Μουσείο της Οικίας Βοναπάρτη
Συντεταγμένες: 41°55′4″N 8°44′18″E / 41.91778°N 8.73833°E
| Μουσείο της Οικίας Βοναπάρτη | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | εθνικό μουσείο και μουσείο |
| Διεύθυνση | rue Saint Charles |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°55′4″N 8°44′18″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Αιάκειο[1] |
| Τοποθεσία | Bonaparte house |
| Χώρα | Γαλλία[1] |
| Έναρξη κατασκευής | 1967[2] |
| Βραβεία | Μουσείο της Γαλλίας |
| Προστασία | φημισμένες οικίες[1] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Μουσείο της οικίας Βοναπάρτη (Γαλλικά: Musée de la Maison Bonaparte) είναι μουσείο που δημιουργήθηκε στο σπίτι όπου γεννήθηκε και πέρασε την παιδική του ηλικία ο Ναπολέων Βοναπάρτης, στο Αζαξιό, στην Κορσική. Είναι αφιερωμένο στον αυτοκράτορα και την οικογένειά του στην Κορσική και παρουσιάζει διάφορα έπιπλα και αντικείμενα που του ανήκαν. Το μουσείο επικεντρώνεται περισσότερο στην κορσικανική κληρονομιά και στην ιστορία του σπιτιού παρά στη ζωή του αυτοκράτορα.[3]
Το σπίτι ανήκε σε μέλη της οικογένειας Βοναπάρτη από το 1682 έως το 1923, οπότε και παραχωρήθηκε στο γαλλικό κράτος. Το 1967, η οικία μετατράπηκε σε μουσείο και ανακηρύχθηκε εθνικό μουσείο. [4].
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πρώτος που κατοίκησε το σπίτι ήταν ο προπάππος του Ναπολέοντα, ο Γκιουζέπε Μπουοναπάρτε, το 1682. Αρχικά, οι όροφοι της οικίας μοιράζονταν μεταξύ διαφορετικών οικογενειών. Ωστόσο, όταν ο Γκιουζέπε παντρεύτηκε τη Μαρία Κολόνα ντι Μπότσι, γόνο ισχυρής οικογένειας του νησιού και η οποία έλαβε προίκα ένα μέρος του σπιτιού, αγόρασε και τα υπόλοιπα τμήματα. Το σπίτι αργότερα επεκτάθηκε και διακοσμήθηκε εκ νέου από τους γονείς του Ναπολέοντα μετά το γάμο τους, τον Κάρολο Μπουοναπάρτε και τη Λετίτσια Ραμολίνο. Με εξαίρεση τον Ιωσήφ Βοναπάρτη, όλα τα παιδιά τους γεννήθηκαν στην οικία Βοναπάρτη, ο Ναπολέων στις 15 Αυγούστου 1769. [5]
Οκτώ χρόνια μετά το θάνατο του Καρόλου Μπουοναπάρτε το 1785, η οικογένεια ήρθε σε σύγκρουση με τον ολοένα και πιο αντιδραστικό εθνικιστή ηγέτη Πασκουάλε Πάολι και αναγκάστηκε να φύγει στη γαλλική ηπειρωτική χώρα. [6]Οι οπαδοί του Πάολι λεηλάτησαν και έκαψαν μεγάλο μέρος του σπιτιού. Μετά την άφιξη των βρετανικών στρατευμάτων υπό τον Άγγλο ναύαρχο Σαμουήλ Χουντ, Βρετανοί αξιωματικοί επίσης έμειναν εκεί.
Μετά την απόσυρση των βρετανικών στρατευμάτων από την Κορσική το 1797, η οικογένεια Βοναπάρτη επέστρεψε στην οικία και άρχισε να την επισκευάζει και να την αναδιαμορφώνει, την εποχή του Διευθυντηρίου.
Όταν η οικογένεια Βοναπάρτη έφυγε από την Κορσική το 1799, άφησαν το σπίτι στη φροντίδα της τροφού του Ναπολέοντα, Καμίλα Ιλάρι. Ο Ναπολέων κληροδότησε αργότερα το σπίτι στον εξάδελφο της μητέρας του, Αντρέ Ραμολίνο, ο οποίος παραχώρησε το δικό του σπίτι στην Ιλάρι. Αργότερα, ο αδελφός του Ναπολέοντα, ο Ιωσήφ, κατοίκησε το σπίτι. Το 1852, η κόρη του Ιωσήφ Ζενάντ κληροδότησε την οικία στον Ναπολέοντα Γ΄ και την αυτοκράτειρα Ευγενία, η οποία ανακαίνισε και επέκτεινε το σπίτι για να γιορτάσει την 100ή επέτειο της γέννησης του Ναπολέοντα. [7]
Αργότερα η οικία πέρασε στην ιδιοκτησία του πρίγκιπα Βίκτωρα Ναπολέοντα, ο οποίος την παραχώρησε στο γαλλικό κράτος. Το 1967, η οικία μετατράπηκε σε μουσείο και ανακηρύχθηκε εθνικό μουσείο. [4]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Η ιστοσελίδα του μουσείου (γαλλικά, αγγλικά)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ . «en.musees-nationaux-malmaison.fr/musee-maisonbonaparte/b-history-museum». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 . «napoleon.org/en/magazine/places/national-museum-of-the-bonaparte-residence-in-corsica/».
- ↑ . «napoleon.org/en/magazine/itineraries/napoleon-and-corsica/».
- ↑ . «Schom, Alan (1998). Napoleon Bonaparte: A Life. Harper Perennial. pp. 11–12. ISBN 0-06-092958-8».
- ↑ . «ajaccio-tourisme.com/musee-national-de-la-maison-bonaparte». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2020.