Πάλιουρας Ευβοίας
Συντεταγμένες: 38°35′26″N 23°45′55″E / 38.59056°N 23.76528°E
| Πάλιουρας Εύβοιας | |
|---|---|
 | |
Χάρτης  | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Αποκεντρωμένη Διοίκηση | Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας |
| Περιφέρεια | Στερεάς Ελλάδας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Ευβοίας |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Στερεά Ελλάδα |
| Νομός | Ευβοίας |
| Υψόμετρο | 189 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 391 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 34018 |
| Τηλ. κωδικός | 2228 |
Ο Πάλιουρας είναι χωριό του Δήμου Διρφύων - Μεσσαπίων της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2021 έχει 391 κατοίκους. Είναι κτισμένος σε υψόμετρο 189 μέτρα.[1] Βρίσκεται 26 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από τη Χαλκίδα και 11 χιλιόμετρα δυτικά από τη Στενή.[2]
Ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις θέσεις Λάκκες και Ρέρες έχουν βρεθεί ίχνη κατοίκησης από τη πρωτοελλαδική περίοδο, κυρίως όστρακα και οψιανοί. Η θέση Λάκκες κατοικήθηκε και σε μεταγενέστερες εποχές.[2]
Η ετυμολογία του ονόματος Πάλιουρας δεν είναι γνωστή. Μπορεί να προέρχεται από το όνομα ακανθώδους φυτού παλιούρι, το οποίο φύεται στην περιοχή.[2] Το χωριό από το 1940 μέχρι το 2017 λεγόταν Παλιούρας.[3] Το χωριό αναφέρεται σε οθωμανικό φορολογικό κατάστιχο του 1474 με την ονομασία Palura. Σύμφωνα με το κατάστιχο, είχε 14 σπίτια.[4]
Το 1835 ο Πάλιουρας προσαρτήθηκε στον δήμο Ληλαντίων. Με την κατάργηση των δήμων το 1912 ορίστηκε έδρα ομώνυμης κοινότητας της επαρχίας Χαλκίδας. Με το σχέδιο Καποδίστριας προσαρτήθηκε στον δήμο Διρφύων και με το πρόγραμμα Καλλικράτης στον δήμο Διρφύων - Μεσσαπίων.[3]
Απογραφές πληθυσμού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πορεία του πληθυσμού σύμφωνα με τις απογραφές:
| Απογραφή | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 523[1] | 720[1] | 721[1] | 780[1] | 648[1] | 679[1] | 591[1] | 652 | 418 |
Σημεία ενδιαφέροντος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δυτικά του χωριού βρίσκεται η μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου ή Παναγία η Παλιουργιώτισσα. Η μονή άκμασε επί φραγκικών χρόνων, όταν απέκτησε μεγάλη κτηματική περιουσία και είχε μέχρι και 800 μοναχούς. Η μονή καταστράφηκε από τους Οθωμανούς το 1470, οι οποίοι έσφαξαν τους μοναχούς και γκρέμισαν την μονή. Μόνο μια μεγάλη βελανιδιά σώθηκε. Μετά το 1830 κτίστηκε στη θέση ένα εκκλησάκι το οποίο το 1948 αντικαταστάθηκε από μεγαλύτερο ναό. Στην περιοχή βρίσκεται και ξενώνας.[2]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Σταματελάτος, Μιχαήλ· Βάμβα-Σταματελάτου, Φωτεινή (2006). Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας. Αθήνα: Ερμής. σελ. 586. ISBN 9603201332.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Παλιούρας». servitoros.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 «Πάλιουρας (Ευβοίας)». Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Αναλυτικά. ΕΕΤΑΑ-Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ Μπαλτά, Ευαγγελία (1989). L' Eubee a la fin du XV siecle: economie et population: les registres de l'annee 1474. Αθήνα: Εταιρεία Ευβοϊκών Μελετών. σελ. 124, 315.
Βίντεο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]