κωδωνοστάσιο (Belfry) του 14ου αιώνα πλάι του αποτελούν σήμερα το Δημαρχείο στην κεντρική πλατεία.
  • Η Τεχνόπολις, κέντρο διαδραστικής παρουσίασης τεχνολογίας και επιστημών.
  • Το μουσείο παιχνιδιών, στο Νέκκερσπουλ.
  • Ο ζωολογικός κήπος (Planckendael Zoo) στο Μάουζεν.
  • Ο βοτανικός κήπος (kruidtuin), πάρκο της πόλης με μαρμάρινο άγαλμα του βοτανολόγου του 16ου αιώνα Ρέμπερντ Ντόντουνς (Rembert Dodoens).
  • Το πάρκο αναψυχής Vrijbroek, με κήπο με τριανταφυλλιές περίπου γύρω στον μήνα Ιούνιο και κήπο με ντάλιες κατά το καλοκαίρι.
  • Το Μουσείο Ρολογιών (ή Μουσείο Ωρολογοποιών).
  • Η πέτρινη στήλη De Mijlpaal, η οποία σήμερα βρίσκεται τοποθετημένη μπροστά από τον σταθμό και σημείωνε τον παραπλήσιο προορισμό του πρώτου ευρωπαϊκού σιδηροδρόμου. Το όνομά της υιοθετήθηκε από τη λέσχη των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους για σιδηροδρομικά μοντέλα-μινιατούρες και από ένα μικρό μουσείο που στεγάζεται σε ένα από τα παλαιότερα κτίσματα για σιδηροδρόμους, το οποίο συνιστά αναμνηστικό του ιστορικού αυτού γεγονότος και τις συνέπειές του στην τοπική και την εθνική οικονομία.[15]
  • Η Βασιλική Σχολή του Καριγιόν "Jef Denyn", με σπουδαστές της τέχνης αυτής από όλο τον κόσμο.

Στο Μέχελεν υπάρχουν περισσότερα από 300 προστατευόμενα μνημεία.[16]

Αστυνόμευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πόλη χρησιμοποιεί κάμερες ελέγχου κυκλοφορίας από τον Σεπτέμβριο του 2011, ώστε να ελέγχει όλα τα εισερχόμενα - εξερχόμενα οχήματα συγκρίνοντάς τα με βάση δεδομένων για κλεμμένα, ανασφάλιστα ή άλλως ελεγχόμενα οχήματα. Σε περίπτωση εντοπισμού κάποιο τέτοιου οχήματος, σημαίνει συναγερμός στην αίθουσα ελέγχου, επιτρέποντας έτσι στην αστυνομία να το σταματήσει. Το Μέχελεν ήταν μια από τις πρώτες πόλεις στο Βέλγιο που υιοθέτησε αυτό το σύστημα και με τον τρόπο αυτό το 2012 υπολογίστηκε ότι ελέγχονταν περίπου ένα εκατομ. οχήματα ανά εβδομάδα.[17]

