Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μιχαήλ Αργυρόπουλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μιχαήλ Αργυρόπουλος
Ο Μιχαήλ Αργυρόπουλος στο Εθνικόν Ημερολόγιον του Κωνσταντίνου Σκόκου του 1910
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Μιχαήλ Αργυρόπουλος (Ελληνικά)
Γέννηση1862
Σμύρνη
Θάνατος4  Ιουνίου 1949
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδικηγόρος
πολιτικός
ποιητής
συγγραφέας[1]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚόμμα Φιλελευθέρων και Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αθηνών)
πρόεδρος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Μιχαήλ Αργυρόπουλος (Σμύρνη, 1862 - Αθήνα, 4 Ιουνίου 1949)[2] ήταν Έλληνας δικηγόρος, πολιτικός και ποιητής.

Υπήρξε Πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών από το 1939 έως το 1943.[3]

Σπουδές και νομικός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ακολούθησε νομικές σπουδές στην Αθήνα και στο Παρίσι. Λίγο αργότερα επέστρεψε στη γενέτειρά του, όπου άσκησε τη δικηγορία και παράλληλα ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία.[4]

Εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών στις εκλογές του 1926 με το Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων και το 1928 με το Κόμμα Φιλελευθέρων.[5] Υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος της Βουλής από το 1929 ως το 1932.

Ως συγγραφέας χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο "Ρήγας Ραγιάς".[6] Εξέδωσε ποιητικές συλλογές, όπως "Τα ανιστόρητα" (1925).

Στα έργα του διακρίνεται η νοσταλγία για την ιδιαίτερη πατρίδα του.[7] Έργο του επίσης είναι τα "Τραγούδια του Γένους". (1913). Το 1932 κυκλοφόρησαν "Τα περασμένα και τα τωρινά". Μετά το θάνατο του Αργυρόπουλου κυκλοφόρησε το "Χρονικό της Ανατολής".

Πέθανε στην Αθήνα το 1949.

  1. «Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» (νέα ελληνική γλώσσα) Αθήνα. 2007. σελ. 175. ISBN-13 978-960-16-2237-8.
  2. Ηλιάδης Βασ., «Μιχαήλ Αργυρόπουλος», Νέα Εστία, 45, ετ.ΚΓ΄, 15/6/1949, αρ.527, σ.787-788
  3. ΑΦΙΕΡΩΜΑ Α' ΜΕΡΟΣ: "Πρόεδροι της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών 1934-2014" - Από την Εργασία του Γιώργου Σταυράκη[νεκρός σύνδεσμος], ανάκτηση 6-10-2015.
  4. Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1988.
  5. Μητρώο πληρεξουσίων, γερουσιαστών και βουλευτών 1822-1935, Αθήνα 1986, Βουλή των Ελλήνων, σελ. 97 (αριθμ. 114) (pdf)
  6. Εθνικό Κέντρο Βιβλίου Αρχειοθετήθηκε 2022-06-30 στο Wayback Machine.- Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών.
  7. Μερακλής Μιχάλης, «Μιχαήλ Αργυρόπουλος», Η ελληνική ποίηση• Ανθολογία - Γραμματολογία, σ.444. Αθήνα, Σοκόλης, 1977.