Ντιπές Τσακραμπάρτι (ιστορικός)
Ντιπές Τσακραμπάρτι (ιστορικός) | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 15 Δεκεμβρίου 1948[1][2] Καλκούτα[3] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ινδία[4] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[5] |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Καλκούτας Indian Institute of Management Calcutta Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας[3] Andrew's High (H.S.) School |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | δημιουργός γραπτών έργων ιστορικός[2][4] κοινωνιολόγος[6] ανθρωπολόγος[7] διδάσκων πανεπιστημίου[7] |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο του Σικάγου (από 1995)[3] |
Αξιοσημείωτο έργο | Provincializing Europe: Postcolonial Thought and Historical Difference[3] The Climate of History in a Planetary Age |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Toynbee Prize Ευρωπαϊκό Βραβείο Εκθέσεως Σαρλ Βεϊλόν (2024)[8] |
Σχετικά πολυμέσα | |
O Ντιπές Τσακραμπάρτι (Dipesh Chakrabarty), γεννημένος το 1948, στην Καλκούτα, είναι Ινδός ιστορικός ο οποίος έχει συνεισφέρει στην μεταποικιακή θεωρία και στις λεγόμενες subultern σπουδές, οι οποίες εξετάζουν τις μάζες των μη-προνομιούχων (μη-ελίτ) ως υποκείμενο των κοινωνικών και ιστορικών φαινομένων. Είναι καθηγητής ιστορίας στην έδρα "Lawrence A. Kimpton" στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου και αποδέκτης του βραβείου Toynbee 2014, που απονέμεται σε κοινωνικούς επιστήμονες με σημαντικό ακαδημαϊκό έργο.[9]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ντιπές Τσακραμπάρτι σπούδασε στο Προεδρικό Κολλέγιο του Πανεπιστημίου της Καλκούτας, όπου έλαβε το πτυχίο του στη φυσική. Έλαβε επίσης Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στη Διοίκηση (MBA) από το Ινδικό Ινστιτούτο Διαχείρισης Καλκούτα. Αργότερα απέκτησε διδακτορικό στην ιστορία στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας στην Καμπέρα.[9]
Είναι επί του παρόντος καθηγητής Ιστορίας, Γλωσσών και Πολιτισμών της Νότιας Ασίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Είναι επίσης συνεισφέρων συντάκτης στο ακαδημαϊκό περιοδικό Public Culture που εκδίδεται από το Duke University Press. Ήταν μέλος της ομάδας μελετητών των Subaltern Studies. Πρόσφατα συνέβαλε σημαντικά στο θέμα των επαφών μεταξύ της ιστορίας και της μετα-αποικιακής θεωρίας με το έργο του "Provincializing Europe" (ΡΕ) (Επαρχιοποίηση της Ευρώπης), το οποίο συνεχίζει και αναθεωρεί το προηγούμενο ιστορικό του έργο σχετικά με την ιστορία της εργατικής τάξης στη Βεγγάλη ( Rethinking Working-Class History ). Το PE είναι μια σημαντική προσθήκη στην αντιπαράθεση για το πώς ο μεταποικιακός λόγος εμπλέκεται στην ιστοριογραφία (π.χ., «White Mythologies» (Λευκές Μυθολογίες) του Robert JC Young ), κριτικάροντας τον ιστορικισμό, ο οποίος συνδέεται στενά με την Δυτική αντίληψη για τον γραμμικό χρόνο. Ο Chakrabarty υποστηρίζει ότι ο ιστορικισμός της δυτικής ιστοριογραφίας καθολικεύει τον φιλελευθερισμό, προβάλλοντάς τον σε όλες τις περιοχές του κόσμου.
