Νταχαγκράμ–Ανγκαρπότα

Το Νταχαγκράμ–Ανγκαρπότα είναι μια ομάδα Μπαγκλαντεσιανών ενκλάβιων στην Ινδία περίπου 200 μ. από τα σύνορα με το Μπαγκλαντές. Έχει πληθυσμό 17.000 κατοίκων το 2014. Ο Νταχαγκράμ-Ανγκαρπότα είναι το μεγαλύτερο ενκλάβιο του Μπαγκλαντές. Διοικητικά, το ενκλάβιο ανήκει στην υποεπαρχία Πάτγκραμ.

Ιστορία

Το 1954, το Πακιστάν και η Ινδία υπέγραψαν μια συνθήκη για το ενκλάβιο Νταχαγκράμ-Ανγκαρπότα και Μπερουμπάρι και σύμφωνα με τη συνθήκη, ήταν γραφτό να παραχωρηθεί στο Πακιστάν, ενώ το Μπερουμπάρι να διαιρεθεί μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν. Το βόρειο Μπερουμπάρι θα παραχωρούταν στην Ινδία και το νότιο Μπερουμπάρι στο Πακιστάν. Η συνθήκη δεν επικυρώθηκε, καθώς αντιμετώπισε νομικές προκλήσεις στην Ινδία. Το 1971 το Μπανγκλαντές απέκτησε την ανεξαρτησία του από το Πακιστάν. Το Μπαγκλαντές και την Ινδία έπρεπε να υπογράψουν νέα συνθήκη. Έτσι υπεγράφη το σύμφωνο Ιντίρα-Μουτζίμπ που προστάτευε το καθεστώς του Νταχαγκράμ-Ανγκαρπότα και σε αντάλλαγμα το Μπαγκλαντές έδωσε στην Ινδία ολόκληρο το Μπερουμπάρι. Αυτό αμφισβητήθηκε στα δικαστήρια του Μπαγκλαντές αλλά επιλύθηκε γρήγορα και επικυρώθηκε το 1974. Η συνθήκη παρείχε στο Μπαγκλαντές το διάδρομο Τιν Μπίγκα που ένωνε το ενκλάβιο με το ηπειρωτικό Μπαγκλαντές. Ο διάδρομος άρχισε να λειτουργεί το 1992, και ήταν ανοικτός για λίγες ώρες κάθε μέρα. Από το 2011 ο διάδρομος είναι ανοικτός για 24 ώρες. Ο διάδρομος κλείνει για μια ώρα κάθε μέρα ώστε οι Δυνάμεις Συνοριακής Ασφαλείας (ΔΣΑ) της Ινδίας να μπορέσουν να υψώσουν την Ινδική σημαία στο διάδρομο. Οι ΔΣΑ ελέγχουν το διάδρομο και τις πύλες. Η περιοχή έχει δει περιορισμένη ανάπτυξη μέσα από το άνοιγμα μιας κλινικής, ενός σχολείου και αγοράς.