Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νικολό Γ΄ των Έστε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νικολό Γ΄ ντ'Έστε
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Niccolò III d’Este (Ιταλικά)
Γέννηση9  Νοεμβρίου 1383
Φερράρα
Θάνατος26  Δεκεμβρίου 1441
Μιλάνο
Τόπος ταφήςΦερράρα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακοντοτιέρος
Οικογένεια
ΣύζυγοςΤζιλιόλα της Καρράρα
Παριζίνα Μαλατέστα
Ριχάρδα του Σαλούτσο
ΤέκναΈρκολε Α΄ ντ'Έστε
Τζινέβρα των Έστε
Λεονέλλο των Έστε
Ούγκο των Έστε
Σιγισμούνδος των Έστε (1433-1507)
Μελιαντούζε των Έστε
Μπόρσο των Έστε
Λεονέλλο των Έστε, ποντεστά της Φερράρα[1]
Μπόρσο των Έστε[1]
Μπιάνκα των Έστε
Μαργαρίτα της Έστης[2]
Margherita d'Este
Isotta d'Este[2]
Gurone d'Este
ΓονείςΑλμπέρτο Ε΄ ντ'Έστε και Ιζότα Αλμπαρεζάνι
ΟικογένειαΟίκος της Έστης
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης του Τάγματος του Παναγίου Τάφου
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Νικολό Γ΄ (ιταλ.: Niccolò III d'Este, 9 Νοεμβρίου 138326 Δεκεμβρίου 1441) από τον Οίκο των Έστε, ήταν μαρκήσιος της Φερράρα και της Μόντενα (1393-1441).

Γεννήθηκε στη Φερράρα και ήταν ο μόνος γιος του Αλβέρτου μαρκήσιου της Φερράρα και της Μόντενα και της Ιζόττα Αλμπαρεζάνι.

Το 1393 απεβίωσε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε σε ηλικία 10 ετών. Την προστασία αυτού και της πόλης ανέλαβαν οι Δημοκρατίες της Βενετίας, της Φλωρεντίας και της Μπολόνια. Τη διαδοχή αμφισβήτησε ο τρίτος ξάδελφός του, ο Άτσο Ι΄, κοντοτιέρος στην υπηρεσία του Τζαν-Γκαλεάτσο Βισκόντι, δούκα του Μιλάνου. Ο Άτσο Ι΄ ανήκε σε νεότερο κλάδο, αλλά προέβαλε το ότι ο Νικολό Γ΄ είχε γεννηθεί αρχικά νόθος[3]. Στη διαμάχη που ακολούθησε, ο κοντοτιέρο Αστόρρε Α΄ Μανφρέντι νίκησε και αιχμαλώτισε τον Άτσο Ι΄ και έτσι αποσοβήθηκε η απειλή.

Το 1403 προσχώρησε στο Συνασπισμό εναντίον του δούκα του Μιλάνου, όπου ο πάπας Βονιφάτιος Θ΄ τον έκανε γενικό διοικητή του Παπικού στρατού. Το 1405 παραχώρησε την προγονική κτήση του Έστε στη Βενετία. Ο διδάσκαλος της τέχνης του πολέμου Φιόρε ντέι Λιμπέρι του αφιέρωσε την πραγματεία του Το άνθος της μάχης, ένα θεμελιώδες βιβλίο για την πολεμική τέχνη στη Δυτική Ευρώπη. Το 1413 ο Νικολό Γ΄ ταξίδευσε προσκυνητής στους Αγίους Τόπους. Φοβούμενος τις φιλοδοξίες του Φιλίππο-Μαρία Βισκόντι δούκα του Μιλάνου, του παραχώρησε την Πάρμα.

Εκτός από τη σύζυγό του Παριζίνα Μαλατέστα είχε και σχέσεις με άλλες γυναίκες. Όταν το 1425 ο νόθος γιος του Ούγκο κατηγορήθηκε ότι είχε σχέση με την Παριζίνα, ο Νικολό Γ΄ εκτέλεσε και τους δύο. Θέσπισε οι γυναίκες που βρίσκονται ένοχες μοιχείας να εκτελούνται, αλλά αργότερα αναίρεσε το νόμο, διότι θα μειωνόταν ο πληθυσμός της Φερράρα[4]. Το ίδιο έτος έγινε πάλι διοικητής του στρατού του Συνασπισμού εναντίον του Βισκόντι του Μιλάνου.

