Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νούνο Άλβαρες Περέιρα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νούνο Άλβαρες Περέιρα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση24  Ιουνίου 1360
Cernache do Bonjardim
Θάνατος1  Νοεμβρίου 1431[1] ή 1  Απριλίου 1431[2][3]
Μονή του Κάρμο
Τόπος ταφήςIgreja do Santo Condestável[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Πορτογαλίας
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Eορτασμός αγίου6 Νοεμβρίου και 1 Νοεμβρίου
Θρησκευτικό τάγμαΤάγμα των Αδελφών της Παναγίας του Καρμήλου (από 1423)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠορτογαλικά[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
πολιτικός[6]
διοικητής[7]
Οικογένεια
ΤέκναΒεατρίκη Περέιρα ντε Αλβίμ[8]
ΓονείςÁlvaro Gonçalves Pereira και Iria Gonçalves de Carvalhal[9]
ΑδέλφιαPedro Álvares Pereira
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςστρατάρχης
Πόλεμοι/μάχες1383-85 Portuguese Interregnum, Μάχη της Αλζουμπαρότα και Conquest of Ceuta
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαconstable
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο δομ Νούνο Άλβαρες Περέιρα, πορτογαλ.:Dom Nuno Álvares Pereira, Καρμηλίτης (24 Ιουνίου 1360 – 1 Νοεμβρίου 1431) ήταν ένας πολύ επιτυχημένος Πορτογάλος στρατηγός, που είχε καθοριστικό ρόλο στην κρίση 1383–1385, η οποία εξασφάλισε την ανεξαρτησία τής Πορτογαλίας από την Καστίλλη. Αργότερα έγινε μύστης και οσιοποιήθηκε από τον πάπα Βενέδικτο ΙΕ΄ το 1918, και αγιοποιήθηκε από τον πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ΄ το 2009. [10]

Ο Nuno Álvares Pereira αναφέρεται συχνά ως ο Άγιος Κόνσταμπλ (πορτογαλ.:) ή ως Άγιος Νούνο της Αγίας Μαρίας (πορτογαλ.:), το θρησκευτικό του όνομα . [11] Ήταν κόμης του Μπαρσέλος, Oουρέμ και Aραϊόλος.

Καταγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο θυρεός του Νούνο Άλβαρες Περέιρα.

Γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου 1360 στο Cernache do Bonjardim, στην κεντρική Πορτογαλία, νόθος γιος του δομ Άλβαρo Γκονσάλβες Περέιρα, ηγουμένου του Crato και της Ιρία Γκονσάλβες ντο Καρβαλχάλ. [12] Ο παππούς του ήταν ο δομ Γκονσάλο Περέιρα, αρχιεπίσκοπος της Μπράγκα από το 1326 έως το 1349. Καταγόταν από τους αρχαιότερους Πορτογάλους και Γαλικιανούς ευγενείς.

Περίπου ένα χρόνο μετά τη γέννησή του, το παιδί νομιμοποιήθηκε με βασιλικό διάταγμα [13], και έτσι μπόρεσε να λάβει ιπποτική παιδεία, τυπική των γόνων των ευγενών οικογενειών της εποχής.

Σε ηλικία 13 ετών έγινε ακόλουθος (page) στη βασίλισσας Ελεονώρας Τέλες. [12] Σε ηλικία 16 ετών νυμφεύτηκε τη Λέονορ ντε ΑΛβίμ, μια πλούσια νεαρή χήρα. [12] Τρία παιδιά γεννήθηκαν από την ένωση, δύο αγόρια που απεβίωσαν νωρίς και ένα κορίτσι, η Bεατρίκη Περέιρα, που παντρεύτηκε τον Αλφόνσo δούκα της Μπραγκάνσα (γιο του βασιλιά Ιωάννη Α΄ της Πορτογαλίας και ιδρυτή του Οίκου των Αβίς. [11]

Στρατιωτική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Άλβαρες Περέιρα ξεκίνησε τη στρατιωτική του υπηρεσία το 1373, όταν ήταν μόλις 13 ετών, και βοήθησε να σταματήσει μια εισβολή από την Καστίλη. Ωστόσο, σύμφωνα με τα δικά του λόγια, οι πρώτες του στρατιωτικές εκστρατείες δεν ήταν παρά αψιμαχίες στα σύνορα της Πορτογαλίας. Ήταν ένας ορμητικός και γενναίος νέος, που σύντομα έδειξε ότι είναι εξαιρετικός ηγέτης.

