Μπενβενούτο Τσελίνι
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Μπενβενούτο Τσελίνι | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Benvenuto Cellini (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 3 Νοεμβρίου 1500 Φλωρεντία |
| Θάνατος | 13 Φεβρουαρίου 1571 (71 ετών) Φλωρεντία, Μεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης |
| Εθνικότητα | Ιταλική |
| Ιδιότητα | γλύπτης[1][2][3], συγγραφέας[4][3], χαράκτης μεταλλίων[1][5][6], αυτοβιογράφος[7], σχεδιαστής[1], χρυσοχόος[2][3], ιστορικός της τέχνης[8], silversmith[3] και μουσικός[3] |
| Σύζυγος | Piera Parigi |
| Κίνημα | Μανιερισμός[1] |
| Είδος τέχνης | Χρυσοχοΐα, γλυπτική, ζωγραφική |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | Μανιερισμός |
| Χορηγός/οί | Κόζιμο Α΄ των Μεδίκων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μπενβενούτο Τσελίνι (ιταλικά: Benvenuto Cellini, 3 Νοεμβρίου 1500 – 13 Φεβρουαρίου 1571) ήταν Ιταλός χρυσοχόος, γλύπτης, ζωγράφος, σχεδιαστής, στρατιώτης και μουσικός, ο οποίος έγραψε επίσης μία διάσημη αυτοβιογραφία. Πολλά έργα του εκτιμήθηκαν και του χάρισαν μεγάλη φήμη, όπως το τεραστίων διαστάσεων γλυπτό, που απεικονίζει τον Περσέα να κρατά το κεφάλι της Μέδουσας και κοσμεί την Πιάτσα ντε λα Σινιορία της Φλωρεντίας. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους χαρακτηριστικότερους εκπροσώπους της Ιταλικής Αναγέννησης, όχι μόνο για το έργο του αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο έδειχνε να απολαμβάνει τη ζωή.
Παρά το γεγονός ότι πιθανότατα μολύνθηκε από σύφιλη, αλλά και το ότι ορισμένοι πλούσιοι επιχειρηματίες της εποχής επιχείρησαν ανεπιτυχώς να τον δολοφονήσουν, ο Τσελίνι πέθανε διάσημος σε ιδιαίτερα μεγάλη για την εποχή ηλικία, 71 ετών. Ο τάφος του βρίσκεται στη Βασιλική του Ευαγγελισμού, στη Φλωρεντία.
Περίφημη είναι η αυτοβιογραφία του, που αποκαλύπτει τον εριστικό του χαρακτήρα, την περιπετειώδη του διάθεση και την μεγάλη ιδέα που είχε για τον εαυτό του (La vita di Benvenuto di Maestro Giovanni Cellini, Fiorentino, scritta per lui medesimo) ― ελλην. μετάφρ. Γ.Λεωτσάκος, "ΑΓΡΑ"
Ο γλύπτης είναι ο ήρωας της όπερας του Εκτόρ Μπερλιόζ Benvenuto Cellini (1838)
- Επιλογή έργων
-
Η νύμφη του Φονταινεμπλώ, 1542, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου -
La Saliera (Η Αλατιέρα) , 1540-1543, Βιέννη, Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης -
πρόπλασμα για το κεφάλι της Μέδουσας, 1545-50, Λονδίνο, Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου -
Ο Περσέας με το κεφάλι της Μέδουσας, 1545–54, Φλωρεντία, Loggia dei Lanzi -
Ο Περσέας ελευθερώνει την Ανδρομέδα (στην βάση του προηγούμενου) -
Εσταυρωμένος, 1556-1562, Εσκοριάλ, Monastero di San Lorenzo -
Κόζιμο Α΄ των Μεδίκων, Φλωρεντία, Μουσείο Μπαρτζέλλο
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 vocab
.getty .edu /page /ulan /500115352. - ↑ 2,0 2,1 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /36431. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 (Αγγλικά) ECARTICO. www
.vondel .humanities .uva .nl /ecartico /persons /39762. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2023. - ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 16121. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «Biographisches Lexikon der Münzmeister und Wardeine, Stempelschneider und Medailleure» 10120. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2022.
- ↑ www
.gutenberg .org /cache /epub /4028 /pg4028-images .html. - ↑ «Dictionary of Art Historians» (Αγγλικά) cellinib. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την τέχνη χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |