Μαρσέλ Ζουαντώ

Μαρσέλ Ζουαντώ
Ο Μαρσέλ Ζουαντώ στη δεκαετία του 1930
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Marcel Jouhandeau (Γαλλικά)
Γέννηση	26  Ιουλίου 1888 Γκερέ
Θάνατος	7  Απριλίου 1979 Ρυέιγ-Μαλμαιζόν
Αιτία θανάτου	Καρκίνος του στομάχου
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο της Μονμάρτρης
Ψευδώνυμο	Marcel Province
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Γαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Σπουδές	Λύκειο Ερρίκος Δ'
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας
Οικογένεια
Σύζυγος	Élisabeth Toulemont
Γονείς	Marie Jouhandeau
Σχετικά πολυμέσα

Ο Μαρσέλ Ζουαντώ (γαλλικά: Marcel Jouhandeau) (26 Ιουλίου 1888 Γκερέ - 7 Απριλίου 1979) ήταν Γάλλος συγγραφέας. Πολυγραφότατος, η λογοτεχνική του παραγωγή, σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφική, περιλαμβάνει περίπου 120 βιβλία.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Μαρσέλ Ζουαντώ γεννήθηκε στο Γκερέ στην κεντρική Γαλλία σε εμπορική οικογένεια και μεγάλωσε μέχρι την ηλικία των 9 ετών με τη θεία και τη γιαγιά του. Υπό την επιρροή μιας νεαρής από τις Καρμελίτισσες της Λιμόζ, ασπάστηκε μια πνευματική μορφή μυστικιστικού καθολικισμού και για ένα διάστημα σκεφτόταν να μπει σε θρησκευτική σχολή. Ωστόσο, το 1908 έφυγε για το Παρίσι όπου σπούδασε αρχικά στο λύκειο Ερρίκος Δ' και στη συνέχεια στη Σορβόννη στο φιλολογικό τμήμα, περίοδο κατά την οποία άρχισε να γράφει. Το 1912 έγινε καθηγητής σε ιδιωτικό σχολείο στο Παρίσι.

Από νεαρός αντιλήφθηκε τη λανθάνουσα ομοφυλοφιλία του που έρχονταν σε σύγκρουση με την καθολική του πίστη. Αν και ένιωθε ένοχος και πίστευε ότι προσέβαλλε τον Θεό, τα αισθήματα ντροπής του δεν τον εμπόδισαν να εμπλακεί σε πολυάριθμες ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Σε όλη του τη ζωή, ο Ζουαντώ ταλαντεύτηκε ανάμεσα στην κλίση του και στην απογοήτευσή του όσον αφορά τη σεξουαλικότητά του, σε σημείο που τον Φεβρουάριο του 1914, σε ένα μυστικιστικό ξέσπασμα, έκαψε τα χειρόγραφά του και έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Μετά την κρίση, επέστρεψε στη συγγραφή, έγραψε αυτό που αποκαλούσε παραμύθια, χρονικά εμπνευσμένα από τη γενέτειρά του, το Γκερέ που του έφεραν την πρώτη του λογοτεχνική επιτυχία.

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρέτησε στην επικουρική υπηρεσία και τοποθετήθηκε στα μετόπισθεν ως γραμματέας στο Γκερέ. Το 1921 εξέδωσε το μυθιστόρημα Η νεανική ηλικία του Θεόφιλου και το 1924 το Les Pincengrain, ένα χρονικό των κατοίκων του Γκερέ, που πυροδότησε έντονη εχθρότητα των κατοίκων της μικρής πόλης απέναντί ​​του.

Τα ταξίδια του έγιναν μια ευκαιρία για να επιδοθεί στην ομοφυλοφιλία, όπως εξιστόρησε στο μυθιστόρημα Ερασιτέχνης της απερισκεψίας (1932).