Όταν ο βασιλιάς Φερδινάνδος Α' της Πορτογαλίας απεβίωσε το 1383, η μόνη του κληρονόμος ήταν η Βεατρίκη, παντρεμένη με τον βασιλιά Ιωάννη Α' της Καστίλης. Προκειμένου να διατηρηθεί η πορτογαλική ανεξαρτησία, οι ευγενείς υποστήριξαν τη διεκδίκηση τού ετεροθαλούς αδελφού τού βασιλιά Φερδινάνδου Α΄, Ιωάννη, κυρίου του Αβίζ για τον θρόνο. Μετά την πρώτη του νίκη επί των Καστιλιανών, στη μάχη του Aτολέιρος (Απρίλιος 1384), ο Ιωάννης του Αβίζ ονόμασε τον Nούνο Άλβαρες Περέιρα προστάτη και αστυφύλακα (constable) της Πορτογαλίας, στην πράξη ανώτατο διοικητή των στρατευμάτων της Πορτογαλίας και κόμη του Oουρέμ. [14] Ήταν μόλις 24 ετών.

Ο Άλβαρες Περέιρα χρησιμοποίησε αντάρτικες τακτικές, προσπαθώντας να εκτοπίσει τον καστιλιανό στρατό που πολιορκούσε τη Λισαβόνα το 1384, αλλά τους έδιωξε τελικά η πανώλη. [15]

Τον Απρίλιο του 1385, ο Ιωάννης του Αβίζ αναγνωρίστηκε ως βασιλιάς από τα Κορτές. Αυτό πυροδότησε μια εισβολή στη χώρα από τον βασιλιά Ιωάννη Α' της Καστίλης, για να υποστηρίξει τα δικαιώματα τής συζύγου του στον θρόνο. Ο Nούνo Άλβαρες Περέιρα είχε συμπλακεί ενάντια στις βόρειες πόλεις, που ήταν πιστές στους Καστιλιάνους. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πολέμου, τάιζε τους πεινασμένους πληθυσμούς της καστιλιανής αντιπολίτευσης με δικά του έξοδα. [14]

Η μάχη της Αλζουμπαρότα.

Στις 14 Αυγούστου 1385, στην Αλζουμπαρότα οδήγησε 6.500 εθελοντές στη νίκη εναντίον μιας καστιλιανής δύναμης άνω των 30.000, τερματίζοντας έτσι την απειλή τής προσάρτησης. Απέδωσε τη νίκη στην Ευλογημένη Παρθένο, της οποίας το όνομα, Μαρία, ήταν γραμμένο στο ξίφος του. [14] Αφιερωμένος στη Μαρία, νήστευε Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο. Το λάβαρο που επέλεξε ως προσωπικό του πρότυπο, έφερε την εικόνα του σταυρού, της Μαρίας και των αγίων ιπποτών Ιακώβου και Γεωργίου. Με δικά του έξοδα έκτισε πολλές εκκλησίες και μοναστήρια, μεταξύ των οποίων ήταν η εκκλησία των Καρμηλιτών στη Λισαβόνα και η εκκλησία της Παναγίας των Νικών στη Μπατάλχα. [11]

Μετά την κρίση του 1383-1385, ο Άλβαρες Περέιρα έγινε κόμης των Aραϊόλος και Μπαρσέλος, οι οποίες κομητείες, μαζί με τον προηγούμενο τίτλο, ήταν οι μόνες τρεις κομητείες που υπήρχαν εκείνη την εποχή, και οι οποίες είχαν αφαιρεθεί από ευγενείς που είχαν λάβει το μέρος της Καστίλης. Έγινε επίσης ο κύριος μαγιορδόμος του βασιλείου.

