Ο Κλέψας του Κλέψαντος
| Ο Κλέψας του Κλέψαντος (I Soliti Ignoti) | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Μάριο Μονιτσέλι |
| Παραγωγή | Φράνκο Κριστάλντι |
| Σενάριο | Μάριο Μονιτσέλι, Σούσο Κέκι Ντ' Αμίκο, Άτζε & Σκαρπέλι, Φούριο Σαρπέλι, Ρενάτο Σαλβατόρι και Ατζενόρε Κρότσι[1] |
| Πρωταγωνιστές | Βιτόριο Γκάσμαν, Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Ρενάτο Σαλβατόρι, Τοτό, Κλαούντια Καρντινάλε, Μέμο Καροτενούτο, Κάρλο Πισακάνε, Τιμπέριο Μούρτζα, Κάρλα Γκραβίνα, Ροσάνα Ρόρι, Νίνο Μαρκέτι, Τζίνα Ρόβερε, Έλενα Φαμπρίζι, Τζίνα Αμεντόλα, Γκουστάβο Σερένα, Μίμο Πόλι[1], Μάριο Φελιτσιάνι[1], Ρενάτο Τέρα[1] και Αντριάνα Τζιούφρε[1] |
| Μουσική | Πιέρο Ουμιλιάνι |
| Φωτογραφία | Τζιάνι ντι Βενάντσο |
| Μοντάζ | Αντριάνα Νοβέλι |
| Ενδυματολόγος | Πιέρο Γκεράρντι |
| Εταιρεία παραγωγής | Vides Cinematografica και Lux Film |
| Διανομή | Lux Film και Netflix |
| Πρώτη προβολή | 25 Ιουλίου 1958 (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σαν Σεμπαστιάν)[2] |
| Διάρκεια | 101 λεπτά |
| Προέλευση | Ιταλία |
| Γλώσσα | Ιταλικά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Κλέψας του Κλέψαντος (ιταλικά: I Soliti Ignoti) είναι ιταλική ταινία της Κομέντια αλ'ιταλιάνα του 1958 σε σκηνοθεσία Μάριο Μονιτσέλι. Πρωταγωνιστούν οι Βιτόριο Γκάσμαν, Ρενάτο Σαλβατόρι, Κλαούντια Καρντινάλε και Μαρτσέλο Μαστρογιάνι.
Πλοκή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένας άτυχος μικροαπατεώνας, ο Κοσίμο, συλλαμβάνεται κατά την προσπάθεια του να κλέψει ένα αυτοκίνητο και καταδικάζεται σε λίγους μήνες φυλάκιση. Όταν τον επισκεφτούν στη φυλακή η κοπέλα του και ο δικηγόρος του, ο Κοσίμο θα τους πει να βρουν έναν αντικαταστάτη του που θα ομολογήσει την κλοπή για να μπορέσει να βγει ο ίδιος από την φυλακή.
Συντόμα τα νέα θα διαδοθούν στην πιάτσα των μικροαπατεωνών της Ρώμης και θα βρεθεί ο Πέπε, ένας αποτυχημένος πυγμάχος που θα δεχτεί να μπει στη φυλακή στη θέση του Κοσίμο. Μπαίνοντας όμως ο Πέπε μέσα θα έρθει σε επαφή με τον Κοσίμο και θα τον ψαρέψει για να μάθει τον λόγο που ο Κοσίμο βιάζεται να αποφυλακιστεί. Στην αρχή ο Κοσίμο θα αρνηθεί να μιλήσει στον Πέπε αλλά τελικά θα το κάνει λέγοντας του ότι πρόκειται να κάνει μια ληστεία σε ένα ενεχυροδανειστήριο.
Ο Πέπε τότε θα πει στον Κοσίμο ότι βρέθηκε στην φυλακή για άλλον λόγο και όχι για να τον αντικαταστήσει αφήνοντας έκπληκτο τον Κοσίμο. Κατά την έξοδο του από την φυλακή ο Πέπε θα πάει στον Τιβέριο, και θα του πει να κάνουν αυτοί την ληστεία. Ο Τιβέριο θα αρχίσει να καταστρώνει το σχέδιο και σιγά σιγά θα μπει σε εφαρμογή.
Αφού καταφέρουν στο τέλος να μπούνε σε ένα διπλανό διαμέρισμά θα κάνουν λάθος υπολογισμό και θα σκαψούν σε ένα τοίχο όπου θα πέσουν στην κουζίνα του διαμερίσματος.
