Νόμοι κίνησης του Νεύτωνα
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Οι νόμοι της κίνησης του Νεύτωνα, πρωτοδημοσιεύθηκαν στο έργο του Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica (1687). Οι νόμοι αυτοί αποτελούν τη βάση για την κλασική μηχανική.
Οι Τρεις Νόμοι του Νεύτωνα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτος Νόμος του Νεύτωνα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Κάθε σώμα, που βρίσκεται μέσα σε ένα αδρανειακό σύστημα, διατηρεί την κατάσταση ηρεμίας, ή εκτελεί ευθύγραμμη ομαλή κίνηση, εφόσον καμία εξωτερική δύναμη δεν επιδρά για τη μεταβολή της ή η συνισταμένη των δυνάμεων ισούται με 0".
Ο νόμος αυτός ονομάζεται και "Νόμος της Αδράνειας" και αναφέρεται επίσης, πιο απλά, με τη διατύπωση:
- "Ένα σώμα χωρίς να ασκείται δύναμη παραμένει ακίνητο ή κινείται σε ευθύγραμμη κ ομαλή κίνηση με σταθερή ταχύτητα".
Μαθηματικά, αυτό σημαίνει πως, αν ΣFεξ είναι το (διανυσματικό) άθροισμα όλων των εξωτερικών δυνάμεων που ασκούνται σε σώμα μάζας m και v η αντίστοιχη ταχύτητά του, τότε
Η παραπάνω σχέση είναι αμφίδρομη, το οποίο σημαίνει πως ισχύει και το αντίθετο. Αν, δηλαδή, ένα σώμα κινείται με σταθερή ταχύτητα ως προς αδρανειακό παρατηρητή, τότε η συνισταμένη όλων των δυνάμεων που ασκούνται σε αυτό θα είναι μηδέν.
Δεύτερος Νόμος του Νεύτωνα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Η συνισταμένη των δυνάμεων που ασκούνται σ' ένα σώμα, ισούται με το ρυθμό μεταβολής της ορμής του σώματος".
Ο νόμος αυτός ονομάζεται και "Θεμελιώδης νόμος της μηχανικής". Πρόκειται για πειραματικό νόμο. Σε περίπτωση σταθερής μάζας διατυπώνεται, πιο απλά, ως εξής:
- "Η δύναμη ισούται με μάζα επί επιτάχυνση".
και παίρνει την μορφή:
Ισούται δηλαδή με το γινόμενο της μάζας του που επικρατεί εκεί, επί την επιτάχυνση που αποκτά. Η σχέση έχει διανυσματική μορφή F = m ∙ a
μικρή μάζα → μικρή αδράνεια μεγάλη μάζα → μεγάλη αδράνεια
Τρίτος Νόμος του Νεύτωνα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- "Οι δυνάμεις που ασκούνται από την αλληλεπίδραση δύο σωμάτων (1 και 2) είναι πάντα ίσες κατά το μέτρο και αντίθετες κατά τη φορά".
Οι δύο δυνάμεις δράση - αντίδραση ασκούνται πάντα σε δύο διαφορετικά σώματα.
Μαθηματικά αυτό σημαίνει ότι αν F12 είναι η δύναμη που ασκεί το σώμα 1 στο σώμα 2 και F21 η αντίστοιχη δύναμη που ασκεί το σώμα 2 στο σώμα 1, τότε
Ο νόμος αυτός, που είναι απόρροια της "αρχής διατήρησης της ορμής", λέγεται και "Νόμος δράσης - αντίδρασης". Αυτή η ονομασία προκύπτει από τον ορισμό: "Για κάθε δράση μιας δύναμης, υπάρχει μια αντίθετη δύναμη αντίδρασης".↵.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bell, Eric T. (1986). On the Seashore: Newton. ISBN 978-0671628185.
- Christianson, Gale E. (1985). In the Presence of the Creator: Isaac Newton and His Times. ISBN 978-0029051900.
- Da Costa Andrade, Edward N. (1979). Sir Isaac Newton. ISBN 978-0313220227.
- De Gandt, François (2014). Force and Geometry in Newton's «Principia» (Princeton Legacy Library). ISBN 978-0691033679.
- De Juana, José María (2003). Física General 1. Pearson Prentice Hall. ISBN 84-205-3342-4.
- Jerry Marion, Stephen Thornton: Classical Dynamics of Particles and Systems. Harcourt College Publishers, 1995, ISBN 0-03-097302-3.
- G. R. Fowles, G. L. Cassiday: Analytical Mechanics. 6. Auflage. Saunders College Publishing, 1999, ISBN 0-03-022317-2.
- Sagan, Carl (1981). Cosmos. ISBN 2-86374-075-X.
- Westfall, Richard S. (1983). Never at Rest: A Biography of Isaac Newton (Cambridge Paperback Library). ISBN 978-0521274357.
- Zitzewitz, Paul W.; Neff, Robert F. (1995). Física 1. McGraw-Hill. ISBN 978-958-600-381-0.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Chakrabarty, Deepto· Dourmashkin, Peter· Tomasik, Michelle· Frebel, Anna· Vuletic, Vladan (2016). «Classical Mechanics». MIT OpenCourseWare. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2022.
- Thomson, W.· Tait, P. G. (1867). «242, Newton's laws of motion». Treatise on natural philosophy. 1.