Όταν το 1438 η Φερράρα επιλέχτηκε για τη Σύνοδο, που οργάνωσε ο πάπας και που συμμετείχε ο Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος Αυτοκράτορας των Ρωμαίων, επιβεβαιώθηκε το κύρος του Νικολό Γ΄ ως ενός από τους ηγέτες της Ιταλίας. Απεβίωσε το 1441 και τον διαδέχθηκαν οι γιοι του Λεονέλλο, Μπόρσο και Έρκολε Α΄.

Το 1397 νυμφεύτηκε πρώτα τη Τζιλιόλα ντα Καρράρα, κόρη του Φραντσέσκο Νοβέλλο κυρίου της Πάντουα· δεν απέκτησαν απογόνους.

Το 1416 η Τζιλιόλα απεβίωσε από τον λοιμό και ο Νικολό Γ΄, δύο έτη μετά, νυμφεύτηκε την Παριζίνα Μαλατέστα, κόρη του Αντρέα και είχε τέκνα:

Το 1425 η Παριζίνα εκτελέστηκε λόγω μοιχείας. Τέσσερα έτη μετά ο Νικολό Γ΄ νυμφεύτηκε για τρίτη φορά, τη Ριχάρδα, κόρη του Θωμά Γ΄ μαρκησίου του Σαλούτσο[5] και είχε τέκνα:

Είχε εκτός γάμου σχέσεις με τουλάχιστον οκτώ γυναίκες και εκτός γάμου τέκνα. Από τη Στέλα ντε' Τολομέι:

  • (νόθος) Ούγκο 1405-1425, απεβίωσε 20 ετών.
  • (νόθος) Λεονέλλο 1407-1450, μαρκήσιος της Φερράρα και της Μόντενα.
  • (νόθος) Μπόρσο 1413-1471, μαρκήσιος της Φερράρα και της Μόντενα.

Από την Φιλίππα ντελα Τάβολα:

  • (νόθος) Αλμπέρτο 1415-1502.
  • (νόθος) Ιζότα 1425-1456, παντρεύτηκε πρώτα τον Ονταντόριο ντα Μοντεφέλτρο δούκα του Ουρμπίνο και έπειτα τον Στιεπάν Γ΄ Φρανκοπάν Μοντρούτσκι πρίγκιπα του Κρκ της Κροατίας.

Από την Άννα ντε Ρομπέρτι:

  • (νόθος) Ρινάλντο π. 1435-1535, κύριος του Οστελλάτο.
  • (νόθος) Μπιάνκα 1440-1506, παντρεύτηκε τον Γκαλεόττο Α΄ Πίκο κύριο του Μιράντολα.

Από την Κατερίνα ντε' Μέντιτσι:

  • (νόθος) Μελιαντούζε 1406-1452, ηγούμενος στο αβαείο της Πομπόζα και Φερράρα.

Από άλλες σχέσεις του:

  • (νόθος) Μπεατρίτσε 1427-1497, παντρεύτηκε τον Νικολό του Κορρέτζο.
  • (νόθος) Γκουρόνε, απεβ. 1484, ηγούμενος σε αβαείο.
  • (νόθος) Καμίλλα, παντρεύτηκε τον Ροντόλφο ντα Βαράνο κύριο του Καμερίνο.

Αναφορές και Υποσημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. 1,0 1,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  2. 2,0 2,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  3. Αν και ο Αλβέρτος, μετά το θάνατο της συζύγου του, είχε παντρευτεί την ερωμένη του Ιζόττα Αλμπαρεζάνι, νομιμοποιώντας έτσι τον γιο τους Νικολό Γ΄.
  4. Durant, Will (1953). The Renaissance. The Story of Civilization. 5. New York: Simon and Schuster. σελ. 262. 
  5. από τον πλάγιο κλάδο των ντελ Βάστο, του Οίκου των Αλεράμιτσι, με κύριο κλάδο τους μαρκήσιους του Μονφερά.
  • Ludovico Antonio Muratori: Delle antichità Estensi. 1717, Modena.
  • G. B. Pigna: Historia dei Principi d'Este. 1570, Ferrara.
  • Antonio Menniti Ippolito: Este, Niccolò III d’ , in Dizionario Biografico degli Italiani, XLIII, Roma 1993, pp. 396–403.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]