Είναι παντρεμένος με την καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Chicago, Rochona Majumdar.[10]
Διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]2004: Μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών [11]
2006: Επίτιμος συνεργάτης της Αυστραλιανής Ακαδημίας Ανθρωπιστικών Επιστημών [12]
2010: Doctor of Letters (D. Litt ( Honoris Causa )), Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (απονέμεται στο Goldsmiths )
2011: τιμητικό διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Αμβέρσας, Βέλγιο, το 2011 · Βραβείο διακεκριμένου αποφοίτου, Ινδικό Ινστιτούτο Διοίκησης (IIM), Καλκούτα. [13]
2014: Βραβείο Toynbee.[9]
2019: Βραβείο Tagore Memorial (Rabindra Smriti Puraskar) που απονεμήθηκε από την κυβέρνηση της Δυτικής Βεγγάλης, Ινδία.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Rethinking Working Class History" (Επανεξετάζοντας την Ιστορία της εργατικής τάξης) (1989)
- "Provincializing Europe: Postcolonial Thought and Historical Difference" (Επαρχιοποίηση της Ευρώπης: Μετα-αποικιακή σκέψη και ιστορική διαφορά)(2000)
- "Habitations of Modernity: Essays in the Wake of Subaltern Studies" (Οι κατοικίες του εκσυγχρονισμού: Δοκίμια στην αφύπνιση των subaltern μελετών" (2002)
- "The Calling of History: Sir Jadunath Sarkar and His Empire of Truth" (Η κλήση της ιστορίας: Ο Sir Jadunath Sarkar και η αυτοκρατορία του της αλήθειας) (2015)
- "The Crises of Civilization: Exploring on Global and Planetary Histories" (Οι κρίσεις του πολιτισμού: Εξερεύνηση των παγκόσμιων και πλανητικών ιστοριών) (2018)
- (Με τον Ranajit Dasgupta) "Some Aspects of Labor History of Bengal in the Nineteenth Century: Two Views" (Μερικές πτυχές της εργασιακής ιστορίας της Βεγγάλης στον 19ο αιώνα: Δύο απόψεις" (2019)
- "Cosmopolitanism" (2002), εκδότης μαζί με τους Carol Breckenridge, Sheldon Pollock και Homi K. Bhabha
- "From the Colonial to the Postcolonial: India and Pakistan in Transition" (Από το αποικιακό στο μετα-αποικιακό: Ινδία και Πακιστάν σε μεταβατικό στάδιο" (2007), εκδότης με τους Rochona Majumdar και Andrew Sartori.
- "Historical Teleologies in the Modern World" (Ιστορικές τελεολογίες στον Σύγχρονο Κόσμο) (2015), εκδότης με τους Henning Trüper και Sanjay Subrahmanyam
Επιλεγμένα άρθρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Postcoloniality and the Artifice of History: Who Speaks for 'Indian' Pasts?" Representations 37 (Winter 1992): 1-26.
- "The Death of History? Historical Consciousness and the Culture of Late Capitalism." Public Culture 4.2 (Spring 1992): 47-65.
- "Universalism and Belonging in the Logic of Capital." Public Culture 12.3 (Fall 2000): 653-678.
- "Where Is the Now?" Critical Inquiry 30 (Winter 2004): 458-462.
- "The Climate of History: Four Theses." Critical Inquiry 35.2 (Winter 2009): 197–222.
- "Postcolonial Studies and the Challenge of Climate Change." New Literary History 43.1 (Winter 2012): 1-18.
- "Climate and Capital: On Conjoined Histories." Critical Inquiry 41.1 (Autumn 2014): 1–23.
- "Humanities in the Anthropocene: The Crisis of an Enduring Kantian Fable." New Literary History 47.2-3 (Spring and Summer 2016): 377-397.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. catalogue
.bnf .fr /ark: /12148 /cb132036427. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2019. - ↑ 2,0 2,1 2,2 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /137812. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Dipesh Chakrabarty, humaniste malgré tout». (Γαλλικά) 15 Δεκεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2024.
- ↑ 4,0 4,1 «« Après le changement climatique, penser l’histoire » : Dipesh Chakrabarty, aspiré par « l’histoire profonde »». (Γαλλικά) Le Monde. Societe Editrice Du Monde. Παρίσι. 7 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2024.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb132036427. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ 7,0 7,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. mub20211102223. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Dipesh Chakrabarty lauréat du Prix Européen de l'Essai 2024». (Γαλλικά) Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2024.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Dipesh Chakrabarty Named 2014 Toynbee Prize Recipient Αρχειοθετήθηκε 2020-01-27 στο Wayback Machine., Toynbee Prize Foundation, 9 July 2014, accessed 22 July 2015
- ↑ Majumdar, Rochona (Αυγούστου 2003). Marriage, Modernity, and Sources of the Self: Bengali Women C. 1870-1956. University of Chicago, Dept. of South Asian Languages and Civilizations, Dept. of History.
- ↑ «Dipesh Chakrabarty | History | The University of Chicago». history.uchicago.edu. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ «Fellows». Australian Academy of the Humanities (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ Dipesh Chakrabarthy Αρχειοθετήθηκε 2020-11-13 στο Wayback Machine., Heyman Centre, accessed 24 July 2015
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Dimova-Cookson, Maria (2012), «Subaltern studies, post-colonial Marxism, and 'finding your place to begin from': an interview with Dipesh Chakrabarty.», στο: Browning, επιμ., Dialogues with contemporary political theorists, Houndsmill, Basingstoke, Hampshire New York: Palgrave Macmillan, σελ. 58–73, ISBN 9780230303058