Μητροπολίτης Ρόδου Σπυρίδων Συνοδινός
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Σπυρίδων Συνοδινός, Μητροπολίτης Ρόδου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 23 Δεκεμβρίου 1907 Ληξούρι |
| Θάνατος | 29 Απριλίου 1988 Ρόδος ή Ρόδος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μητροπολίτης επίσκοπος |
Ο Σπυρίδων Συνοδινός γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλληνίας στις 23 Δεκεμβρίου του 1907 και απεβίωσε στη Ρόδο στις 29 Απριλίου του 1988. Ήταν γιος του Ευάγγελου Συνοδινού και της Μαρίας Μάνεση. Τα μαθήματα της Στοιχειώδους Εκπαίδευσης παρακολούθησε στο Ληξούρι της Κεφαλληνίας. Ο Σπυρίδων έμεινε από ενωρίς ορφανός και έτυχε ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος, φροντίδας, στοργής και στηρίξεως εκ μέρους του Ληξουριώτη επιφανούς Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ακαδημαϊκού Αμίλκα Αλιβιζάτου.
Ο Σπυρίδων ύστερα από τις Γυμνασιακές του σπουδές εργάσθηκε ως Γραμματέας της Αγροτικής Ασφάλειας επί τρία έτη. Στις 16 Αυγούστου 1933 χειροτονήθηκε διάκονος από τον διαπρεπή ιεράρχη, Μητροπολίτη Ηλείας Αντώνιο. Το ίδιο έτος ήρθε στην Αθήνα και ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, υπηρετώντας παράλληλα ως διάκονος και στη συνέχεια ως πρεσβύτερος στον Ιερό Πανεπιστημιακό Ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου της Καπνικαρέας των Αθηνών. Έλαβε το πτυχίο του τον Ιανουάριο του 1938. Το ίδιο έτος διορίσθηκε Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπου υπηρέτησε έως τις 15 Νοεμβρίου 1945, οπότε εκλέχθηκε βοηθός επίσκοπος του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γενναδίου, με τον τίτλο του Επισκόπου Απαμείας. Χειρονήθηκε Επίσκοπος στις 18 Νοεμβρίου 1945 από τον γέροντά του, Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γεννάδιο, συμπαραστατούμενο και από άλλους αρχιερείς. Ο Θεσσαλονίκης Γεννάδιος υπήρξε διαπρεπής ιεράρχης της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ιστορική προσωπικότητα.
Ο Σπυρίδων Συνοδινός από τον Δεκέμβριο του 1945 έως την 25 Ιανουαρίου 1951 υπηρέτησε ως βοηθός επίσκοπος του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γενναδίου και επέδειξε μεγάλη δραστηριότητα. Ειδικότερα πρωτοστάτησε στην αναστήλωση του ναού του πολιούχου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου, ο οποίος είχε καεί, ύστερα από την πυρκαγιά του 1917.
Στις 25 Ιανουαρίου 1951 η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου εκτιμώντας τα προσόντα και το ήθος του Σπυρίδωνα Συνοδινού, τον εξέλεξε Μητροπολίτη Ρόδου, ο οποίος διαδέχθηκε τον αποθανόντα Μητροπολίτη Ρόδου Τιμόθεο. Ο Σπυρίδων ενθρονίσθηκε στη Ρόδο την Κυριακή των Βαΐων, στις 22 Απριλίου 1951 και εποίμανε την Μητρόπολη Ρόδου μέχρι τον θάνατό του, τον Μάιο του 1988. Κατά τον ενθρονιστήριο λόγο του ο Ρόδου Σπυρίδων επέλεξε ως τίτλο αυτού, το γραφικό λόγιον : "Ουκ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι" (Ματθ. 20, 28), που αποτέλεσε και την προγραμματική του αρχή, την οποίαν ακολούθησε κατά το διάστημα της μακράς ποιμαντορίας του στη Μητρόπολη Ρόδου.
