Μετααιθυλομεθυλοβενζόλιο
Μετααιθυλομεθυλοβενζόλιο | |||
---|---|---|---|
Γενικά | |||
Όνομα IUPAC | 1-αιθυλο-3-μεθυλοβενζένιο | ||
Άλλες ονομασίες | Μετααιθυλομεθυλοβενζόλιο 1-αιθυλο-3-μεθυλοκυκλοεξατριένιο 3-αιθυλοτολουόλιο | ||
Χημικά αναγνωριστικά | |||
Χημικός τύπος | C9H12 | ||
Μοριακή μάζα | 106,17 amu | ||
Σύντομος συντακτικός τύπος |
μ-C6H4(CH3)CH2CH3 | ||
Αριθμός CAS | 620-14-4[1] | ||
SMILES | CCc1cc(C)ccc1 CCC1=CC(C)=CC=C1 | ||
Αριθμός RTECS | DA0712000 | ||
Δομή | |||
Ισομέρεια | |||
Ισομερή θέσης | >7 | ||
Φυσικές ιδιότητες | |||
Σημείο τήξης | -96 °C | ||
Σημείο βρασμού | 158-159 °C | ||
Πυκνότητα | 865 kg/m3 | ||
Δείκτης διάθλασης , nD |
1,496 | ||
Χημικές ιδιότητες | |||
Ελάχιστη θερμοκρασία ανάφλεξης |
38,3 °C | ||
Επικινδυνότητα | |||
Τοξικό για το περιβάλλον (Ν) | |||
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
To μετααιθυλομεθυλοβενζόλιο ή 1-αιθυλο-3-μεθυλοβενζένιο ή 1-αιθυλο-3-μεθυλοκυκλοεξατριένιο ή 3-αιθυλοτολουόλιο είναι ένα αρένιο με σύντομο συντακτικό τύπο μ-C6H4(CH3)CH2CH3.
Δομή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δεσμοί[2] | ||||
Δεσμός | τύπος δεσμού | ηλεκτρονική δομή | Μήκος δεσμού | Ιονισμός |
---|---|---|---|---|
C#1΄-#2΄,#1΄΄-H | σ | 2sp3-1s | 109 pm | 3% C- H+ |
C#3-#6-H | σ | 2sp2-1s | 106 pm | 3% C- H+ |
C#1-#6-C#2-#6,#1 | σ | 2sp2-2sp2 | 147 pm | |
C#1...C#6' | π[3] | 2p-2p | 147 pm | |
C#1΄-C#1 | σ | 2sp3-2sp2 | 151 pm | |
C#1΄-C#2' | σ | 2sp3-2sp3 | 154 pm | |
C#1-C#1΄΄ | σ | 2sp2-2sp3 | 151 pm | |
Κατανομή φορτίων σε ουδέτερο μόριο | ||||
C#2΄,#1΄΄ | -0,09 | |||
C#1΄ | -0,06 | |||
C#2,#4-#6 | -0,03 | |||
C#1,#3 | 0,00 | |||
H | +0,03 |
Παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με αιθυλίωση βενζαλδεΰδης και αναγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με αιθυλίωση βενζαλδεΰδης κατά Friedel-Crafts, παράγεται μετααιθυλοβενζαλδεΰδη, η οποία ανάγεται στη συνέχεια κατά Wolff-Kishner[4]:
- Στη θέση του τριχλωριούχου αργιλίου (AlCl3), χρησιμοποιούνται (κατά περίπτωση) επίσης οι ακόλουθοι καταλύτες: τριχλωριούχο αντιμόνιο (SbCl3), τετραχλωριούχος κασσίτερος (SnCl4), τριφθοριούχο βόριο (BF3), διχλωριούχος ψευδάργυρος (ZnCl2), διχλωριούχος υδράργυρος (HgCl2) και διβρωμιούχος σίδηρος (FeBr2). Ιδιαίτερα ο τελευταίος, είναι ο καλύτερος, αν X = Br και ο BF3, αν X = F.
Με μεθυλίωση ακετοφαινόνης και αναγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με μεθυλίωση ακετοφαινόνης κατά Friedel-Crafts, παράγεται μεταμεθυλοακετοφαινόνη, η οποία ανάγεται στη συνέχεια κατά Clemmensen[5]:
- Στη θέση του τριχλωριούχου αργιλίου (AlCl3), χρησιμοποιούνται (κατά περίπτωση) επίσης οι ακόλουθοι καταλύτες: τριχλωριούχο αντιμόνιο (SbCl3), τετραχλωριούχος κασσίτερος (SnCl4), τριφθοριούχο βόριο (BF3), διχλωριούχος ψευδάργυρος (ZnCl2), διχλωριούχος υδράργυρος (HgCl2) και διβρωμιούχος σίδηρος (FeBr2). Ιδιαίτερα ο τελευταίος, είναι ο καλύτερος, αν X = Br και ο BF3, αν X = F.
