Μουσείο Ρουμιάντσεφ
| Μουσείο Ρουμιάντσεφ | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | μουσείο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 55°44′59″N 37°36′30″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Μόσχα και Αγία Πετρούπολη |
| Χώρα | Ρωσία |
| Έναρξη κατασκευής | 1831 |
| Κατεδάφιση | 1927 |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Μουσείο Ρουμιάντσεφ (ρωσικά: Румянцевский музей) ήταν το πρώτο δημόσιο μουσείο της Μόσχας[1][σ 1]. Ήταν η εξέλιξη της προσωπικής συλλογής και βιβλιοθήκης του Κόμη Νικολάι Ρουμιάντσεφ (1754-1826), τελευταίου απογόνου της οικογένειας αυτής.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η συλλογή Ρουμιάντσεφ είχε ανοίξει για το κοινό το 1831. Βρισκόταν στον Σπίτι Ρουμιάντσεφ στην Αγγλική Προκυμαία στην Αγία Πετρούπολη. Το πιο πολύτιμο μέρος της συλλογής ήταν η βιβλιοθήκη της, η οποία από το 1845 ήταν παράρτημα της Αυτοκρατορικής Δημόσιας Βιβλιοθήκης[σ 2]. Ήταν "αντικείμενο πόθου" για τη Μόσχα η οποία δεν διέθετε βιβλιοθήκη. Ήταν ο πρίγκιπας Βλαντιμίρ ο οποίος πρότεινε να μεταφερθεί η βιβλιοθήκη στη Μόσχα[2]. Η πρότασή του έγινε δεκτή από το Συμβούλιο των Υπουργών το 1861.
Για να στεγαστεί το Μουσείο Ρουμιάντσεφ αγοράστηκε το Σπίτι Πάσκοφ απέναντι από το Κρεμλίνο. Η κάτοικοι της Αγίας Πετρούπολης δεν ήθελαν τη μετακόμιση αλλά δεν είχαν τη δυνατότητα να κάνουν τίποτα. Ο Αλέξανδρος Β' δώρισε τον τεραστίων διαστάσεων πίνακα Η Εμφάνιση του Χριστού στο Λαό (το αριστούργημα του Αλεξάντρ Ιβάνοφ) για τα εγκαίνια του μουσείου. Αφού μεταφέρθηκε στη Μόσχα και μετά, η Συλλογή Ρουμιάντσεφ διανθίστηκε παραπέρα με πολύτιμα αποκτήματα.
Το Μουσείο Ρουμιάντσεφ χωριζόταν στα τμήματα της ζωγραφικής, χαρακτικής, νομισματολογίας, και αρχαιολογίας[3]. Ένα ακόμα Τμήμα, γνωστό ως Μουσείο Ντάσκοφ, ιδρύθηκε μετά την Παν-Ρωσική Εθνογραφική Έκθεση το 1867. Ήταν σημαντικό κέντρο εθνογραφίας, εκθέτοντας αντικείμενα που είχαν συλλέξει οι Γιούρι Λισιάνσκι και Ιβάν Κρούσενστερν, και άλλοι Ρώσοι περιηγητές.
Διάλυση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Σοβιετικές αρχές αποφάσισαν να κλείσουν το μουσείο το 1924. Παρά κάποιες αντίθετες γνώμες, η απόφαση εφαρμόστηκε το 1927:
- η συλλογή χειρογράφων του μουσείου και τα αρχέτυπα (λατινικά: inculabulum, βιβλία που τυπώθηκαν πριν το 1501) (μεταξύ των οποίων και το Ευαγγέλιο του Αρχάγγελσκ) αναδιοργανώθηκαν ως τη Βιβλιοθήκη Λένιν[σ 3].
- τα έργα της Ρωσικής τέχνης κατέληξαν στην Πινακοθήκη Τρετιάκοφ.
- η συλλογή των κλασικών ζωγράφων απετέλεσαν τον πυρήνα της συλλογής του Μουσείου Πούσκιν.
- το Μουσείο Ντάσκοφ ενσωματώθηκε στο Μουσείο Λαών της ΕΣΣΔ[4][σ 4].
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Το πρώτο κρατικό μουσείο της Ρωσίας ήταν το Κουνστκάμερα.
- ↑ Κατόπιν Εθνική Βιβλιοθήκη της Ρωσίας, Αγία Πετρούπολη. Να μην γίνεται σύγχυση με τη Ρωσική Κρατική Βιβλιοθήκη που βρίσκεται στη Μόσχα και είναι η Εθνική βιβλιοθήκη της χώρας.
- ↑ Κατόπιν Ρωσική Κρατική Βιβλιοθήκη που βρίσκεται στη Μόσχα, βλ. και παραπάνω σημείωση.
- ↑ Κατόπιν Ρωσικό Μουσείο Εθνογραφίας, Αγία Πετρούπολη.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ http://www.museum.ru/N20359
- ↑ «Great Soviet Encyclopaedia». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2012.
- ↑ The Russian State Library: History
- ↑ The Encyclopaedia of Moscow[νεκρός σύνδεσμος]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]