Νατ Κινγκ Κόουλ
| Νατ Κινγκ Κόουλ | |
|---|---|
.jpg) | |
Πληροφορίες | |
| Όνομα γέννησης | Nathaniel Adams Coles |
| Γέννηση | 17 Μαρτίου 1919[1][2][3] Μοντγκόμερι[4][5] |
| Θάνατος | 15 Φεβρουαρίου 1965[1][6][2] Σάντα Μόνικα[7] |
| Eίδος | Τζαζ, σουίνγκ |
| Ιδιότητες | Μουσικός |
| Μουσικά όργανα | Πιάνο, φωνητικά, όργανο |
| Παρουσία | 1935-1965 |
| Δισκογραφική εταιρεία | Capitol |
| Συμμετοχές | Φρανκ Σινάτρα, Νάταλι Κόουλ |
| wikidata (π) | |
Ο Νατ Κινγκ Κόουλ (αγγλικά: Nat King Cole, πραγματικό όνομα: Nathaniel Adams Coles, 17 Μαρτίου 1919 - 15 Φεβρουαρίου 1965) ήταν Αμερικανός τραγουδιστής, ο οποίος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο προσκήνιο ως κορυφαίος πιανίστας της τζαζ[8].
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Νατ Κινγκ Κόουλ γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου του 1919 στο Μοντγκόμερι (Αλαμπάμα).
Αναδείχτηκε ένας από τους καλύτερους πιανίστες της εποχής του σουίνγκ και επέδρασε θετικά στη διαμόρφωσή του. Η επιτυχία του άρχισε το 1943. Έγινε γνωστός από την απαλή βαρύτονη φωνή του, με την οποία ερμήνευε τζαζ μελωδίες. Το 1947 ηχογράφησε το Nature Boy, το οποίο έφτασε στην κορυφή του μουσικού chart του Billboard πουλώντας περισσότερα από 1 εκ. αντίτυπα και στην πορεία επανακτελέστηκε από τον Φρανκ Σινάτρα και τη Σάρα Βον. Το 1948 ο Νατ Κινγκ Κόουλ μετακόμισε στη χλιδάτη και για λίγους περιοχή του Χόλυγουντ.
Το 1956, ο Νατ Κινγκ Κόουλ προπηλακίστηκε από μέλη της ρατσιστικής οργάνωσης White Citizen's Council κατά τη διάρκεια συναυλίας του στο Μπέρμιγχαμ (Αλαμπάμα)[9].
Ο Νατ Κινγκ Κόουλ ήταν ένας από τους πρώτους Αφροαμερικανούς καλλιτέχνες που άγγιξαν το μεγάλο ακροατήριο διεθνώς[10] και θεωρείται ένας από τους δημοφιλέστερους μαύρους τραγουδιστές όλων των εποχών και από τους πιο παρεξηγημένους μουσικούς του 20ού αιώνα[11]. Επίσης, ήταν ένας από τους πρώτους μαύρους της Αμερικής που απέκτησαν δική τους τηλεοπτική εκπομπή με ποικίλο πρόγραμμα[12].
Η βελούδινη φωνή του έμεινε χαραγμένη σε δίσκους 45 και 33 στροφών: Unforgettable (1951), Pretend (1952) κ.ά.[13] Μεταξύ των καλλιτεχνών που συνεργάστηκαν με τον Νατ Κινγκ Κόουλ είναι ο Τζον Ντάνκγουορθ, ο Φρανκ Σινάτρα, η Έτα Τζέιμς, ο Ντέξτερ Γκόρντον,[εκκρεμεί παραπομπή] ο Νέλσον Ριντλ κ.ά. Το 1963, ο Νατ Κινγκ Κόουλ ερμήνευσε το τραγούδι "In The Cool Of The Day", σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι.