Παράγωγα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νίτρωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με νίτρωση παράγει 2-αιθυλο-4-μεθυλο-1-νιτροβενζόλιο και 4-αιθυλο-2-μεθυλο-1-νιτροβενζόλιο[6]:
Σουλφούρωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με σουλφούρωση παράγει 2-αιθυλο-4-μεθυλοβενζοσουλφονικό οξύ και 4-αιθυλο-2-μεθυλοβενζοσουλφονικό οξύ[6]:
Αλογόνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με αλογόνωση παράγει 2-αιθυλο-1-αλο-4-μεθυλοβενζόλιο και 4-αιθυλο-1-αλο-2-μεθυλοβενζόλιο[6]:
- όπου Χ Cl ή Br. Τα άλλα αντίστοιχα αλονονίδια προκύπτουν σε δεύτερη φάση με υποκατάσταση αυτών με χρήση KI ή Hg2F2, αντίστοιχα.
- Αν χρησιμοποιηθεί φωτοχημική αλογόνωση παράγεται κυρίως μ-C6H4(CH2CH3)CH2X και μ-C6H4(CH3)CHXCH3.
Αλκυλίωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με αλκυλίωση κατά Friedel-Crafts παράγει 2-αιθυλο-1-αλκυλο-4-μεθυλοβενζόλιο και 4-αιθυλο-1-αλκυλο-2-μεθυλοβενζόλιο[6]:
Ακυλίωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με ακυλίωση κατά Friedel-Crafts παράγει 2-αιθυλο-1-ακυλο-4-μεθυλοβενζόλιο και 4-αιθυλο-1-ακυλο-2-μεθυλοβενζόλιο[6]:
Υδροξυλίωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Υδροξυλίωση κατά Friedel-Crafts παράγει 2-αιθυλο-4-μεθυλοφαινόλη και 4-αιθυλο-2-μεθυλοφαινόλη[6]:
Αμίνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αμίνωση κατά Friedel-Crafts παράγει 2-αιθυλο-4-μεθυλοανιλίνη και 4-αιθυλο-2-μεθυλοανιλίνη[6]:
Καρβοξυλίωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καρβοξυλίωση κατά Friedel-Crafts παράγει 2-αιθυλο-4-μεθυλοβενζοϊκό οξύ και 4-αιθυλο-2-μεθυλοβενζοϊκό οξύ[6]:
Αναγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με αναγωγή παράγει 1-αιθυλο-3-μεθυλοκυκλοεξάνιο[7]:
Οζονόλυση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με οζονόλυση παράγει αιθανοδιάλη, οξοπροπανάλη και 2-οξοβουτανάλη[8]:
Αλομεθυλίωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με αλομεθυλίωση κατά Blanc παράγει 2-αιθυλο-1-αλομεθυλο-4-μεθυλοβενζόλιο και 4-αιθυλο-1-αλομεθυλο-2-μεθυλοβενζόλιο[9]::
Επίδραση καρβενίων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με μεθυλένιο παράγει 1-αιθυλο-2,3-διμεθυλοβενζόλιο, 2-αιθυλο-1,4-διμεθυλοβεναζόλιο, 1-αιθυλο-3,5-διμεθυλοβενζόλιο, 4-αιθυλο-1,2-διμεθυλοβενζόλιο, 1-αιθυλο-5-μεθυλοκυκλοεπτατριένιο-1,3,5, 2-αιθυλο-6-μεθυλοκυκλοεπτατριένιο-1,3,5, 4-αιθυλο-1-μεθυλοκυκλοεπτατριένιο-1,3,5, 5-αιθυλο-2-μεθυλοκυκλοεπτατριένιο-1,3,5, 2-αιθυλο-4-μεθυλοκυκλοεπτατριένιο-1,3,5, 1-αιθυλο-3-μεθυλοκυκλοεπτατριένιο-1,3,5, μεταδιαθυλοβενζόλιο, μεταμεθυλοπροπυλοβενζόλιο και μεταϊσοπροπυλομεθυλοβενζόλιο:
Αναφορές και σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Διαδικτυακός τόπος ChemicalBook
- ↑ Τα δεδομένα προέρχονται εν μέρει από το «Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, Σελ. 34.
- ↑ Δεσμός 6 κέντρων και 6 ηλεκτρονίων
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 358, §16.3.Γ1, σελ. 359, §16.4.4. και σελ. 152, §6.2.6β.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 358, §16.3.Γ1, σελ. 359, §16.4.4. και σελ. 152, §6.7.6α, R = CH3, R' = μ-C6H4(CH3).
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 360, §16.5.1. και SCHAUM'S OUTLINE SERIES, Οργανική Χημεία, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, σελ.181, §11.1.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 360, §16.5.2.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 360, §16.5.3.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 360, §16.5.5.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
- Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, Οργανική Χημεία, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982