Νίκος Σκοπούλης
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Νίκος Σκοπούλης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 15ιουλ. / 28 Μαρτίου 1907γρηγ. |
| Θάνατος | 6 Δεκεμβρίου 1990 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός ιατρός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Ιωαννίνων) |
Ο Νίκος Σκοπούλης (15 Μαρτίου 1907 - 6 Δεκεμβρίου 1990) ήταν Έλληνας ιατρός, αντιστασιακός και πολιτικός. Ξεκίνησε προπολεμικά απ’ το χωριό του, την Πεδινή Ιωαννίνων και αργότερα πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε όλη την Ήπειρο. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση με το ΕΑΜ, δικάστηκε, φυλακίστηκε εξορίστηκε και εξελέγη δύο φορές βουλευτής (1958, 1964) με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά.
Βιογραφικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Νίκος Σκοπούλης γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου 1907 στο χωριό Πεδινή (παλιά Ραψίστα) των Ιωαννίνων. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940 τον βρίσκει οργανωμένο στο Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος κι ύστερα στο ΕΑΜ και στην Αλληλεγγύη. Οι Ιταλοί κατακτητές τον συλλαμβάνουν και τον φυλακίζουν στις φυλακές του Μεσολογγίου. Μετά την απελευθέρωση (Οκτώβριος 1945) το κράτος τον φυλακίζει στις φυλακές του Άη Κοσμά στα Ιωάννινα (Σεπτέμβρης 1946 μέχρι την Άνοιξη 1947) και στη συνέχεια εξορίζεται στη Ζάκυνθο, στην Ικαρία, στη Μακρόνησο και στον Άη Στράτη.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 επιστρέφει στα Ιωάννινα και συμμετέχει δραστήρια στην ΕΔΑ με την οποία εκλέγεται βουλευτής το 1958 και το 1964. Η Χούντα των Συνταγματαρχών τον εξορίζει στη Γυάρο και στη Λέρο. Με την Μεταπολίτευση το 1974, ο Νίκος Σκοπούλης συμμετείχε στην ΕΔΑ. Στις εκλογές του 1977 ήταν υποψήφιος βουλευτής με τη ΣΥΜΜΑΧΙΑ και του 1981 το ΚΚΕ εσωτερικού.
Έφυγε από τη ζωή, ανήμερα της γιορτής του, στις 6 Δεκεμβρίου 1990.
Ο Σκοπούλης ήταν γνωστός ως ο «γιατρός των φτωχών και καταφρονεμένων» επειδή έδινε χρήματα για τα φάρμακα τους, ενώ φρόντιζε ακόμη και τα παιδιά των αντιπάλων του, ακόμη και των χωροφυλάκων που τον παρακολουθούσαν. «Δεν φταίτε εσείς τα όργανα», τους έλεγε, «αλλά οι οργανοπαίκτες».