Αδελφοποιημένες πόλεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Το Μέχελεν είναι γνωστό στα αγγλικά ως Mechlin, απ΄όπου προκύπτει και το επίθετο Mechlinian. Το όνομα αυτό μπορεί να είναι ακόμη σε χρήση, ειδικά σε ιστορικό ή παραδοσιακό γενικότερο πλαίσιο. Η γαλλική ονομασία Malines έχει επίσης χρησιμοποιηθεί σε αγγλικά κείμενα κατά το παρελθόν (19ος και 20ός αιώνας) αλλά σε γενικές γραμμές έχει κατά πολύ εγκαταλειφθεί. Στο μεταξύ η φλαμανδική ονομασία Mechelen άρχισε να έχει ευρεία χρήση από τα τέλη του 20ού αιώνα, ακόμη και ενώ ο όρος Mechlin παρέμενε σε περιορισμένη χρήση (π.χ. Mechlinian αποκαλείται ο κάτοικος ή ο έχων καταγωγή από την πόλη). Ο όρος είναι επίσημος στην τοπική διάλεκτο και αναφέρεται τόσο στον κάτοικο όσο και στη διάλεκτο.
  2. ↑ "Καριγιόν" ονομάζεται μηχανισμός που κτυπά τις καμπάνες σε ένα κωδωνοστάσιο με συγκεκριμένο τρόπο, όπως τα πλήκτρα ενός πιάνου, προκειμένου να παραγάγει μουσικό αποτέλεσμα.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Global LEI index. Ανακτήθηκε στις 17  Σεπτεμβρίου 2024.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Totale oppervlakte volgens het Kadasterregister, België, gewesten en provincies». Statbel.
  3. ↑ «Bevolking per gemeente op 1 januari 2020». Statbel.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Crossroad Bank of Enterprises.
  5. ↑ Στην καθαρεύουσα, ονομάζεται επίσης ο Μεχλινία, μετά τη λατινική ονομασία (Mechlinia) της πόλης. Δείτε, π.χ., Λωρέντης, Ν. (1838). Βέλγιον[νεκρός σύνδεσμος]. In Νεωτάτη διδακτικὴ γεωγραφία (Vol. 1, pp. 291-301). Βιέννη: Ἀντώνιος Βέγκος (πρότερον Χαϊκούλ).
  6. ↑ «Population figures as of 1 January 2024» (PDF). Service Public Fédéral Intérieur. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2024. 
  7. ↑ Annual review 2007 Flemish Foreign Affairs - see 13. The art cities action plan, Flemish Department of Foreign Affairs - Departement Internationaal Vlaanderen, May 2008, σελ. 22, http://ebl.vlaanderen.be/publications/documents/23947/Annual_Review_Flemish_Foreign_Affairs_2007.pdf, ανακτήθηκε στις 2012-10-31 [νεκρός σύνδεσμος],
      (brochure), Flemish Department of Foreign Affairs, 10 April 2008, http://iv.vlaanderen.be/nlapps/data/docattachments/Tourism%20in%20Flanders.pdf, ανακτήθηκε στις 2009-10-19 [νεκρός σύνδεσμος],
      Ontwerp van decreet houdende het Vlaams cultureel-erfgoedbeleid - stuk 1588 (2011-2012) – Nr. 1 ingediend op 2 mei 2012 (2011-2012), Flemish Parliament, 2012, σελ. 4–5, http://docs.vlaamsparlement.be/docs/stukken/2011-2012/g1588-1.pdf, ανακτήθηκε στις 2012-10-31  (quote translated)
  8. ↑ «Virtueel museum: De metaaltijden» (στα Ολλανδικά). archeoweb Mechelen. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2007. 
  9. ↑ «Map created c.1781 to depict which strategical defence structures had to be broken down» (στα Ολλανδικά). beeldbankmechelen.be. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2007. 
  10. ↑ (Ολλανδικά) Bloemencorso moet terugkomen" Afgevoerde Mechelse bloementraditie leeft voort in Blankenberge journal Het Nieuwsblad, 26 August 2005
  11. ↑ De Mecheleir vzw Mechelen 2000+, subscribers' quarterly published by J. Somers, Mechelen
  12. ↑ «Royal Carillon School 'Jef Denyn' Mechelen – International High Institute for Carillon Art and Campanology». vzw Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn, Mechelen. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2011. 
  13. ↑ «10 Juni 2005 – Besluit van de Vlaamse Regering houdende de organisatie en de financiering van de Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn in Mechelen» (στα Dutch). Belgisch Staatsblad (republished online by vzw Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn, Mechelen). 16 Αυγούστου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2011. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  14. ↑ Mechelse Veilingen website Αρχειοθετήθηκε 2007-01-06 στο Wayback Machine. – navigate 'The Company' or read here [1] Αρχειοθετήθηκε 2007-10-06 στο Wayback Machine.
  15. ↑ (Ολλανδικά) Railway industrial archeology museum De Mijlpaal[νεκρός σύνδεσμος]
  16. ↑ «Mechelen – a unique experience» (PDF). on www.visitflanders.co.uk – K. Vancraeynest D/2005/0797/061 supported by City of Mechelen, Province of Antwerp, Tourism Flanders. 10 Ιουνίου 2005. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2007. 
  17. ↑ «ANPR in Mechelen». Belgium. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μέχελεν&oldid=10725695"