Για πολλούς μουσικοκριτικούς τότε και σήμερα ο Κόουλ ήταν ισάξιος του Φρανκ Σινάτρα, που μόνο οι φυλετικές διακρίσεις της εποχής δεν του επέτρεψαν να κάνει ολοκληρωμένη καριέρα στο χώρο του θεάματος και ακροάματος. Σύμφωνα με εκτιμήσεις Βρετανών μουσικολόγων, στη μελωδία του Νατ Κινγκ Κόουλ Answer Me φαίνεται ότι βασίζεται η γνωστή και πολυαγαπημένη μπαλάντα του Πολ ΜακΚάρτνεϊ "Yesterday"[14]. Οι ίδιοι, ωστόσο, υπογραμμίζουν ότι ο ΜακΚάρτνεϊ δεν έκλεψε τη μουσική, αλλά προχώρησε στη σύνθεση του "Yesterday" έχοντας στο υποσυνείδητό του τη μελωδία του Νατ Κινγκ Κόουλ. Όπως δήλωσε στο BBC ο μουσικολόγος Σπένσερ Λι, είναι απίθανο ο ΜακΚάρτνεϊ να «έκλεψε» τη μουσική. «Πιστεύω ότι θα είχε ακούσει το κομμάτι του Νατ Κινγκ Κόουλ σε ηλικία δέκα ή 11 ετών» επισήμανε.[15]
Ο Νατ Κινγκ Κόουλ πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα[16] στις 15 Φεβρουαρίου του 1965, σε ηλικία 46 ετών. Τέσσερις μήνες μετά το θάνατό του έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους η ταινία Η λησταρχίνα, στην οποία έπαιξε δίπλα στην Τζέιν Φόντα και τον Λι Μάρβιν. Ο τάφος του βρίσκεται στο ιστορικό νεκροταφείο Forest Lawn του Λος Άντζελες όπου αναπαύονται πολλοί σταρ του Χόλυγουντ, όπως ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και ο Έρολ Φλιν, ενώ εκεί κηδεύτηκε και ο Μάικλ Τζάκσον[17].
Επιλογές τραγουδιών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Unforgettable, Pretend, The Way You Look Tonight, When I Fall In Love, It’s Only A Paper Moon, Let There Be Love, Mona Lisa, That Sunday That Summer, Those Lazy Hazy Crazy Days Of Summer, Ramblin Rose, Autumn Leaves, Nature Boy, Route 66[18]. The Christmas Song, Quizas, Quizas, Quizas, Too Young, At Last κ.ά.
Επίδραση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μεταξύ των καλλιτεχνών που επηρεάστηκαν από τον Νατ Κινγκ Κόουλ είναι ο Ρέι Τσαρλς[19], η Νταϊάνα Κρολ, ο Όσκαρ Πίτερσον και ο Μπόμπι Μπλου Μπλαντ[20].
Τραγούδια του Νατ Κινγκ Κόουλ ακούγονται στην ταινία Ερωτική επιθυμία (2000).
Αναφορά στον Νατ Κινγκ Κόουλ υπάρχει στα τραγούδια:
- Το μπουζουκάκι και το μπαγλαμαδάκι, που ερμήνευσε ο Λευτέρης Τσαγκάρης στα τέλη της δεκαετίας του 1950: "Τον Νατ Κινγκ Κολ θ’ αρπάξω / μπουζούκι να διδάξω" (μουσική: Βασίλης Καραπατάκης, στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης)[21].
- Ιστορία, που ερμήνευσε ο Γιάννης Λογοθέτης σε στίχους δικούς του: "Τυλιγμένος σ’ ένα κίτρινο κασκόλ / τα μαλλιά του γυαλισμένα με μπριγιόλ / ήταν γύρω στα τριάντα / θαυμαστής του Φρανκ Σινάτρα / αλλά και του Νατ Κινγκ Κόουλ" (περιλαμβάνεται στο δίσκο Τραγούδια με νόημα, που κυκλοφόρησε το 1975).
Αναφορές στον Νατ Κινγκ Κόουλ υπάρχουν, μεταξύ άλλων, στα παρακάτω βιβλία:
- Καζούο Ισιγκούρο, Νυχτερινά: Πέντε ιστορίες της μουσικής και της νύχτας, Εκδόσεις Καστανιώτη (2009)
- Χαρούκι Μουρακάμι, Νότια των Συνόρων, Δυτικά του Ήλιου, Εκδόσεις Ωκεανίδα (2010).
- Αλέξης Πανσέληνος, Σκοτεινές Επιγραφές, Εκδόσεις Μεταίχμιο (2011).
