Νίκος Τριανταφυλλίδης
| Νίκος Τριανταφυλλίδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 9 Σεπτεμβρίου 1966[1] Σικάγο |
| Θάνατος | 7 Ιουνίου 2016 Αθήνα |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | σκηνοθέτης κινηματογράφου σεναριογράφος παραγωγός ταινιών |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Χάρρυ Κλυνν |
Ο Νίκος Τριανταφυλλίδης (1966-2016) ήταν Έλληνας καλλιτέχνης, σκηνοθέτης και παραγωγός ταινιών.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στο Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών στις 9 Σεπτεμβρίου 1966, γιος του σατιρικού καλλιτέχνη Βασίλη Τριανταφυλλίδη (Χάρρυ Κλυνν) και της Χαρίκλειας Μακρή, που ήταν χορεύτρια.
Σπούδασε κοινωνιολογία και επικοινωνία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στη Διεθνή Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου στο διάστημα 1990-1992.[2]
Η πρώτη μικρού μήκους ταινία ήταν το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ Momus: Amongst Women Only, που γυρίστηκε στα πλαίσια της πρακτικής του στο τρίτο τρίμηνο των σπουδών του στο Λονδίνο.[2][3] Η πτυχιακή του ταινία Dogs Licking My Heart («Τα σκυλιά γλείφουν την καρδιά μου») με τον τζαζίστα Μπλέιν Ρέινινγκερ και τον Παναγιώτη Θανασούλη κέρδισε το Πρώτο Βραβείο Μυθοπλασίας στο 7ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας το 1993. Η ταινία προβλήθηκε και σε διεθνή φεστιβάλ.
Την ίδια χρονιά, το 1993, σκηνοθέτησε σε ασπρόμαυρο super 8 mm φιλμ το video clip για το κομμάτι «Δεν χωράς πουθενά» του συγκροτήματος Τρύπες. Ακόμη σκηνοθέτησε και ένα μικρού μήκους σουβενίρ από την συναυλία των Τρυπών στο club Marquee του Λονδίνου.
Το 1995 ολοκλήρωσε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Ράδιο Μόσχα με τους Σβετλάνα Πανκράτοβα, Χάρρυ Κλυνν, Blaine L. Reininger, Kώστα Γκουσγκούνη, Απόστολο Σουγκλάκο και τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Η υπόθεση αφορά μία Ρωσίδα χορεύτρια που δουλεύει σε ελληνικό καμπαρέ και γίνεται μήλον της έριδος ανάμεσα στο αφεντικό της, έναν πληρωμένο δολοφόνο και έναν βιολιστή χαρτοπαίκτη. Η ταινία προβλήθηκε στο Πληροφοριακό Τμήμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Μερικούς μήνες αργότερα η ταινία βραβεύτηκε με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη στα Κρατικά Βραβεία του ΥΠΠΟ. Το Ραδιο Μόσχα ταξίδεψε σε πολλά διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ.
Το 1996 ο Νίκος Τριανταφυλλίδης γύρισε για λογαριασμό της ΕΤ2 την τηλεταινία Το Παλτό, μια ελεύθερη διασκευή του ομώνυμου διηγήματος του Νικολάι Γκόγκολ από τον ίδιο και την Ευγενία Λυρούδια, με τους Ντίνο Ηλιόπουλο και Βασίλη Διαμαντόπουλο στους ρόλους του πελάτη και του ράφτη αντίστοιχα. Δύο χρόνια αργότερα γυρίζει για λογαριασμό της ΕΤ2 το ντοκιμαντέρ-μαμούθ για το συγκρότημα Tuxedomoon με τον τίτλο No Tears. Τα γυρίσματα έγιναν με αφορμή την επετειακή συναυλία του συγκροτήματος για τα δεκάχρονά τους στο Θέατρο Λυκαβηττού.
Παράλληλα ο Νίκος Τριανταφυλλίδης συνεργάστηκε με τον συγγραφέα Χρήστο Χωμενίδη για το σενάριο της ταινίας Μαύρο Γάλα. Η ταινία ολοκληρώθηκε στα 1999. Πρωταγωνιστούν οι Μιχαήλ Μαρμαρινός, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Τάνια Νασιμπιάν, Μαρίσα Τριανταφυλλίδου, Ρένος Χαραλαμπίδης, Μυρτώ Αλικάκη, Θέμις Πάνου, Παναγιώτης Θανασούλης, Άννα Μάσχα, Blaine L. Reininger και ο Κώστας Γκουσγκούνης. Η ταινία πρωτοπροβλήθηκε στο 40ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και δεν απέσπασε καμία διάκριση.
