Νταστ-ε Καβίρ
Η Νταστ-ε Καβίρ (περσ. دشت كوير, Dasht-e Kavir), ονομασία που στην κλασική περσική σημαίνει «χαμηλή πεδιάδα», από τις λέξεις khwar (= χαμηλός) και dasht (= πεδιάδα), είναι μεγάλη έρημος στο βόρειο Ιράν, γνωστή και ως έρημος Καβίρ, Καβίρ-ε Ναμάκ ή Μεγάλη αλμυρή έρημος. Βρίσκεται στο μέσο του Ιρανικού υψιπέδου και έχει μήκος περίπου 800 χιλιόμετρα και πλάτος 320 χιλιόμετρα, ενώ η συνολική της έκταση φθάνει τα 77.600 τετραγωνικά χιλιόμετρα, αριθμός που την καθιστά την τριακοστή μεγαλύτερη έρημο της Γης.[1] Η έρημος αυτή απλώνεται από την οροσειρά Ελμπούρζ στα βορειοδυτικά μέχρι την έρημο Λουτ στα νοτιοανατολικά. Καταλαμβάνει μέρος των επαρχιών του Ιράν Χορασάν, Σεμνάν, Τεχεράνης, Ισφαχάν και Γιαζντ.
Χαρακτηριστικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο κέντρο της ερήμου βρίσκονται τα αλμυρά έλη Καβίρ Μπουζούργκ (= «Μεγάλο Καβίρ»), μια περιοχή που έχει μήκος 320 χιλιόμετρα και πλάτος 160. Στο δυτικό τμήμα της ερήμου βρίσκεται η Νταρυατσέχ (= αλμυρή λίμνη»), με έκταση 1.800 τετραγωνικά χιλιόμετρα, που περιέχει μερικές μεγάλες πλάκες αλατιού, έχοντας έτσι μια εμφάνιση μωσαϊκού. Η λίμνη αποτελεί μέρος μιας προστατευόμενης οικολογικές ζώνης εκτάσεως 4.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, του Εθνικού Πάρκου Καβίρ.
Κλίμα και έδαφος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Νταστ-ε Καβίρ έχει ξηρό κλίμα, ωστόσο δέχεται συνήθως κάποιες βροχές κάθε χειμώνα, όπως και τα όρη που την περιβάλλουν, βροχές αρκετές ώστε να δημιουργήσουν μεγάλες προσωρινές λίμνες και έλη. Η ημερήσια θερμοκρασία μπορεί να έχει διαφορά μέχρι και 70 βαθμούς C κατά τη διάρκεια ενός έτους. Η έρημος μπορεί να καταστεί πολύ κρύα τις νύκτες του χειμώνα, πέφτοντας συχνά κάτω των 0 βαθμών C σε μερικές περιοχές της.[2]
Το έδαφος της ερήμου είναι καλυμμένο με άμμο και βότσαλα, πέρα από τα έλη, τις εποχικές λίμνες και κοίτες ξεροπόταμων, που έχουν νερό μόνο όταν βρέχει. Οι υψηλές θερμοκρασίες και η χαμηλή υγρασία έχουν ως αποτέλεσμα εντονότατη εξάτμιση, γεγονος που δημιουργεί μεγάλες κρούστες από αλάτι στην επιφάνεια των ξηρών ελών και λασπότοπων.
Περίπου το έτος 1000 π.Χ., δηλαδή αρκετά μετά τη λήξη της τελευταίας εποχής των παγετώνων, η Νταστ-ε Καβίρ καλυπτόταν από μια σειρά από τεράστιες λίμνες.
Χλωρίδα και πανίδα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η βλάστηση στην Νταστ-ε Καβίρ είναι προσαρμοσμένη τόσο στο θερμό και ξηρό κλίμα της ερήμου, όσο και στην υψηλή αλμυρότητα του εδάφους.
Περσικές γαζέλες ζουν σε μερικά μέρη στα όρια και στα λιγότερο ξηρά μέρη της ερήμου, ενώ μουφλόν (Ovis orientalis), καμήλες, αίγαγροι (Capra aegagrus)[3] και περσικές λεοπαρδάλεις εμφανίζονται όχι σπάνια στις πιο ορεινές περιοχές. Τη νύκτα δραστηριοποιούνται αγριόγατες, λύκοι, αλεπούδες και άλλα σαρκοφάγα.
Γεωργία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το πολύ θερμό κλίμα και οι πολλές θύελλες της Νταστ-ε Καβίρ προκαλούν εκτεταμένη διάβρωση του εδάφους, πράγμα που συμβάλλει στο αδύνατο της καλλιέργειας των εδαφών. Η έρημος είναι σχεδόν ακατοίκητη και η εκμετάλλευσή της ελάχιστη.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Wright, John W., επιμ. (2006). The New York Times Almanac
(2007 έκδοση). Νέα Υόρκη: Penguin Books. σελ. 456. ISBN 0-14-303820-6.
- ↑ I.R. OF IRAN SHAHREKORD METEOROLOGICAL ORGANIZATION (IN PERSIAN) Αρχειοθετήθηκε 2017-08-29 στο Wayback Machine., 1986-2010
- ↑ Mohammadian, H.: Mammals of Iran, Shabpareh Publishing Institute, Τεχεράνη 2005, ISBN 964-94487-9-9
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Dasht-e Kavir στο Wikimedia Commons