Μη θέλοντας να δώσει στον εχθρό χώρο για ελιγμούς, ο βασιλιάς της Πορτογαλίας και ο ανώτατος στρατηγός του ανέλαβαν την επίθεση, και επιτέθηκαν σε αρκετές πόλεις της Καστίλης, νικώντας για άλλη μία φορά έναν πολύ μεγαλύτερο καστιλιανό στρατό στη μάχη του Βαλβέρδε. [13] Συνέχισε να προσέχει τον βασιλιά της Καστίλης μέχρι το τέλος του το 1390. Όταν τελείωσαν οι εχθροπραξίες, έδωσε το μεγαλύτερο μέρος τού πλούτου του στους βετεράνους. [11]

Θρησκευτική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Άγαλμα του Nούνο Άλβαρες Περέιρα στην κορυφή της πύλης της εκκλησίας Σάντο Κοντεστάβελ, στη Λισαβόνα.

Μετά το τέλος τής συζύγου του, έγινε καρμηλίτης μοναχός (εντάχθηκε στο Τάγμα το 1423) στο μοναστήρι Κάρμo (στη Λισαβόνα) που είχε ιδρύσει [13] για την εκπλήρωση τάματος, και πήρε το όνομα μοναχός Νούνο της Αγίας Μαρίας. (πορτογαλ.: frei Nuno de Santa Maria). Εκεί έζησε μέχρι το τέλος του την 1η Νοεμβρίου 1431. Διακρίθηκε για την προσευχή του, την άσκηση τής μετάνοιάς του και την υιική του αφοσίωση στη Μητέρα του Θεού. Ο Νούνο υπέφερε από εξουθενωτική αρθρίτιδα. [16]

Τον τελευταίο χρόνο της ζωής του, ο βασιλιάς Ιωάννης Α' πήγε να τον επισκεφτεί και να τον αγκαλιάσει για τελευταία φορά. Έκλαψε, διότι θεωρούσε τον Nούνο Άλβαρες Περέιρα τον πιο στενό του φίλο, τον άνθρωπο που τον είχε βάλει στο θρόνο και έσωσε την ανεξαρτησία τής χώρας του.

Ο τάφος του Nούνο Άλβαρες Περέιρα χάθηκε στον διάσημο σεισμό της Λισαβόνας το 1755. Το επιτάφιο επίγραμμα έγραφε: "Εδώ βρίσκεται εκείνος ο διάσημος Nούνο, ο κοντόσταυλος (constable), ιδρυτής του Οίκου Μπραγκάνσα, εξαιρετικός στρατηγός, ευλογημένος μοναχός, που κατά τη διάρκεια της ζωής του στη γη επιθυμούσε τόσο διακαώς τη Βασιλεία των Ουρανών, που μετά το τέλος του, άξιζε την αιώνια συντροφιά των Αγίων. Οι εγκόσμιες τιμές του ήταν αμέτρητες, αλλά τους γύρισε την πλάτη. Ήταν μεγάλος πρίγκιπας, αλλά έκανε τον εαυτό του ταπεινό μοναχό. Ίδρυσε, έκτισε και προίκισε αυτή την εκκλησία, στην οποία αναπαύεται το σώμα του".  

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Saint Nuno Álvares Pereira, αρχείο προστάτη

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12790616j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 29  Αυγούστου 2019.
  3. ↑ (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. pereira-20.
  4. ↑ 4,0 4,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 23678971. Ανακτήθηκε στις 6  Νοεμβρίου 2023.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12790616j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  7. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo20181017027. Ανακτήθηκε στις 19  Δεκεμβρίου 2022.
  8. ↑ Ανακτήθηκε στις 26  Σεπτεμβρίου 2016.
  9. ↑ 9,0 9,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  10. ↑ «26 April 2009: Holy Mass for the Canonization of Arcangelo Tadini, Bernardo Tolomei, Nuno de Santa Maria Alvares Pereira, Gertrude Comensoli and Caterina Volpicelli | BENEDICT XVI». www.vatican.va. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 «Nuno De Santa Maria Álvares Pereira (1360-1431) - Biography». vatican.va. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 «St. Nuno Alvares Pereira, Religious (M)». THE OFFICIAL WEBSITE OF THE CARMELITE ORDER. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 «Cronologia da vida de Santo Condestável» (στα Πορτογαλικά). Secretariado Nacional da Pastoral da Cultura. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 «Biography of Blessed Nuno of St. Mary». blessednuno.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  15. ↑ «Insight Scoop - The Ignatius Press Blog». typepad.com. 
  16. ↑ «The Canonization of Dom Nuno de Santa Maria Alvares Pereira». carmelitereview.org. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νούνο_Άλβαρες_Περέιρα&oldid=10899285"