Νικόλαος Λυκιαρδόπουλος
Νικόλαος Λυκιαρδόπουλος | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Νικόλαος Λυκιαρδόπουλος (Ελληνικά) |
Γέννηση | 1866 |
Θάνατος | 1963 |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | εφοπλιστής πολιτικός |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | μέλος της Γερουσίας της Ελλάδας (1934–1935) |
Ο Νικόλαος Λυκιαρδόπουλος (1866-1963) ήταν Έλληνας εφοπλιστής και πολιτικός.[1]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν γιος του Διονυσίου Λυκιαρδόπουλου και καταγόταν από παλαιά οικογένεια ναυτικών και πλοιοκτητών της Κεφαλονιάς. Με την οικονομική βοήθεια του θείου του, Αθανασίου Βαλλιάνου, εφοπλιστή, άνοιξε ναυτιλιακό γραφείο στο Λονδίνο.[2] Κατόρθωσε να δημιουργήσει αξιόλογο στόλο πλοίων και να αναδειχθεί μεταξύ των ισχυρότερων εφοπλιστών του κόσμου.[2] Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο χάθηκε ο μισός περίπου στόλος, απέκτησε όμως μετά το τέλος του πολέμου ένα δεξαμενόπλοιο Τ2 που διέθεσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες με εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου.[2]
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος (1950-60) της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, την οποία εκπροσώπησε, βάσει του τότε εκλογικού συστήματος, στην Γερουσία με την ιδιότητα του γερουσιαστή κατά την περίοδο 1934-35.[3] Το 1926 θεμελιώθηκε από τον αρχιτέκτονα Κωνσταντίνο Κυριακίδη, το ομώνυμο μέγαρο επί της οδού Βασιλίσσης Αμαλίας, για να ολοκληρωθεί το 1933. [4] Υπήρξε το πρώτο ιδιωτικό μέγαρο που διέθετε ανελκυστήρα ενώ η ανέγερσή του προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις λόγω της γειτνίασής του με τους στύλους του Ολυμπίου Διός και την Ακρόπολη.[5][4]
Ήταν νυμφευμένος και είχε αποκτήσει δύο παιδιά, τους Παναγή και Γεράσιμο Λυκιαρδόπουλο, επίσης εφοπλιστές.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Νικόλαος Λυκιαρδόπουλος». Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών / ΕΙΕ.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Οικογένεια Λυκιαρδόπουλου». Ίδρυμα Μείζωνος Ελληνισμού.
- ↑ «Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών» (PDF). hellenicparliament. Ελληνικό κοινοβούλιο.
- ↑ 4,0 4,1 «Μέγαρο Λυκιαρδόπουλου». Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών.
- ↑ Βασιλείου, Θανάσης. ««Εργατικότητα, επιμονή, υπομονή και τιμιότητα»». Η Καθημερινή.