Οικογένεια Δικαίου
Η οικογένεια Δικαίου (ή Δικαίων) είναι ιστορική οικογένεια της Πελοποννήσου.
Ιστορική αναδρομή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η γενεαλογία της οικογένειας των Δικαίων χάνεται στα βάθη του Βυζαντίου,[1] όπου το «Δικαίος» απαντάται ως εκκλησιαστικό αξίωμα για τους τοποτηρητές - αναπληρωτές θρησκευτικού ή πολιτικού ηγέτη.[2] Επίσης, «Δικαίος» ονομάζεται ο επί κεφαλής σκήτης στο Άγιο Όρος.[3] Ως επώνυμο, γνωστό ήδη, από την Παλαιολόγεια εποχή.[4] Η κοιτίδα της γενιάς των Δικαίων φαίνεται να ήταν η Έφεσος της Μικράς Ασίας.[5] Από εκεί μετοίκισαν στην Κωνσταντινούπολη και ύστερα στην Πελοπόννησο κατά τον 16ο αιώνα. Έπειτα, διασκορπίστηκαν επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη, στην Αθήνα, (όπου έκτισαν ναό στην Πλάκα, τον «Σωτήρα του Δικαίου»[6] - παραχωρήθηκε αργότερα ως παρεκκλήσι στη Ρωσική πρεσβεία, δυστυχώς ο ναός αυτός, δεν σώζεται σήμερα αλλά πληροφορούμαστε από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, την ακριβή του θέση, η οποία βρισκόταν: στη νότια γωνία των οδών Ήβης και Αποστόλη)[7] και στην Ιταλία. Το 17ο αιώνα, οι Δικαίοι επιστρέφουν στην Πελοπόννησο και ένας κλάδος τους στην Πολιανή Μεσσηνίας λαμβάνει αργότερα το παρώνυμο: ''Φλεσσαίοι'' αβέβαιης ετυμολογίας και αναγωγής.[5]
Οι Δικαίοι, εδραίωσαν την φήμη τους εξαιτίας της γενναιότητας τους, του έντονου θρησκευτικού τους αισθήματος και του φιλελεύθερου χαρακτήρα τους.[8] Διατηρούσαν την τοπαρχία Λεονταρίου και Καρύταινας επί έναν αιώνα. Το αξίωμα του έπαρχου ιεραρχικά βρισκόταν ακριβώς κάτω από εκείνο του Πασά.[9] Η ανατροφή των μελών της οικογένειας ήταν στρατιωτική και έτσι γρήγορα διακρίθηκαν κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Επίσης, πολλά μέλη των Δικαίων συνδέθηκαν εξ αγχιστείας με τις μεγάλες τότε οικογένειες των Νοταράδων, των Ανδρονικαίων, των Κολοκοτρωναίων, των Αναγνωσταρέων και των Μαυρομιχαλαίων.[5]
Γενεαλογικό δέντρο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μέλη της οικογένειας Δικαίου ήταν:
- Ο Παναγιώτης Δικαίος
- Ο Νικήτας Δικαίος, (; - 1832) αγωνιστής του 1821, γιος του προηγουμένου
- Ο Νικόλαος Δικαίος, (1822 - 1889) βουλευτής, γιος του προηγουμένου.
- Δημήτριος Δικαίος
- Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας) 1788-1825, γιος του Δημητρίου Δικαίου [10]
- Ο Χριστόδουλος Δικαίος, προεστός, αγωνιστής του 1821.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ιωάννης Αρσένης, Μιχαήλ Ραφαήλοβιτς, επιμ. (1891). Ποικίλη Στοά: Εθνική εικονογραφημένη επετηρίς. Αθήνα: Εστία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2009.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Γεώργιος Δ. Δικαῖος, Ἱστορία τῆς οἰκογένειας τῶν Δικαίων ἢ Φλεσσαίων πρὸ καὶ κατὰ τοὺς χρόνους τῆς μεγάλης Ἐθνεγερσίας, Ἀθῆναι 1985. Ἱστορία Δικαίων-Φλεσσαίων.
- ↑ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ - ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
- ↑ Βαρθολομαίου Κουτλουμουσιανού, «Υπόμνημα Ιστορικόν περί της κατά την Χάλκην Μονής Θεοτόκου», εν Κωνσταντινουπόλει, 1846, σ. 45.
- ↑ Ελληνικά Επίθετα https://tsiminakis.weebly.com/epsilonlambdalambdaetanuiotakappa940-epsilonpi943thetaepsilontaualpha-alpha-omega-epsilontauupsilonmuomicronlambdaomicrongamma943alpha.html
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Γεώργιος Δ. Δικαῖος, Ἱστορία τῆς οἰκογένειας τῶν Δικαίων ἢ Φλεσσαίων πρὸ καὶ κατὰ τοὺς χρόνους τῆς μεγάλης Ἐθνεγερσίας, Ἀθῆναι 1985. Ἱστορία Δικαίων-Φλεσσαίων,σελ. 15-8· Γενεαλογία Παπαφλέσσα, σελ. 83-4.
- ↑ Αναστασίου Γούδα,«Γρηγόριος Δικαίος ή Παπαφλέσας» Βίοι παράλληλοι, τομ. Ε', Αθήναι, 1872.
- ↑ Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών: http://iaath.gr/node/30 Αρχειοθετήθηκε 2021-04-20 στο Wayback Machine.
- ↑ Ε. Εύαγγελίδης - Μεγάλη Ελλην. Εγκυκλοπαίδεια τού «ΠΥΡΣΟΥ» τομ. ΚΔ σελ. 62
- ↑ Ιωάννης Αρσένης, Μιχαήλ Ραφαήλοβιτς, επιμ. (1891). Ποικίλη Στοά: Εθνική εικονογραφημένη επετηρίς. Αθήνα: Εστία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2009.
- ↑ Φωτάκου (Φωτίου Χρυσανθοπούλου), υπασπιστού Θεόδ. Κολοκοτρώνη, Κεφ. Α' Βίος του Παπαφλέσσα, στο έργο Άπαντα για τον Παπαφλέσσα, Εκδ. Μέρμηγκας, σελ. 27