- Τζούλιαν Μπαρνς, Ιστορία του κόσμου σε 10½ κεφάλαια, Εκδόσεις Μεταίχμιο (2011).
Η κόρη του Νατ Κινγκ Κόουλ, Νάταλι Κόουλ, ηχογράφησε ντουέτο με τον πατέρα της 40 χρόνια μετά το θάνατό του. Μικρότερος αδελφός του Νατ Κινγκ Κόουλ είναι ο επίσης μουσικός Φρέντι Κόουλ.
Ο Νατ Κινγκ Κόουλ ήταν αυτός που ξεχώρισε τον Τζόνι Ότις (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Γιάννη Βελιώτη) και τον σύστησε στο γνωστό κλαμπ του Λος Άντζελες Αλαμπάμ[22]. Από τους μεγάλους θαυμαστές του Νατ Κινγκ Κόουλ ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου[23], η Σεζάρια Έβορα[24], ο Χιου Κόλτμαν και ο Τζόναθαν Ντέμι[25]. Ο ηθοποιός Κολ Σπράους ονομάστηκε έτσι από τους γονείς του προς τιμήν του Νατ Κινγκ Κόουλ.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Nat-King-Cole. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w66q29vm. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Eileen Southern: «Biographical Dictionary of Afro-American and African Musicians» (Αγγλικά) Greenwood Publishing Group. 1982.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13892629p. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Αποτελέσματα αναζήτησης για: «person kooul kingk nat 0115927» - IANOS». www.ianos.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2024.
- ↑ Κώστας Κατσάπης, Ήχοι και απόηχοι. Κοινωνική ιστορία του ροκ εν ρολ φαινομένου στην Ελλάδα, 1956-1967[νεκρός σύνδεσμος], Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών Ε.Ι.Ε., Αθήνα (2007)
- ↑ «Ηχογραφήσεις». ΤΟ ΒΗΜΑ. 24 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2024.
- ↑ «Οι μουσικοί του κόσμου». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. 22 Οκτωβρίου 2000. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2024.
- ↑ Ένα τραγούδι θρύλος: When I Fall In Love MusicHeaven
- ↑ Φεύγουν από τη ζωή πολυσχιδείς προσωπικότητες, Ιστορικό Λεύκωμα 1965, σελ. 151, Καθημερινή (1997)
- ↑ «Εμπνευσμένο από μελωδία του Νατ Κινγκ Κόουλ το περίφημο «Yesterday» των Beatles». in.gr. 7 Ιουλίου 2003. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2024.
- ↑ Μια... ομελέτα που έγινε τραγούδι Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine. Plus Magazine
- ↑ «Ο ρόλος του θωρακοχειρουργού στoν καρκίνο του πνεύμονα». Ιατρικός Σύλλογος Κέρκυρας. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2024.
- ↑ Το βίντεο της κηδείας του Μάικλ Τζάκσον[νεκρός σύνδεσμος] Σινεμά
- ↑ Route 66 ΗΠΑ: Ο δρόμος του ονείρου Αρχειοθετήθηκε 2014-08-02 στο Wayback Machine. Έθνος
- ↑ «Ο «βασιλιάς» της σόουλ Ρέι Τσαρλς». Newsbeast. 10 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2024.
- ↑ Σαν σήμερα γεννήθηκε το «Λιοντάρι της Μπλουζ» Μπόμπι Μπλου Μπλαντ Αρχειοθετήθηκε 2015-04-05 στο Wayback Machine. Διάβαση
- ↑ Χόλυγουντ και μπουζούκια Ogdoo.gr
- ↑ Γιάννης Βελιώτης Αρχειοθετήθηκε 2012-02-07 στο Wayback Machine. Σκάι
- ↑ Newsbomb (17 Μαρτίου 2013). «Άγνωστες πτυχές από τη ζωή του Ανδρέα Παπανδρέου». Newsbomb. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2024.
- ↑ «Cesária Évora: "Η ξυπόλητη ντίβα"». Το Περιοδικό. 17 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2024.
- ↑ «Ο αφοπλιστικά ευγενικός και περιγραφικός Jonathan Demme - Kifisia-Life». www.kifisia-life.gr. 21 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2024.