Διανομή ρόλων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βιτόριο Γκάσμαν ως Πέπε
- Μαρτσέλο Μαστρογιάνι ως Τιβέριο
- Κλαούντια Καρντινάλε ως Καρμελίνα
- Ρενάτο Σαλβατόρι ως Μάριο
- Μέμο Καροτενούτο ως Κοσίμο
Υποδοχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κριτικές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με τους New York Times, για την αμερικανική κυκλοφορία της η ταινία «μεταγλωττίστηκε στα αγγλικά σε διάστημα έξι μηνών με σημαντικά χρήματα και προσπάθεια που δαπανήθηκε για να ταιριάζουν φωνές και τονισμούς για να επιτευχθεί καλλιτεχνική και μηχανική τελειότητα». Εκείνη την εποχή, υπήρχε μια γενική συζήτηση για τη μεταγλώττιση και τον υποτιτλισμό ξένων ταινιών και ο Αμερικανός διανομέας, Ρίτσαρντ Ντέιβις, προέβαλε και τις δύο εκδόσεις για κριτικούς και συγγραφείς και ζήτησε την προτίμησή τους. Επέλεξαν υπότιτλους, [3] αν και η μεταγλωττισμένη έκδοση έφτασε στην αμερικανική τηλεόραση στις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Αρκετοί κριτικοί αποδοκίμασαν τους υπότιτλους. Ο κριτικός των New York Times Μπόσλεϊ Κράουδερ, την αποκάλεσε «μια ουσιαστικά αστεία ταινία, που παίζεται έντεχνα και χαρούμενα. Είναι πολύ κρίμα που πρέπει να εμποδίζουν αυτοί οι αταίριαστοι, επίπεδοι υπότιτλοι.” [4] Η ταινία άρεσε στον κριτικό της Chicago Tribune, Τζέιμς Ριτς, αν και σημείωσε ότι «το χιούμορ αμαυρώνεται μόνο όταν η παρέλαση των υπότιτλων κάνει την προβολή σαν ένα είδος άσκησης στην ανάγνωση της ταχύτητας». [5] Ο Φίλιπ Σέουερ, γράφοντας για τους Los Angeles Times, το ονόμασε «έξυπνα σκηνοθετημένο και ερμηνευμένο...αλλά υπάρχει ένα μειονέκτημα για τους γλωσσικούς περιορισμούς: πρέπει να περιμένουν να διαβάσουν το αστείο στο κάτω μέρος της οθόνης και όταν μπορούν να εκτιμήσουν τον σκοπό του, οι ηθοποιοί έχουν ήδη προχωρήσει στο επόμενο». [6]
Άλλοι κριτικοί απλώς επαίνεσαν την ταινία. Ο κριτικός της New York Herald-Tribune την χαρακτήρισε «μία από τις πιο ακαταμάχητες ιταλικές κωμωδίες εδώ και χρόνια. Κανείς με αίσθηση του χιούμορ και την εκτίμηση της ανθρωπιάς δεν πρέπει να το χάσει». [7] Η Washington Post έγραψε: «Οι πιο ασυνήθιστοι, ωστόσο, και πάντα τόσο έξυπνοι, είναι οι τρόποι με τους οποίους το σενάριο εξελίσσεται στην κορύφωση της κοροϊδίας του». [8] Η Baltimore Sun ανεφέρε: «Ο σκηνοθέτης Μάριο Μονιτσέλι έχει προικίσει την ταινία με τόσες λάμψεις λαμπρότητας και το καστ... την έχει παρουσιάσει με τόσο καλαίσθητη υποτίμηση, που η «ταινία» πρέπει να περιλαμβάνεται ως μια από τις πιο αστείες κωμωδίες των τελευταίων δέκα ετών». [9] Ο Κράουδερ, σε ένα επόμενο δοκίμιο, έγραψε: «Αν και οι ρουτίνες έχουν μουστάκια, είναι τόσο παλιά και χρησιμοποιημένα στο βωβό κινηματογράφο, που η ταινία έχει μια αιώνια όρεξη για γέλιο». [10]
Σύμφωνα με τον ιστότοπο συγκέντρωσης κριτικών Rotten Tomatoes, το 89% των κριτικών έχουν δώσει στην ταινία θετική κριτική βασισμένη σε 9 κριτικές, με μέση βαθμολογία 7,47/10. [11]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
- ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database.
- ↑ New York Times. 13 Nov 1960: X9.
- ↑ New York Times. 23 Nov 1960: 20.
- ↑ Chicago Daily Tribune; Sep 8, 1961; pg. B15
- ↑ Los Angeles Times. 22 Sep 1961: A11.
- ↑ Beckley, Paul V. New York Herald Tribune. 23 Nov 1960: 13.
- ↑ The Washington Post. 8 June 1961: D8.
- ↑ The Sun. 29 July 1961
- ↑ Italian Comeback: Two Dandy Films Give Promise of Renascence.New York Times. 4 Dec 1960: X1.
- ↑ «Big Deal on Madonna Street (I Soliti Ignoti) (1960)». Rotten Tomatoes. Fandango. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2019.
