Ο Φίλος του Νόμου
Ο Φίλος του Νόμου ήταν εφημερίδα που εκδίδοταν επί τρία χρόνια (10 Μαρτίου 1824- 27 Μαΐου 1827) στην Ύδρα από τον Ιταλό φιλέλληνα Ιωσήφ Κιάπε (Giuseppe Chiappe). Η εφημερίδα εξέδωσε συνολικά 296 φύλλα.[1][2] Ήταν η μακροβιότερη εφημερίδα της Ελληνικής Επανάστασης.
Κυκλοφόρησε πρώτη φορά στις 10 Μαρτίου του 1824 και έβγαινε δύο φορές την εβδομάδα, Δευτέρα και Παρασκευή. Ενώ ξεκίνησε ως ανεξάρτητη εφημερίδα (στον πρόλογο της μάλιστα έγραφε Προκύπτει τέλος πάντων εις φως ο Φίλος του Νόμου... Η ονομασία του αρκεί να βεβαιώση καθένα δια την ειλικρινή ουδετερότητα, την οποία θέλει φυλάξει και δια το μίσος του κατά των φατριών. Εμείς θέλομεν να βασιλεύη ο Νόμος και κανείς ποτέ περισσότερον παρ' αυτόν να μην ισχύση...), με το διάταγμα 972 της 14ης Απριλίου του 1824, έγινε επίσημο δημοσιογραφικό όργανο της Διοίκησης, άλλαξε ο τίτλος από Ο Φίλος του Νόμου, εφημερίς της νήσου Ύδρας σε Ο Φίλος του Νόμου, εφημερίς της Διοικήσεως και της νήσου Ύδρας και άρχισε να τυπώνεται στο πιεστήριο που ήταν δωρεά του Γάλλου εκδότη και φιλέλληνα Φιρμέν Ντιντό (Ambroise - Firmin Didot).
Δημοσίευε αποφάσεις, ψηφίσματα, πράξεις και εγκυκλίους του Εκτελεστικού και τα πρακτικά του Βουλευτικού αλλά και ειδήσεις σχετικά με πολεμικές επιχειρήσεις και τις εξελίξεις στον εμφύλιο πόλεμο εκφράζοντας τις επίσημες απόψεις της Διοίκησης. Τον ενάμισι περίπου χρόνο που ήταν όργανο της Διοίκησης είχε προκαλέσει την ενόχληση μελών του Βουλευτικού, καθώς ελεγχόταν από τους αδερφούς Κουντουριώτη (όπως και πριν γίνει όργανο της Διοίκησης) και ζητούσαν την μεταφορά της στο Ναύπλιο και την αφαίρεση από τον τίτλο της αναφοράς της Διοικήσεως.
Παρέμεινε όργανο της διοικήσεως μέχρι τον Οκτώβριο του 1825 οπότε ξεκίνησε στο Ναύπλιο η έκδοση της Γενικής Εφημερίδας της Ελλάδας, μετά την έκδοση της οποίας Ο Φίλος του Νόμου συνέχισε να εκδίδεται ως ανεξάρτητη πλέον εφημερίδα, οπότε και αυξήθηκαν τα άρθρα για την παιδεία, την ελευθεροτυπία κ.ά. Αφότου άρχισε να εκδίδεται ξανά ως ανεξάρτητη εφημερίδα, στηλίτευε τον «κοτζαμπασισμό» και ασκούσε έντονη κριτική στη Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος, όταν όμως ο εκδότης της τελευταίας Θεόκλητος Φαρμακίδης διώχθηκε, ο Φίλος του Νόμου τον στήριξε. Με την έναρξη του 1827 η πολεμική της απέναντι στους φορείς της εξουσίας γίνεται έντονη, Ταυτόχρονα έρχονται στο φως κείμενα που αποβλέπουν στη διαμόρφωση των δημοκρατικών συνειδήσεων. Πολλά τα υπογράφει ο Αλέξανδρος αλλά τα περισσότερα ο Παναγιώτης Σούτσος, για ένα διάστημα συνεργάτης της εφημερίδας και εκφραστής στα χρόνια 1826-1827, του μαχητικού πνεύματος για την προάσπιση των συνταγματικών ελευθεριών.[3]
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ε/Ιστορικά, ένθετο της εφημερίδας Ελευθεροτυπία -Ο Τύπος στον Αγώνα του 1821, 22 Μαρτίου 2001.
- Ο φίλος του Νόμου[νεκρός σύνδεσμος], Εθνικό Ιστορικό Μουσείο
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Bruce Merry (2004). «Encyclopedia of modern Greek literature». Greenwood Publishing Group. σελ. 329. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2011.
- ↑ Gaetta, Giovanni (1966). Storia del giornalismo. 2. F. Vallardi.
- ↑ Αικατερίνη Κουμαριανού: «Έντυπες εφημερίδες», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τόμ. ΙΒ, 1975, σελ. 585
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βασίλης Φουρτούνης: Τα έντυπα της επανάστασης [1]\
Αυτό το λήμμα εφημερίδας της Ελλάδας χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!