Νουρίτ Πελέντ-Ελχανάν
| Νουρίτ Πελέντ-Ελχανάν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 17 Μαΐου 1949 ή 1949 Ιερουσαλήμ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ισραήλ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Εβραϊκά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φιλόλογος παιδαγωγός συγγραφέας καθηγήτρια πανεπιστημίου πολιτική ακτιβίστρια μεταφράστρια ακτιβίστρια για την ειρήνη ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων[1] |
| Εργοδότης | Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Rami Elhanan |
| Γονείς | Ματτιγιάχου Πελέντ |
| Αδέλφια | Μίκο Πελέντ[2] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Ζαχάρωφ (2001) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Νουρίτ Πελέντ-Ελχανάν (Nurit Peled-Elhanan), που γεννήθηκε το 1949, είναι Ισραηλινή καθηγήτρια πανεπιστημίου και συγγραφέας. Το 1997 η δεκατριάχρονη κόρη της Σμαντάρ έχασε τη ζωή της στη Δυτική Ιερουσαλήμ σε επίθεση αυτοκτονίας ενός Παλαιστινίου.[3]
«Το κοριτσάκι μου σκοτώθηκε επειδή ήταν Ισραηλινή από έναν νεαρό που ήταν καταπιεσμένος και εξοργισμένος σε σημείο που έβαλε τέλος στη ζωή του και ταυτόχρονα διέπραξε φόνο απλά και μόνο επειδή ήταν Παλαιστίνιος. Και οι δύο είναι θύματα της ισραηλινής κατοχής στην Παλαιστίνη. Τώρα το αίμα τους αναμείχθηκε στις πέτρες της Ιερουσαλήμ που ποτέ δεν νοιάστηκαν για το αίμα» είπε η Πελέντ για τον θάνατο της κόρης της. Δεν επέτρεψε στις ισραηλινές αρχές, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού, να παραστούν στην κηδεία.[3]
Κόρη του διάσημου στρατηγού Μάττι Πελέντ, γνωστού για τους αγώνες του υπέρ της ειρήνης και της προόδου, η Νουρίτ Πελέντ-Ελχανάν έγινε σύμβολο για όσους πολεμούν στο Ισραήλ κατά της κατοχής και υπέρ της απελευθέρωσης της Παλαιστίνης.[3]
Είναι επίσης ιδιαίτερα αφοσιωμένη στην αλλαγή νοοτροπίας της ισραηλινής κοινωνίας, ιδίως δε της νέας γενιάς. Το τελευταίο βιβλίο της με τίτλο «Η Παλαιστίνη στα ισραηλινά σχολικά βιβλία: Ιδεολογία και προπαγάνδα στην εκπαίδευση» επισημαίνει την ύπαρξη ενός εκπαιδευτικού μοντέλου στα ισραηλινά σχολεία που ενισχύει τον ρατσισμό αντί την ανοχή και την πολυμορφία. Έχει ασκήσει έντονη κριτική κατά παγκόσμιων ηγετών, όπως ο Τζορτζ Μπους, ο Τόνι Μπλερ και ο Αριέλ Σαρόν, κατηγορώντας τους ότι «μολύνουν τους πολίτες τους με τυφλό φόβο για τους μουσουλμάνους».[3]
Η Πελέντ-Ελχανάν είναι συνιδρύτρια του Δικαστηρίου Ράσελ για την Παλαιστίνη, ενός διεθνούς λαϊκού δικαστηρίου που δημιουργήθηκε το 2009 για να εξετάσει τον ρόλο και τη συνενοχή τρίτων μερών στις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου που διεπράχθησαν από τους Ισραηλινούς κατά του παλαιστινιακού λαού.[3]
Υπερασπίζεται τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και ζητεί στήριξη για την εκστρατεία «Μποϊκοτάζ, Αποεπένδυση και Κυρώσεις» (Boycott, Divestment and Sanctions campaign) κατά του Ισραήλ μέχρι να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο και να σεβαστεί τα δικαιώματα των Παλαιστινίων.[3]
Το 2001, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απένειμε στην Πελέντ-Ελχανάν το Βραβείο Ζαχάρωφ. Η Πελέντ-Ελχανάν είναι ιδιαιτέρως δραστήρια όσον αφορά την υπεράσπιση των παιδιών της Παλαιστίνης και του δικαιώματός τους στην εκπαίδευση και τα έχει υποστηρίξει σθεναρά σε εκδηλώσεις του Δικτύου Βραβείου Ζαχάρωφ και σε συνεδριάσεις με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μεταξύ άλλων στην Ιερουσαλήμ. Μετά τη σύγκρουση στη Γάζα το 2014, η Πελέντ-Ελχανάν, σε μια συναισθηματικά φορτισμένη ομιλία σε ακρόαση της Υποεπιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σχετικά με την κατάσταση των παιδιών σε ένοπλες συγκρούσεις, κατηγόρησε το Ισραήλ για ολοκαύτωμα με θύματα τους Παλαιστινίους της Γάζας.[3]
Μαζί με άλλες δύο κατόχους του Βραβείου Ζαχάρωφ, τη Σαλιμά Γκεζαλί και την Τασλίμα Νασρίν, η Πελέντ-Ελχανάν δημοσίευσε επίσης ένα άρθρο γνώμης με το οποίο καλούνται «οι ηγέτες και εκπρόσωποι της ΕΕ να ενθαρρύνουν ενεργά και ανοιχτά την Παλαιστινιακή Αρχή να προσχωρήσει στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο».[3]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ mikopeled
.com. - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 «Το βιβλίο των βραβευθέντων με το βραβείο Ζαχάρωφ 2016», Λουξεμβούργο: Υπηρεσία Εκδόσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2016, ISBN 978-92-823-9592-9, σελ. 58-59 [1] Σημείωση πνευματικών δικαιωμάτων: «Επιτρέπεται η αναπαραγωγή με αναφορά της πηγής». Επιτρέπεται ελεύθερα η επαναχρησιμοποίηση με αναφορά της πηγής, με βάση την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 2011/833/EU Αρχειοθετήθηκε 2015-10-24 στο Wayback Machine.