Με εντολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου ανέλαβε την οργάνωση της συνελθούσης στη Ρόδο Κεντρικής Επιτροπής του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών. Επίσης διοργάνωσε επιτυχώς τρεις Πανορθοδόξους Διασκέψεις, που έλαβαν χώρα στη Ρόδο. Εκπροσώπησε επανειλημμένα το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως σε διάφορα διεθνή συνέδρια και διασκέψεις.
Ο Μητροπολίτης Ρόδου Σπυρίδων Συνοδινός ήταν άνθρωπος προικισμένος με πολλά φυσικά και επίκτητα χαρίσματα. Ήταν ευφυέστατος, λίαν πεπαιδευμένος, ιεροπρεπής, επικοινωνιακός και διέθετε μεγάλη εμπειρία. Ήταν σε θέση να συζητήσει με οποιονδήποτε και επί παντός θέματος και να εκφράσει την πάντα έγκυρη γνώμη του αναφορικά με αυτό. Επίσης ήταν άριστος ομιλητής και ιεροκήρυκας.
Κατά το διάστημα της ποιμαντορίας του ανηγέρθησαν νέοι ναοί, ανακαινίσθηκαν άλλοι, πολυάριθμοι συντηρήθηκαν, αναδιοργανώθηκαν Ιερές Μονές, αναβαθμίσθηκε ο κλήρος και γενικά υπήρξε οργάνωση σε όλους τους τομείς.
Ιδιαίτερη ευαισθησία έδειχνε ο Ρόδου Σπυρίδων σε θέματα κοινωνικής πρόνοιας και βοήθειας προς τους ενδεείς και τους πάσχοντες. Επίσης, αμείωτο υπήρξε το ενδιαφέρον του για την σπουδάζουσα νεολαία και πάντοτε βοηθούσε όσους είχαν ανάγκη.
Η κηδεία του υπήρξε πάνδημη, με την συμμετοχή χιλιάδων λαού. Οι πιστοί ετίμησαν τον σχεδόν επί σαράντα χρόνια ποιμενάρχη των, που κατέλειπε φήμη διαπρεπούς ιεράρχη, ο οποίος "κατεκόσμησε τα αξιώματα δι΄ ων εκοσμήθη".
Λέγεται, ότι ενώ ήταν Μητροπολίτης Ρόδου, του προτάθηκε να γίνει Πατριάρχης Αλεξάνδρειας, όμως προτίμηση τη διαποίμανση της Μητροπόλεως Ρόδου, αντί του πατριαρχικού θρόνου του Αγίου και Ευαγγελιστού Μάρκου της Αλεξάνδρειας, το οποίον λάμπρυναν κατά το παρελθόν διαπρεπείς Ιεράρχες και μεγάλες ιστορικές προσωπικότητες.
Τον Σπυρίδωνα Συνοδινόν διαδέχθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Ρόδου ο Μητροπολίτης Απόστολος (Διμέλης), ο οποίος καταγόταν από τον Αρχάγγελο Ρόδου και διετέλεσε Μητροπολίτης Ρόδου από το 1988 έως το 2004, οπότε εξελέγη Μητροπολίτης Ρόδου ο Κύριλλος Κογεράκης, ο Κρης.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τιμητικός Τόμος : Αφιέρωμα εις τον Μητροπολίτην Ρόδου κ.κ. Σπυρίδωνα, επί τη συμπληρώσει τεσσαράκοντα ετών αρχιερατείας, (Αθήναι 1988), σ. 7-8. και σ. 15-16.
- Γ. Θ. Βεργωτής, Ο Απαμείας Σπυρίδων (από 18-11-1945 μέχρι 22-01-1951), έ. α., σ. 47-64.
- Ι. Ηλ. Βολανάκης, Κατάλογος ιερών ναών, ανεγερθέντων, ανακαινισθέντων ή ιστορηθέντων κατά τα έτη 1951-1986 εις την Ιεράν Μητρόπολιν Ρόδου, αρχιερατεύοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ρόδου κ.κ. Σπυρίδωνος (Συνοδινού) του Κεαφαλλήνος, έ.α., σ. 65-104.