Ναύκρατις
 Καθιστή σφίγγα. Πιάτο, Ανατολικό Ελληνικό Ανατολίζων, 6ος αιώνας π.Χ. Από τη Ναυκρατίδα της Αιγύπτου. | |
  | |
| Τοποθεσία | Κυβερνείο Μπεχέιρα, Αίγυπτος |
|---|---|
| Περιοχή | Κάτω Αίγυπτος |
| Συντεταγμένες | 30°54′04″N 30°35′33″E / 30.90111°N 30.59250°EΣυντεταγμένες: 30°54′04″N 30°35′33″E / 30.90111°N 30.59250°E |
| Είδος | Οικισμός |
| Ιστορία | |
| Σχετιζόμενο με | Αθήναιος ο Ναυκρατίτης |
G: Ναός των Διοσκούρων
F: Ναός του Απόλλωνα
E: Παλαίστρα
C: Σωρός κεραμικών συντριμμάτων
D: Σωρός από σκουριές
B: Οικοδομή Πτολεμαίου
A: Μεγάλος ναός «Ελλήνιον»
Η Ναύκρατις ήταν αρχαία πόλη και λιμάνι της Αιγύπτου στη Μεσόγειο στον Βολβίτιον βραχίονα του Νείλου,[1] 75 χλμ., ΝΑ της Αλεξάνδρειας. Η πόλη ιδρύθηκε στα μέσα του 7ου αι. π.Χ. από Μιλήσιους μισθοφόρους, τους οποίους εγκατέλειψε στην περιοχή ο φαραώ Ψαμμήτιχος Α΄. Σύμφωνα όμως με τον Ηρόδοτο[2] στην ίδρυση της πόλης περί το 550 π.Χ. εκτός από τους Μιλησίους συμμετείχαν και άλλες ιωνικές πόλεις όπως η (Χίος, η Φώκαια, η Ρόδος, η Κνίδος, η Αλικαρνασσός) κ.α.
Ακμή της πόλης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν φημισμένη για τα προϊόντα κεραμικής και ανθοκομικής τέχνης. Την εποχή του Φαραώ Άμαση η Ναύκρατις ήταν ο μόνος επιτρεπτός εμπορικός κόμβος εισαγωγής προϊόντων με προέλευση από την Ελλάδα. Την εποχή των Πτολεμαίων είχε πλήρη δικαιώματα πόλης, και αργότερα, στους μεταχριστιανικούς αιώνες ήταν κατοικημένη και διατηρούσε χριστιανό δεσπότη.
Σύμφωνα με τον Αθήναιο η ζωή στη Ναυκράτιδα είχε όλες τις ανέσεις της και οι κάτοικοί της λάτρευαν τη θεά Αφροδίτη. Αρχαιολογικές ανασκαφές που διενεργήθηκαν το 1884/85 από τον αρχαιολόγο Φλίντερς Πέτρι κοντά στο Nebireh στη διώρυγα του Abu-Dibab, 75 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αλεξάνδρειας έφεραν στο φως πολλούς αρχαίους ναούς του Απόλλωνα, του Δία, της Αθηνάς, του Άμωνα, μια παλαίστρα, ένα κάστρο και μια βιοτεχνία για φυλαχτάρια. Σήμερα ο αρχαιολογικός τόπος σκεπάζεται από τα νερά μιας λίμνης.
Ναυκρατικά αγγεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα ιδιόρρυθμα αγγεία, τα οποία ονομάστηκαν από τους αρχαιολόγους ναυκρατικά, έφεραν τα στοιχεία της ανατολίζουσας τέχνης τους, θυμίζουν κάπως τα ροδιακά και έχουν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τη λευκή λεία επιφάνεια, πάνω στην οποία σχεδίαζαν ερυθροκίτρινα ή κοκκινωπά ζώα, με έντονες λεπτομερειακές γραμμές.[3]
Παρακμή της πόλης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στη διάρκεια της ρωμαϊκής περιόδου η πόλη παρήκμασε, γι΄αυτό και οι ανασκαφές δεν αποκάλυψαν κάποιο εύρημα το οποίο να χρονολογείται μετά τον 2ο αι. μ.Χ.. Αναδείχτηκαν ωστόσο, τα ερείπια διαφόρων ιερών, πολλές επιγραφές και αγγεία των περιοχών με τις οποίες η Ναύκρατις διατηρούσε εμπορικές σχέσεις.[4]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ραγκαβής, Αλέξανδρος Ρίζος (1888). Λεξικόν της Ελληνικής Αρχαιολογίας. Αθήνα: Ανέστης Κωνσταντινίδης.
- ↑ Ηρόδοτος ιστορίαι Ηροδότου Βιβλίο Β 179
- ↑ Γιάννης Λάμψας, Λεξικό του αρχαίου κόσμου, τόμ. Γ σ. 708 ISBN 960-666-934-3
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Δομή, τόμ.20 σ. 379 ISBN 960-8177-70-7
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Flinders Petrie: Naukratis. Ares Publications, Chicago, Ill. 1992 (Digitale Vollversion)
- 1992, ISBN 0-89005-508-4 (Επανέκδοση στο Λονδίνο 1886)
- 1992, ISBN 0-89005-509-2 (Επανέκδοση στο Λονδίνο 1888)
