Μανουήλ Καλέκας
| Μανουήλ Καλέκας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1360[1] Κωνσταντινούπολη[2] |
| Θάνατος | 1410[1] Μυτιλήνη[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα των Δομινικανών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | μεσαιωνική ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας[3] θεολόγος[2] πατήρ[2] |
Ο Μανουήλ Καλέκας (απεβ. το 1410) ήταν μοναχός και θεολόγος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Καταγόταν από την ίδια οικογένεια από την οποία καταγόταν και ο πατριάρχης Ιωάννης Καλέκας (1334-1347). Έγινε μοναχός και εισήλθε στο τάγμα των Δομινικανών της Λατινικής Εκκλησίας. Υπήρξε αντίπαλος του Γρηγορίου Παλαμά και των Ησυχαστών και οπαδός της ένωσης των δύο εκκλησιών. Πέθανε στην Μυτιλήνη.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Καλέκας ήταν μαθητής του Δημητρίου Κυδώνη. Έζησε στην Ιταλία, την Κρήτη και τη Λέσβο, όπου μετέφρασε τα έργα του Βοήθιου και του Άνσελμου του Καντέρμπουρυ στα ελληνικά [4] και πολλά λατινικά λειτουργικά κείμενα, όπως τη «Λειτουργία του Αμβροσίου» (Missa Ambrosiana) και τη «Γέννηση του Κυρίου» (Nativitate Domini).[5] Ο Καλέκας μετέφρασε το Comma Johanneum (φράση στην Α΄ επιστολή του Ιωάννου) στα ελληνικά από τη Βουλγάτα (λατινική μετάφραση της Βίβλου του 4ου αι.).
Ο Καλέκας ήταν Ενωτικός και προσπάθησε να συμφιλιώσει την Ανατολική και τη Δυτική Εκκλησία. Το 1390 έγραψε ένα έργο, κατηγορώντας τους Βυζαντινούς για τον χωρισμό τους από τη Δυτική Εκκλησία.
Όταν κλήθηκε να υπογράψει τον Τόμο του Παλαμά (την επίσημη δήλωση της Ορθοδοξίας, που εκδόθηκε το 1351 στη Σύνοδο των Βλαχερνών), ως αποτέλεσμα των αντιπ-Παλαμικών γραφών του αρνήθηκε να το κάνει και του επιβλήθηκαν κυρώσεις. Κατέφυγε στο Πέραν, τη Γενουατική συνοικία της Κωνσταντινούπολης, για να αποφύγει τη δίωξη. Το 1396 έγραψε μία επιστολή, που επέπληξε τον Μανουήλ Β΄, στην οποία ο Αυτοκράτορας απάντησε με πικρία. [6]
Συμμετείχε στη συνοδεία των 40 ατόμων του Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου, κατά το ταξίδι του Αυτοκράτορα στην Ουγγαρία-Γερμανία, Δανία, Αγγλία, Γαλλία και Αραγωνία. Όταν επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη το 1403, προς έκπληξή του δεν είχε θερμή υποδοχή από τους παλαιούς του φίλους. Ως αποτέλεσμα αναγκάστηκε να ζητήσει καταφύγιο στους Δομινικανούς της Μυτιλήνης, όπου απεβίωσε το 1410.[7]
Έργα του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Περί ουσίας και ενεργείας
- Πραγματεία κατά της πλάνης των Γραικών
- Περί Αγίου Πνεύματος
- Περί της Αγίας Τριάδος
Διαδικτυακά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Καλέκα, Μανουήλ (1865). Τα ευρισκόμενα πάντα. Παρίσι: Jacques-Paul Migne.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 10095281X. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 10095281X. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Browning, Robert (1992). The Byzantine Empire. CUA Press. σελ. 268.
- ↑ Andrea Massimo Cuomo: " La terza messa ambrosiana di natale tradotta in greco e commentata da Manuele Caleca", in: Ricerche Storiche sulla Chiesa Ambrosiana 27 (2010) pp. 9–99|url=https://oeaw.academia.edu/AndreaMassimoCuomo/Papers/1342756/La_terza_messa_ambrosiana_di_natale_tradotta_in_greco_e_commentata_da_Manuele_Caleca
- ↑ Dennis, George T. (1977). The Letters of Manuel II Palaeologus. Washington D.C.: Dumbarton Oaks. σελίδες 74–78.
- ↑ Angold, Michael (2006). Eastern Christianity. Cambridge University Press. σελ. 71.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα,τ.26
- Martin A. Jugie The Palamite Controversy