Μόσταρ
Συντεταγμένες: 43°20′37″N 17°48′27″E / 43.34361°N 17.80750°E
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Μόσταρ | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
  Μόσταρ | |||
| Χώρα | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος του Μόσταρ | ||
| Ίδρυση | 1452 | ||
| Έκταση | 1.175 km² | ||
| Υψόμετρο | 60 μέτρα | ||
| Ταχ. κωδ. | 88000 | ||
| Τηλ. κωδ. | 036 | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
Το Μόσταρ (σερβικά: Мостар, κροατικά: Mostar) είναι μια πόλη και δημοτική αρχή της Βοσνίας επί του ποταμού Νερέτβα και είναι η πέμπτη σε μέγεθος πόλη στη χώρα. Το όνομα της πόλης οφείλεται στο κεντρικό αξιοθέατο της πόλης, τη γέφυρα Στάρι Μοστ (Βοσνιακά: Stari Most, μετάφραση: παλαιά γέφυρα) και τους πύργους στις άκρες της, που ονομάζονται (Βοσνιακά: mostari, μετάφραση: φύλακες της γέφυρας) (μοστάρι). Η γέφυρα, που είχε χτιστεί επί οθωμανικής κυριαρχίας καταστράφηκε κατά τον πόλεμο της Βοσνίας από Κροάτες και ξαναχτίστηκε με βάση το αρχικό σχέδιο το 2004. Από το 2005 η γέφυρα αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Εκτεταμένες καταστροφές, και πολλα θύματα μεταξύ των κατοίκων της, γνώρισε και η υπόλοιπη πόλη.
Δημογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με την απογραφή του 2013, ο ευρύτερος δήμος του Μόσταρ είχε 105.797 κατοίκους και η πόλη 60195 κατοίκους.[1].
Ο τοπικός πληθυσμός αποτελείται από τις ακόλουθες εθνοτικές ομάδες: Κροάτες (48,4%); Βόσνιοι (44,1%) και Σέρβοι (4,1%). Η πόλη του Μόσταρ έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό Κροατών στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Όπως σε πολλές άλλες πόλεις, το δημογραφικό του προφίλ άλλαξε σημαντικά μετά τον πόλεμο της Βοσνίας. στην περίπτωση του Μόσταρ, οι περισσότεροι Σέρβοι έφυγαν ή αναγκάστηκαν να φύγουν από την πόλη.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των τοπικών εκλογών του 2008, μεταξύ έξι δημοτικών εκλογικών περιφερειών, τρεις δυτικές (με Κροατική πλειοψηφία) είχαν εγγεγραμμένους 53.917 ψηφοφόρους και οι τρεις στα ανατολικά (με Βοσνιακή πλειοψηφία) είχαν 34.712 ψηφοφόρους.[2]
Αθλητισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι δύο πιο επιτυχημένες ομάδες είναι η Ζρίνσκι και η Βελέζ. Η Βελέζ, υπήρξε διαχρονικά μια πολυεθνική, δημοφιλής ομάδα της πόλης, η οποία κατέκτησε το Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας το 1981 και το 1986. Εντούτοις, μετά τον πόλεμο της Βοσνίας, κάθε σύλλογος υποστηρίζεται γενικά από μια συγκεκριμένη εθνοτική ομάδα (η Βελέζ για τους Βόσνιους και Ζρίνσκι για τους Κροάτες). Οι αγώνες μεταξύ των δύο συλλόγων είναι από τους πιο έντονους αγώνες της χώρας. Από την έναρξη της Premier League της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, η Ζρίνσκι έχει κατακτήσει οκτώ πρωταθλήματα. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των 2 ομάδων είναι οξύτατος παρά το γεγονός ότι η λειτουργία της Ζρίνσκι είχε αποκλειστεί (από το 1945 έως το 1992) καθώς είχε αγωνιστεί στη φασιστική ένωση κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η αντιπαλότητα διογκώθηκε από το γεγονός ότι η ιστορική έδρα της Βελέζ (το στάδιο Βελέζ), που βρίσκονταν στο δυτικό κροατοκρατούμενο τμήμα της πόλης, μετατράπηκε μετά τη λήξη του πολέμου της Βοσνίας σε έδρα των αντιπάλων της, και η Βελέζ αναγκάστηκε να μετακινηθεί, και να χτίσει ένα νέο στάδιο. στην άλλη πλευρά της πόλης.[3]
Στο μπάσκετ, η HKK Zrinjski Mostar αγωνίζεται στο υψηλότερο επίπεδο της χώρας, ενώ η HMRK Zrinjski Mostar αντιπροσωπεύει την πόλη στο κορυφαίο πρωτάθλημα του χάντμπολ.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- http://www.mostar.ba/ Αρχειοθετήθηκε 2020-09-21 στο Wayback Machine. - Πόλη του Μοστάρ.
|
 |
Αυτό το γεωγραφικό λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
- ↑ «Naseljena Mjesta 1991/2013» (στα Bosnian). Statistical Office of Bosnia and Herzegovina. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «IZBORI 2008». Izbori.ba. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2013.
- ↑ Giordano Merlicco, Danilo Kovač, Luca Alteri (2023). Competing for the Nation on the Football Pitch: Ideology and Sports in Mostar, in ootball in the Balkans I: Internal Views, External Perceptions, eds. D. Wojtaszyn, M. Melichárek. Peter Lang. σελίδες 101–29.