Ντόμπριτσα Τσόσιτς
| Ντόμπριτσα Τσόσιτς | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 29 Δεκεμβρίου 1921 Velika Drenova |
| Θάνατος | 18 Μαΐου 2014 Βελιγράδι |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | συγγραφέας[1], δοκιμιογράφος, πολιτικός[1], μυθιστοριογράφος, συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας και πολιτικός κομισάριος |
| Υπηκοότητα | Σερβία, Σερβία και Μαυροβούνιο, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, Federal People's Republic of Yugoslavia, Δημοκρατική Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία, Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας και Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων |
| Αξιοσημείωτα έργα | The Roots, A Time of Death, Time of evil, d:Q20435735, d:Q20435744 και Friends |
 Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
| δεδομένα () | |
Ο Ντόμπριτσα Τσόσιτς (Добрица Ћосић, 29 Δεκεμβρίου 1921 - 18 Μαΐου 2014) ήταν εξέχων Σέρβος συγγραφέας, ένας από τους πιο δημοφιλείς της Σερβίας και της Γιουγκοσλαβίας, Πρόεδρος της Ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας την περίοδο 1992-1993.
Βιογραφικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε το 1921 στο χωριό Βέλικα Ντρένοβα στην Κεντρική Σερβία. Το 1939 έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Γιουγκοσλαβίας. Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ο Τσόσιτς πέρασε στην Αντίσταση ως μέλος των Παρτιζάνων. Μετά την Απελευθέρωση εξελίχθηκε σε σημαίνον στέλεχος της Ένωσης Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών. Διύθυνε μια σειρά λογοτεχνικών περιοδικών. Στη δεκαετία του '50 ο Τσόσιτς επισκέφθηκε το νησί Γκόλι Ότοκ τόπο εξορίας των αντιπάλων του Γιόσιπ Μπροζ Τίτο κυρίως των οπαδών της Κομινφόρμ. Στόχος του ήταν να αντιληφθεί το Σταλινισμό.
Στα τέλη της δεκαετίας του '60 ο Τσόσιτς ήρθε σε ρήξη με το καθεστώς, με αφορμή την πολιτική που ακολουθούσε αυτό ως προς τις εθνότητες. Κυριότερος λόγος στάθηκε η παροχή αυτονομίας στο Κόσοβο και τη Βοϊβοντίνα, μέτρο με το οποίο ο Τσόσιτς διαφώνησε σφόδρα. Έπειτα πέρασε στην ανομοιογενή δημοκρατική αντιπολίτευση στην οποία επίσης συμμετείχαν η Ανθρωπιστική Μαρξιστική Σχολή Πράξις και άλλοι δημοκρατικοί διανοούμενοι όπως ο Μίλοβαν Τζίλας. Το 1984 ιδρύει την Επιτροπή για την Υπεράσπιση της Ελευθερίας της Σκέψης και του Λόγου. Το 1986, ως μέλος της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών παίρνει την πρωτοβουλία για τη συγγραφή ενός Μνημονίου πάνω στα τρέχοντα προβλήματα της Γιουγκοσλαβίας. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν συμμετείχε στη συγγραφή του κειμένου, υπήρξε ο εμπνευστής του. Το κείμενο αυτό θεωρήθηκε έναυσμα μιας σερβικής πατριωτικής πολιτικής από τη μία, αλλά και από την άλλη μια προκλητική επανεμφάνιση του Σερβικού εθνικισμού.[2][3] Κατά τα τέλη της αυτής της δεκαετίας γίνεται υποστηρικτής του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και πείθει τον Ράντοβαν Κάρατζιτς να λάβει ενεργό μέρος στην πολιτική. Το 1991 υποστήριξε τις Σερβικές δυνάμεις του Ράτκο Μλάντιτς στη Βοσνία.
Μετά τη διάλυση της Ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας ο Τσόσιτς εκλέγεται Πρόεδρός της το 1992 αλλά απομακρύνεται το 1993 εξαιτίας της σύγκρουσής του με τον Μιλόσεβιτς. Έκτοτε, ο Τσόσιτς θα αποτελέσει έναν από τους πιο σκληρούς επικριτές και αντιπάλους του,[4] παρά την αρχική υποστήριξη του σε αυτόν. Το 2000 προσχώρησε στο αντιπολιτευτικό κίνημα Otpor (Αντίσταση).[5]
Ο Ντόμπριτσα Τσόσιτς συχνά αποκαλείται εθνάρχης ή πνευματικός πατέρας της Εθνικής Αναγέννησης της Σερβίας από τους υποστηρικτές του.[6] Ως το τέλος της ζωής του ήταν υποστηρικτής του Σερβοβοσνιακού Στρατού και του Σερβοβόσνιου στρατιωτικού ηγέτη Ράτκο Μλάντιτς.[7]
Απεβίωσε το Μάιο του 2014.
Στην Ελλάδα έχει μεταφραστεί το βιβλίο του Η εποχή της εξουσίας.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 The Fine Art Archive. 123243. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
- ↑ Οι προφητείες της Σερβικής Ακαδημίας
- ↑ «Memorandum 1986,by Serbian Academy of Arts and Sciences». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2011.
- ↑ «Κρατούσε το Κόσοβο σαν εφεδρεία...»[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Analysis: Otpor's challenge to Milosevic
- ↑ Σημειώσεις για το πρόβλημα του Κόσοβο
- ↑ Facebook Row Exposes Fragility Of Balkans 'Cease-Fire'
