Μιχαήλ Αρναούτης
Μιχαήλ Αρναούτης | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1927 |
Θάνατος | 3 Σεπτεμβρίου 1998 |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | στρατιωτικός |
Ο Μιχαήλ (Μάκης) Αρναούτης (1927 - 3 Σεπτεμβρίου 1998) ήταν Έλληνας στρατιωτικός που την περίοδο 1955-1967 υπηρέτησε σε σημαντικές θέσεις στα ανάκτορα διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στις παρασκηνιακές διεργασίες. Το 1964 διορίστηκε ιδιαίτερος γραμματέας του Βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1927 στην Αρεόπολη. Εισήχθη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων το 1946, απ'όπου αποφοίτησε το 1948 με τιμητική διάκριση, και την περίοδο 1968 - 1974 πραγματοποίησε μεταπτυχιακές[1] σπουδές στην κοινωνική διοίκηση, την οικονομολογία και την ιστορία από το London School of Economics. Ως ανθυπολοχαγός συμμετείχε σε πολεμικές επιχειρήσεις κατά τον Εμφύλιο, στις οποίες και τραυματίστηκε. Το 1951 έλαβε μέρος στον πόλεμο της Κορέας με το ελληνικό σύνταγμα στα πλαίσια της εκστρατευτικής δύναμης του ΟΗΕ, όπου και διακρίθηκε[1]. Με την επιστροφή του από την Κορέα μετέβη για εκπαιδευτικούς λόγους στη σχολή πεζικού στο Fort Benning της πολιτείας Georgia των Ηνωμένων Πολιτειών αποφοιτώντας με έπαινο[1]. Εν συνεχεία μετέβη στην Ιαπωνία, όπου συμμετείχε ως πρεσβευτής[1] στις ειρηνευτικές δυνάμεις. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ανέλαβε εκπαιδευτής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων.
Με την ιδιότητα αυτή επελέγη, το 1955, ως εκπαιδευτής του τότε διαδόχου Κωνσταντίνου για να διοριστεί τρία χρόνια αργότερα, το 1958, υπασπιστής του. Το 1960 ανέλαβε αρχηγός του στρατιωτικού οίκου του Κωνσταντίνου και τον Μάρτιο του 1964, με την άνοδο στον θρόνο του διαδόχου, διορίστηκε ιδιαίτερος γραμματέας του Βασιλιά. Το βράδυ του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου συνελήφθη από τους πραξικοπηματίες Ιωάννη Στειακάκη και Ιωάννη Μανουσακάκη[2] στην οικία του στο Παλαιό Ψυχικό, υπήρξε δε από τους πρώτους συλληφθέντες. Πριν συλληφθεί πρόλαβε να ειδοποιήσει τον Βασιλιά Κωνσταντίνο ενώ κατά την σύλληψή του ξυλοκοπήθηκε. Λόγω της εναντίωσής[1] του στην ορκωμοσία της κυβέρνησης διορίστηκε βοηθός στρατιωτικού ακολούθου στο Λονδίνο με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Τον Δεκέμβριο του 1967, και ύστερα από το αντικίνημα του Βασιλιά, ανακλήθηκε από την στρατιωτική ηγεσία στην Ελλάδα, ο ίδιος όμως αρνήθηκε να επιστρέψει με αποτέλεσμα να εκδοθεί ένταλμα σύλληψής του.
Ως ιδιαίτερος γραμματέας του Βασιλιά Κωνσταντίνου συμμετείχε σε σημαντικές[3] παρασκηνιακές διεργασίες γι'αυτό και αποτέλεσε μια από τις πρώτες[3] συλλήψεις της Χούντας των Συνταγματαρχών. Ήταν παρών σε όλες τις σημαντικές συναντήσεις ενώ υποστηρίζεται[3] από τον Νικόλαο Μακαρέζο πως είχε υπό την εποπτεία του την κατάρτιση του σχεδίου «Προμηθεύς». Υποστηρίζεται[4] ότι το 1975 επιχείρησε να μυήσει αξιωματικούς σε κίνημα υπερ του Βασιλιά, οι κινήσεις του όμως έγιναν γνωστές[4] στην κυβέρνηση από τον Ιωάννη Βασιλειάδη. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας τιμήθηκε με πολλά ελληνικά και ξένα παράσημα ενώ η κυβέρνηση της Κορέας έχει δώσει[1] το όνομα του σε έναν στρατηγικής σημασίας λόφο της Βόρειας Κορέας. Υπήρξε γλωσσομαθής και μιλούσε με ευχέρεια αγγλικά, γερμανικά, ρώσικα και ισπανικά. Στις 12 Ιουλίου 1999 ιδρύθηκε[1] το φιλανθρωπικό ίδρυμα «Μιχάλης Αρναούτης».
Απεβίωσε στο Λονδίνο, όπου κατοικούσε, στις 3 Σεπτεμβρίου του 1998 και κηδεύτηκε δύο ημέρες μετά από τον ιερό ναό Αγίου Λαζάρου του Πρώτου Νεκροταφείου Αθηνών.[5] Σύζυγός του ήταν η Nathene Arnaoutis, δικηγόρος, η οποία εκπροσώπησε τον τέως Βασιλιά Κωνσταντίνο κατά τη διάρκεια της ακρόασης στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για το ζήτημα της βασιλικής περιουσίας.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Βιογραφικό Αρναούτη, από την ιστοσελίδα του ιδρύματος Αρναούτη
- ↑ Νίκος Κακαουνάκης, 2650 μερόνυχτα συνωμοσίας, Τόμος Α΄, σελίδες 114-115, Αθήνα 1976
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Συνέντευξη του Τέως Βασιλιά, άρθρο της εφημερίδας Το Βήμα
- ↑ 4,0 4,1 Το βασιλικό πραξικόπημα που δεν έγινε, άρθρο της εφημερίδας Το Βήμα
- ↑ εφ. Καθημερινή, φύλλο 4ης Σεπτεμβρίου 1998, σελ. 14.