Μακεδονική τέχνη

Η Μακεδονική τέχνη είναι η τέχνη της Μακεδονικής Αναγέννησης στη Βυζαντινή τέχνη. Η περίοδος ακολούθησε το τέλος της Βυζαντινής εικονομαχίας και διήρκεσε μέχρι την πτώση της Μακεδονικής δυναστείας, η οποία κυβέρνησε τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία από το 867 έως το 1056, που είχε αρχίσει στη Μακεδονία στα Βαλκάνια. Συνέπεσε με την Οθωνική Αναγέννηση στη Δυτική Ευρώπη. Τον 9ο και 10ο αιώνα η στρατιωτική κατάσταση της βυζαντινής αυτοκρατορίας βελτιώθηκε και η τέχνη και η αρχιτεκτονική αναβίωσε.

Σκηνές από το Παρισινό Ψαλτήρι

Ζωγραφική και ψηφιδωτά

Νέες εκκλησίες ανατέθηκαν ξανά, και η τεχνοτροπία των ψηφιδωτών της βυζαντινής εκκλησίας έγινε τυποποιημένη. Τα καλύτερα διατηρημένα παραδείγματα είναι στη Μονή του Οσίου Λουκά στην ηπειρωτική Ελλάδα και το Καθολικό της Νέας Μονής στο νησί της Χίου. Οι πολύ ελεύθερα ζωγραφισμένες νωπογραφίες στο Καστελσέπριο της Ιταλίας συνδέονται από πολλούς ιστορικούς τέχνης με την τέχνη της Κωνσταντινούπολης της εποχής.

Υπήρξε μια αναβίωση του ενδιαφέροντος για το κλασικό ελληνιστικό στιλ και θέματα, από τα οποία το Παρισινό Ψαλτέρ είναι μια σημαντική διαθήκη και χρησιμοποιήθηκαν πιο εξελιγμένες τεχνικές για την απεικόνιση ανθρώπινων μορφών. Υπήρχε επίσης ένα νατουραλιστικό στυλ και πιο περίπλοκες τεχνικές αρχαίας ελληνικής και ρωμαϊκής τέχνης αναμεμειγμένες με χριστιανικά θέματα που χρησιμοποιούνται στην τέχνη.