Μιλλιαρήσι Ηρακλείου
Συντεταγμένες: 35°07′48.2″N 25°13′56.5″E / 35.130056°N 25.232361°E
| Μιλλιαρήσι | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Κρήτης |
| Περιφερειακή Ενότητα | Ηρακλείου |
| Δήμος | Μινώα Πεδιάδας |
| Δημοτική Ενότητα | Αρκαλοχωρίου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Κρήτη |
| Νομός | Ηρακλείου |
| Υψόμετρο | 492 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 6 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 703 00 |
Το Μιλλιαρήσι[2] ή Μηλιαρίσσα[3] είναι πολύ μικρός οικισμός του Αρκαλοχωρίου στον Δήμο Μινώα Πεδιάδος της Περιφερειακής Ενότητας Ηρακλείου στην Κρήτη, ο οποίος απέχει περίπου 5 χλμ. ΝΔ. από αυτό και έχει υψόμετρο 492 μέτρα[4]. Κατοικήθηκε από τα πρώτα βυζαντινά χρόνια. Σήμερα, υπάρχουν τα εγκαταλελειμμένα σπίτια του, τα οποία είναι παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Στον οικισμό βρίσκεται ο ναός του Αγίου Νικολάου, του 14ου-16ου αιώνα, ο οποίος λειτουργούσε την περίοδο της Ενετοκρατίας, όπως φαίνεται από πηγές. Αναφέρεται το 1925 με το ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Αρκαλοχωρίου.[5] Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι μαζί με την Αγία Σεμνή, το Αρχοντικό, τη Ζίντα, το Αρκαλοχώρι, τη Μουσούτα και το Χουμέρι, αποτελούν την κοινότητα Αρκαλοχωρίου υπάγεται στη δημοτική ενότητα Αρκαλοχωρίου του Δήμου Μινώα Πεδιάδος και σύμφωνα την απογραφή του 2011 απογράφησαν 4 κάτοικοι.[6]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. 5. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 116.
- ↑ «Οι πρώτοι δήμοι της Κρήτης το 1879». ΠΑΤΡΙΣ: 19 του pdf. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-07-05. https://web.archive.org/web/20160705122114/http://www.kairatos.com.gr/protoi-dimoi.pdf. Ανακτήθηκε στις 2022-04-10.
- ↑ «Μιλλιαρήσι ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, Δήμος ΜΙΝΩΑ ΠΕΔΙΑΔΑΣ | buk.gr». buk.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2022.
- ↑ «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2022.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10866 (σελ. 392 του pdf)