Μόι Μελ

Στην ιρλανδική μυθολογία, Μόι Μελ (ιρλ. Magh Mell) ονομαζόταν ένα μυθικό βασίλειο που πήγαινε κάποιος μετά τον θάνατο και/ή τη δόξα. Ήταν ένας επίγειος παράδεισος και η τοποθεσία του θεωρούνταν είτε κάποιο νησί δυτικά της Ιρλανδίας ή ένα βασίλειο στον ωκεανό. Αρρώστια και θάνατος δεν υφίστανται: υπάρχει αιώνια νεότητα, ομορφιά κι ευτυχία. Μοιάζει με τα Ηλύσια Πεδία της ελληνικής μυθολογίας και τη Βαλχάλλα της σκανδιναβικής μυθολογίας.

Σύμφωνα με το θρύλο, άρχοντας του Μόι Μελ ήταν ο βασιλιάς των Φομόριαν Τέθρα, ή συχνότερα ο Μανάνναν μακ Λιρ. Η ύπαρξή του επεκτείνεται από τους παγανιστικούς χρόνους μέχρι και την πρώτη περίοδο του Χριστιανισμού. Σε μεταγενέστερες ιστορίες, το μυθικό αυτό βασίλειο αποτελεί περισσότερο έναν επίγειο παρά μετά θάνατον παράδεισο, όπου μπορούσαν να φτάσουν ήρωες που αναζητούσαν περιπέτειες ταξιδεύοντας δυτικά της Ιρλανδίας, συχνά βρίσκοντας στο δρόμο τους θύελλες και καταιγίδες, καθώς και άλλα φανταστικά νησιά πριν τον τελικό τους προορισμό.