Το 1999, σε ηλικία 70 ετών, ο Αμερικανός μουσικός Σκρίμιν Τζέι Χόκινς επισκέφθηκε την Ελλάδα και έδωσε δύο συναυλίες μετά από πρόσκληση του Νίκου Τριανταφυλλίδη, ο οποίος και κινηματογράφησε αυτές τις συναυλίες. Όμως, αναπάντεχα, δύο μήνες μετά ο Χόκινς πέθανε. Στην ταινία, εκτός από το ντοκουμέντο του ταξιδιού του Χόκινς στην Αθήνα, υπάρχει σπάνιο υλικό από τις παλαιότερες εμφανίσεις του, καθώς και συνεντεύξεις ανθρώπων που τον έζησαν από κοντά. Η ταινία απέσπασε το Πρώτο Βραβείο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης και το Δεύτερο Κρατικό Βραβείο Ταινίας Τεκμηρίωσης στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στα πλαίσια των Κινηματογραφικών Βραβείων Ποιότητας του ΥΠΠΟ.
Ακόμη, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης εργάστηκε ως ελεύθερος σεναρίστας και παραγωγός του ραδιοφώνου (1988-1991) στον πρώτο ιδιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό TOP FM και στο BBC World Service, όταν ζούσε στην Αγγλία.[2] Αργότερα, επανήλθε στο ραδιόφωνο με την εκπομπή Αισθηματική Αγωγή μέσα από τη συχνότητα του 902 Αριστερά και στον ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο» 105,5 FM.
Ήταν επίσης μουσικός παραγωγός και ιδρυτής της οπτικοακουστικής εταιρίας «Astra Tv» (1995). Το 2002 εγκαινίασε τον συναυλιακό χώρο «Gagarin 205», στην οδό Λιοσίων.[4][5]. Τον Σεπτέμβριο του 2009 ο Νίκος Τριανταφυλλίδης παραχώρησε την διαχείριση και το management του συναυλιακού χώρου Gagarin 205 στον κινηματογραφικό παραγωγό και επιχειρηματία Λάμπρο Τριφύλλη. Ο ίδιος παρέμεινε στο σχήμα με την ιδιότητα του καλλιτεχνικού διευθυντή.[2]
Ο Nίκος Τριανταφυλλίδης ανακοίνωσε την επιστροφή του πίσω από την κάμερα ως σκηνοθέτης με την ταινία Οι αισθηματίες. Η ταινία ανήκει στην κατηγορία των φιλμ νουάρ, ξεκίνησε να γυρίζεται το 2012, παρουσιάστηκε ημιτελώς (ως work in progress) το 2013 και πρωτοπροβλήθηκε ολοκληρωμένη στο κυρίως πρόγραμμα (διαγωνιστικό μέρος) του 36ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας τον Ιούνιο 2014, για να προβληθεί τελικά στις ελληνικές αίθουσες τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς.[6]
Πέθανε στις 7 Ιουνίου 2016 από καρκίνο[7].
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 90 χρόνια ΠΑΟΚ - Νοσταλγώντας το Μέλλον (2016 ντοκιμαντέρ)
- Τα Στέκια - Ιστορίες Αγοραίου Πολιτισμού (2014-2015 σειρά ντοκιμαντέρ) σενάριο , σκηνοθεσία , καλλιτεχνική διεύθυνση
- Οι αισθηματίες[8](2014 , μυθοπλασία) σενάριο , σκηνοθεσία
- Screamin' Jay Hawkins - Ι put a spell on me (2001, ντοκιμαντέρ) σκηνοθεσία, παραγωγή
- Μαύρο γάλα (1999, μυθοπλασία) σενάριο, σκηνοθεσία, παραγωγή
- Tuxedomoon, no tears (1998, ροκιμαντέρ) σκηνοθεσία, παραγωγή, μοντάζ
- Το παλτό (1997, τηλεταινία μυθοπλασίας) σενάριο, σκηνοθεσία, παραγωγή
- Ράδιο Μόσχα (1996, μυθοπλασία) σενάριο, σκηνοθεσία, παραγωγή
- Dogs licking my heart (1993, μυθοπλασία μ.μ.) σενάριο, σκηνοθεσία, εκτέλεση παραγωγής, μοντάζ
- Momus, amongst women only (1992, Μώμος μόνος μεταξύ γυναικών, ντοκιμαντέρ μ.μ.) σενάριο, σκηνοθεσία
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πέτρος Τατσόπουλος: Γκαγκάριν: Ο κόσμος από χαμηλά, εκδ. «Οξύ»
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 134786. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «LIFO - ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ - Nίκος Τριανταφυλλίδης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2010.
- ↑ LIFO - POPAGANDA - Ο Μώμος στο Ψυχικό[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2007.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2007.
- ↑ Παρουσίαση της ταινίας «Οι αισθηματίες», άρθρο του ιστοχώρου tvxs.gr
- ↑ «Πέθανε ο σκηνοθέτης Νίκος Τριανταφυλλίδης». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2016.
- ↑ «The sentimentalists official site». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2022.