Μετάβαση στο περιεχόμενο

Οιονεί τέλειος αριθμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Στα μαθηματικά οιονεί τέλειος αριθμός (αγγλικά: quasiperfect number‎‎) είναι ένας φυσικός αριθμός ν για τον οποίο το άθροισμα όλων των διαιρετών τουσυνάρτηση διαιρέτη σ(ν)) είναι ίσο με 2ν + 1. Αντίστοιχα, το ν είναι το άθροισμα των μη τετριμμένων διαιρέτων του (δηλαδή όλων των διαιρετών του εκτός από το 1 και το ν). Μέχρι στιγμής δεν έχουν βρεθεί οιονειτέλειοι αριθμοί.

Οι οιονειτέλειοι αριθμοί είναι οι άφθονοι αριθμοί ελάχιστης αφθονίας (που είναι 1).

Εάν υπάρχει ένας οιονειτέλειος αριθμός, πρέπει να είναι μονός τετραγωνικός αριθμός μεγαλύτερος του 1035 και να έχει τουλάχιστον επτά διακριτούς πρώτους συντελεστές.[1]

Υπάρχουν αριθμοί όπου το άθροισμα όλων των διαιρετών σ(ν) είναι ίσο με 2ν + 2: 20, 104, 464, 650, 1.952, 130.304, 522.752 ... (ακολουθία A088831 στην OEIS). Πολλοί από αυτούς τους αριθμούς είναι της μορφής 2ν−1 (2ν − 3), όπου 2ν − 3 είναι πρώτος (αντί για 2ν − 1 με τέλειους αριθμούς). Επιπλέον, υπάρχουν αριθμοί όπου το άθροισμα όλων των διαιρετών σ(ν) είναι ίσο με 2ν − 1, όπως οι δυνάμεις του 2.

  1. Hagis, Peter; Cohen, Graeme L. (1982). «Some results concerning quasiperfect numbers». J. Austral. Math. Soc. Ser. A 33 (2): 275–286. doi:10.1017/S1446788700018401. . 

Βιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]