Μισέλ Ντζοτοντιά
| Μισέλ Ντζοτόντια | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Michel Am-Nondokro Djotodia (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1949 Βακαγκά |
| Χώρα πολιτογράφησης | Κεντροαφρικανική Δημοκρατία |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά Sango Ρωσικά |
| Σπουδές | Ρωσικό Πανεπιστήμιο της Φιλίας των Λαών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός διπλωμάτης |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Union of Democratic Forces for Unity και Séléka CPSK-CPJP-UFDR |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | πρόεδρος της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας (2013–2014) Minister of Defence[1] Minister of Defence[2] Minister of Defence[3] |
| Βραβεύσεις | Τάγμα της αξίας της Κεντρικής Αφρικής Order of recognition |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μισέλ Αμ-Νοντοκρό Ντζοτοντιά (Michel Am-Nondokro Djotodia, γεν. 1949[4]) είναι στρατιωτικός από την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και πολιτικός, κεντρική μορφή της εξέγερσης του Δεκεμβρίου του 2012 στη χώρα, ηγέτης του συνασπισμού Σελεκά (Séléka), ο οποίος αυτοανακηρύχθηκε Πρόεδρος της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας μετά την εισβολή και την κατάληψη της πρωτεύουσας της χώρας από την Σελεκά στις 23 Μαρτίου του 2013 και την διαφυγή του Προέδρου Φρανσουά Μποζιζέ στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό στις 24 Μαρτίου του 2013.[5] Ο ίδιος είχε διοριστεί πρώτος αναπληρωτής πρωθυπουργός για την Εθνική Άμυνα τον Φεβρουάριο του 2013, μετά την συμφωνία για κατάπαυση του πυρός που είχε υπογραφεί τον Ιανουάριο του 2013 στην Γκαμπόν. Υποκύπτοντας σε πιέσεις ηγετών της περιοχής, παραιτήθηκε στις αρχές του 2014.
Βιογραφικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ντζοτοντιά γεννήθηκε στην πόλη Βακαγκά. Υπηρέτησε ως Πρόξενος στην πόλη Νιάλα του Σουδάν.[6] Κατά την περίοδο του εμφυλίου του 2004 ήταν ηγετικό μέλος των αντάρτικών ομάδων της Ένωσης των Δημοκρατικών Δυνάμεων για την Ενότητα (Union des Forces Démocratiques pour le Rassemblement, UFDR)[7] και της Πατριωτικής Ομάδας Δράσης για την Απελευθέρωση της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου έζησε εξόριστος στο Κοτονού, του Μπενίν. Συνελήφθη μαζί με τον Αμπακάρ Σαμπόν από τις δυνάμεις του Μπενίν[8][9] και αφέθηκε ελεύθερος τον Φεβρουάριο του 2008, αφού συμφώνησε να συμμετάσχει σε ειρηνευτικές συνομιλίες με την κυβέρνηση της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας.
Ηγέτης της Séléka
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Δεκέμβριο του 2012, έγινε βασικός ηγέτης του συνασπισμού ανταρτών της Séléka («ένωσης»), καταφέρνοντας γρήγορα να αναλάβει τον έλεγχο ενός μεγάλου μέρους της χώρας. Στις ειρηνευτικές συνομιλίες του Ιανουαρίου του 2013, ο Πρόεδρος Μποζιζέ ανήγγειλε πως συμφώνησε να διορίσει ως πρωθυπουργό τον ηγέτη της αντιπολίτευσης Νικολά Τιανγκαγιέ και να ενσωματώσει τους αντάρτες σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, με τον Ντζοτοντιά να διορίζεται αναπληρωτής πρωθυπουργός.[10]
Η ειρηνευτική συμφωνία κατέρρευσε τον Μάρτιο του 2013, με τη Σελεκά να συνεχίζει την κατάληψη πόλεων στη χώρα, κατηγορώντας τον Μποζιζέ πως απέτυχε να τηρήσει τις υποσχέσεις του. Μετά την κατάληψη του Μπανγκί στις 23 Μαρτίου του 2013 και τη φυγή του Μποζιζέ από τη χώρα, ο Ντζοτοντιά δήλωσε ότι οι στρατιώτες ανταρτών έλαβαν την απόφαση να τον ανακηρύξουν πρόεδρο της χώρας.[11] Μετά την αυτοανακήρυξη του στη θέση του Προέδρου, δήλωσε πως καταργεί το Σύνταγμα και διαλύει την Βουλή της χώρας.[12]
Πρόεδρος της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένα μήνα περίπου μετά την κατάληψη της πρωτεύουσας της χώρας, στις 13 Απριλίου του 2013, το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία εξέλεξε και επίσημα τον Ντζοτοντιά ως πρόεδρο της χώρας.[13]
Ο Ντζοτοντιά ορκίστηκε επίσημα πρόεδρος στις 18 Αυγούστου του 2013[14]
Παραίτηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ωστόσο, στη διάρκεια της βραχύβιας θητείας του, συνεχίστηκε η βία ανάμεσα σε σέκτες και ο ίδιος κατηγορήθηκε από άλλους ηγέτες της Αφρικής αλλά και από τη διεθνή κοινότητα για την ανικανότητά του να τερματίσει τις συγκρούσεις. Σε σύνοδο κορυφής που έγινε στην Ντζαμένα του Τσαντ, στις 10 Ιανουαρίου του 2014, ο Ντζοτοντιά υπέβαλε την παραίτησή του.[15] Στις 11 Ιανουαρίου, αυτοεξορίστηκε στο Μπενίν.[16] Στο αεροδρόμιο του Κοτονού, έγινε δεκτός από τον υπουργό Εξωτερικών του Μπενίν, ο οποίος επαίνεσε τη «συνεισφορά του στην αναζήτηση της ειρήνης για την κεντρική Αφρική».[17]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2022.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2022.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2022.