Σε ηλικία 40 ετών, παντρεύτηκε μια χορεύτρια, την Ελίζ Τουλμόν, γνωστή ως Καρυάτις, στενή φίλη του Ζαν Κοκτώ και του Μαξ Ζακόμπ, η οποία ήλπιζε να αποσπάσει τον σύζυγό της από τις ομοφυλοφιλικές του τάσεις, αλλά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, επικράτησαν ξανά και σίγουρα κυριάρχησαν ως το τέλος της ζωής του, όπως το δηλώνει ανοιχτά σε διάφορα έργα όπως το Χρονικό ενός πάθους (1944), στο Εγκώμιο της ηδονής (1951) και άλλα έργα του.

Παρ' όλα αυτά, το ζευγάρι ζούσε μαζί στο Παρίσι. Τα βιβλία του εκδίδονταν από τις εκδόσεις Γκαλιμάρ. Ο Ζουαντώ δίδαξε μέχρι τον Ιούλιο του 1949. Γύρω στο 1949, υιοθέτησαν ένα κορίτσι με το όνομα Σελίν, η οποία απέκτησε τον εγγονό τους, Μαρκ (ο πατέρας είχε φύγει για την Ιταλία, αφήνοντας πίσω μητέρα και παιδί), τον Μαρκ υιοθέτησαν οι Ζουαντώ. Μετά τον θάνατο της Ελίζ το 1971, ο Ζουαντώ έζησε τις τελευταίες του μέρες στο Ρυέιγ-Μαλμαιζόν στα προάστια του Παρισιού, με τον εγγονό του.

Από το 1936 έως το 1941, ο Ζουαντώ δημοσίευσε τέσσερα αντισημιτικά άρθρα σε έναν μικρό τόμο, Le Péril Juif (Ο εβραϊκός κίνδυνος). Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής της Γαλλίας, αποδέχτηκε την πρόσκληση του Γκαίμπελς να επισκεφθεί τη Γερμανία στο λογοτεχνικό «Συνέδριο της Βαϊμάρης». Στην Απελευθέρωση ο φάκελος του έκλεισε χωρίς συνέπειες. Στα Καθημερινά, ένα μακρύ χρονικό 28 τόμων (1961-1978), αναφέρθηκε αρκετές φορές σ' αυτή την περίοδο της ζωής του.

Στα σημαντικά έργα του Ζουαντώ περιλαμβάνονται Η ιδιωτική ζωή του κ. Γκοντό (1926), Άλγεβρα των ηθικών αξιών (1935), Συζυγικά χρονικά (1938), Δοκίμιο σχετικά με τον εαυτό μου (1946), Απομνημονεύματα (1948-58, 6 τόμοι).

Έχοντας χάσει την όρασή του, σταμάτησε να γράφει το 1974. Αφιέρωσε τα τελευταία του χρόνια στον εγγονό του Μαρκ και πέθανε από καρκίνο του στομάχου στις 7 Απριλίου 1979 στο Ρυέιγ-Μαλμαιζόν, όπου είχε εγκατασταθεί από το 1960.

Επιλογή έργων

• La jeunesse de Théophile (1921)
• Les Pincengrain (1924)
• Prudence Hautechaume (1927)
• Monsieur Godeau intime (1926)
• L'amateur d'imprudences (1932)
• Monsieur Godeau marié (1933)
• Chaminadour (1934-1941)
• Algèbre des valeurs morales (1935)
• Le Peril Juif, 1938.
• Chroniques maritales (1938)
• De l'abjection (1939)
• Essai sur moi-même (1947)
• Scènes de la vie conjugale (1948)
• Mémorial (1948)
• La faute plutôt que le scandale (1949)
• Chronique d'une passion (1949)
• Eloge de la volupté (1951)
• Dernières années et mort de Véronique (1953)
• Contes d'enfer (1955)
• Léonara ou les dangers de la vertu (1955)
• Carnets de l'écrivain (1957)
• L'école des filles (1960)
• Journaliers (1961-1978)
• Les instantanés de la mémoire (1962)
• Trois crimes rituels (1962)
• Le Pur Amour (1970)
• Pages égarées (1980)