Οικουμενική γλώσσα

Οικουμενική γλώσσα είναι μια υποθετική ιστορική ή μυθική γλώσσα που λέγεται ότι μιλιόταν και γινόταν κατανοητή από το σύνολο ή το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της γης. Από την άλλη, σε κάποιους κύκλους, λέγεται ότι ήταν κατανοητή από όλα τα έμβια πράγματα, όντα, και αντικείμενα εξίσου. Σύμφωνα με κάποιες αντιλήψεις, εικάζεται ότι ήταν η πρώτη γλώσσα όλων των ομιλητών, ή η μοναδική υπάρχουσα γλώσσα. Για άλλους, ο όρος παραπέμπει σε μια δεύτερη γλώσσα που μιλάμε με άνεση και χρησιμοποιείται για επικοινωνία μεταξύ ομάδων που οι πρώτες (ή μητρικές) τους γλώσσες είναι διαφορετικές. Κάποιες μυθολογικές ή θρησκευτικές παραδόσεις αναφέρουν ότι υπήρχε κάποτε μια μοναδική οικουμενική γλώσσα μεταξύ όλων των ανθρώπων, ή κοινή στους ανθρώπους και σε υπερφυσικά όντα, αν και η άποψη αυτή δεν υποστηρίζεται από ιστορικά δεδομένα.

Η ιδέα της οικουμενικής γλώσσας είναι τουλάχιστον τόσο παλιά όσο και η ιστορία της Βαβέλ. Η βιβλική ιστορία αναφέρει ότι υπήρξε κάποτε η εποχή μιας οικουμενικής γλώσσας του Αδάμ και στην συνέχεια κάτι συνέβη, η σύγχυση των γλωσσών, ιστορία ανάλογη με την Πτώση του Ανθρώπου. Στην Ιουδαιοχριστιανική παράδοση υπάρχουν ποικίλες στάσεις για να ξαναγυρίσει κάποιος στην χρυσή εποχή, πριν την Βαβέλ. Αυτές περιλαμβάνουν την αισιοδοξία , την απαισιοδοξία, την προσφυγή στην παρωδία και προειδοποιήσεις για ύβρη, και εξαρτώνται από την επιθυμητή ερμηνεία της ιστορίας.

Σε άλλες παραδόσεις, υπάρχει μειωμένο ενδιαφέρον ή γενική παρέκκλιση από το ερώτημα. Για παράδειγμα, στο ισλαμικό κόσμο η Αραβική γλώσσα είναι η γλώσσα του Κοράνιου, και έτσι οικουμενική για τους Μουσουλμάνους. Η γραπτή κλασσική Κινεζική γλώσσα διαβάζονταν και διαβάζεται ακόμα ευρέως αλλά προφέρεται διαφορετικά από αναγνώστες σε διαφορετικές περιοχές στην Κίνα, το Βιετνάμ, την Κορέα και στην Ιαπωνία για αιώνες. Ήταν μια de facto παγκόσμια λόγια γλώσσα με υπόβαθρο μια σε ευρεία βάση κουλτούρα. Σε κάποιο βαθμό και με τον ίδιο τρόπο τα Σανσκριτικά στην Ινδία ήταν λόγια γλώσσα για πολλούς για τους οποίους δεν ήταν μητρική γλώσσα.

Συγκριτικά, τα λατινικά ήταν εκ των πραγμάτων μια οικουμενική γλώσσα των διανοουμένων στον Μεσαίωνα, και η γλώσσα της Βουλγκάτα, στις περιοχές των καθολικών που κάλυπταν το μεγαλύτερο τμήμα της Δυτικής Ευρώπης και μερικές περιοχές επίσης της Βόρειας και Ανατολικής Ευρώπης.

Στην Ιστορική γλωσσολογία, η μονογένεση των γλωσσών αναφέρεται στην ιδέα ότι όλες οι ομιλούμενες ανθρώπινες γλώσσες κατάγονται από μια μοναδική προγονική γλώσσα που μιλιόταν χιλιάδες χρόνια πριν.