- ↑ Patrick Fort (13 Απριλίου 2013). «Djotodia: Central Africa's rebel boss-turned-president». AFP μέσω Google.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Centrafrique: Michel Djotodia déclare être le nouveau président de la république centrafricaine» (στα Γαλλικά). Radio France International. 24 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2013.
- ↑ Fournier 2012
- ↑ UN Integrated Regional Information Networks 2006
- ↑ Debos 2008, σελ. 231
- ↑ Mehler 2007, σελ. 209
- ↑ «Centrafrique : Le gouvernement d'union nationale est formé» (στα Γαλλικά). Xinhua. 4 Φεβρουαρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2013.
- ↑ Hippolyte Marboua· Krista Larson (18 Μαρτίου 2013). «Central African Republic rebels threaten new fight». Associated Press.
- ↑ «CAR rebel head Michel Djotodia 'suspends constitution'». BBC. 2013-03-26. http://www.bbc.co.uk/news/world-africa-21934433. Ανακτήθηκε στις 2013-03-26.
- ↑ «Coup leader elected president in Central African Republic». GJH/AS μέσω Presstv.ir. 2013-04-13. http://www.bbc.co.uk/news/world-africa-21934433. Ανακτήθηκε στις 2013-04-18.
- ↑ «Ex-rebel sworn in as Central African Republic president». Reuters. 18 Αυγούστου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2013.
- ↑ «Central African Republic president, PM resign at summit: statement». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2014.
- ↑ «Central African Republic's capital tense as ex-leader heads into exile». Reuters. 11 Ιανουαρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2014.
- ↑ «CAR ex-leader heads for exile in Benin». Al Jazeera. 12 Ιανουαρίου 2014.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αναφορές
- UN Integrated Regional Information Networks (2006-11-02). «Central African Republic: Rebels Call for Dialogue After Capturing Key Town». Bangui, CAR. http://www.irinnews.org/printreport.aspx?reportid=61464.
- Debos, Marielle (2008-04-01). «Fluid Loyalties in a Regional Crisis: Chadian 'Ex-Liberators' in the Central African Republic». African Affairs 107 (427): 225–241. doi:. ISSN 0001-9909. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-05. https://web.archive.org/web/20160305212228/http://www.jstor.org/stable/27667022. Ανακτήθηκε στις 2012-12-29.
- Mehler, Andreas (31 Οκτωβρίου 2007). «V. Central Africa». Στο: Melber, Henning· Walraven, Klaas. Africa Yearbook Volume 3: Politics, Economy and Society South of the Sahara In 2006. Brill. ISBN 9789004162631.
- Mehler, Andreas (2011-03-01). «Rebels and parties: the impact of armed insurgency on representation in the Central African Republic». The Journal of Modern African Studies 49 (1): 115–139. doi:. ISSN 0022-278X. http://www.jstor.org/stable/23018880. Ανακτήθηκε στις 2012-12-29.
- Fournier, Vincent (2012-12-24). «Duel entre François Bozizé et Michel Am Nondokro Djotodia, leader de Séléka». Jeune Afrique: σελ. 1. http://www.jeuneafrique.com/Article/JA2711p010-011.xml0/. Ανακτήθηκε στις 2012-12-29.