Πάλλαντας (γιος του Πανδίων Β΄)
| Πάλλαντας (γιος του Πανδίων Β΄) | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Πάλλας (Αρχαία Ελληνικά) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Παλλαντίδες Aricia Butes Clytus |
| Γονείς | Πανδίων Β΄[1] |
| Αδέλφια | Αιγέας Νίσος Λύκος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βασιλιάς της ελληνικής μυθολογίας |
Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Πάλλας ήταν μέλος της βασιλικής οικογένειας των Αθηνών, γιος του Πανδίων Β΄ και της Πυλίας, της κόρης του βασιλέως των Μεγάρων Πύλα. Τα αδέλφια του ήταν ο Αιγέας, ο Νίσος, ο Λύκος της Αθήνας και η σύζυγος του Σκίρωνα.[2] Με τον θάνατο του πατέρα τους ο Πάλλας και τα αδέλφια του απέκτησαν τον έλεγχο της Αθήνας από τον Μητίονα που είχε ανατρέψει τον Πανδίων Β΄, μοίρασαν την Αττική στα τέσσερα και ο μεγαλύτερος αδελφός Αιγέας έγινε βασιλιάς.[3] Ο Πάλλας δέχτηκε την Παραλία ή Διακρία και μοίρασε πολλούς άλλους Δήμους με τον Αιγέα.[4][5][6] Αργότερα όταν ανέβηκε στον θρόνο των Αθηνών ο Θησέας γιος του Αιγέα ο Πάλλαντας προσπάθησε να τον ανατρέψει αλλά βρήκε τον θάνατο τόσο ο ίδιος όσο και οι 50 γιοι του που ήταν γνωστοί ως Παλλαντίδες.[7][8] Ο Μαύρος Σέρβιος Ονοράτος έγραψε ότι ο Πάλλας δεν ήταν αδελφός αλλά γιος του Αιγέα, ο αδελφός του Θησέας τον έστειλε εξορία στην Αρκαδία όπου ίδρυσε δυναστεία στην οποία ανήκαν ο Εύανδρος και ένα άλλο μέλος που ονομαζόταν επίσης Πάλλας.[9]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Timothy Gantz: «Mythes de la Grèce archaïque» (Γαλλικά) Éditions Belin. Παρίσι. 2004. σελ. 1387. ISBN-13 978-2-7011-3067-5. ISBN-10 2-7011-3067-0.
- ↑ Παυσανίας, "Περιγραφή της Ελλάδος", 1.39.6
- ↑ Βιβλιοθήκη Απολλόδωρου, 3.15.5–6
- ↑ Στράβων, Γεωγραφικά, 9.1.6
- ↑ Στέφανος ο Βυζάντιος, "Εθνικά", "Διακρία"
- ↑ Ευριπίδης, Ιππόλυτος, 35
- ↑ Παυσανίας, "Περιγραφή της Ελλάδος", 1.22.2 & 1.28.10
- ↑ Απολλόδωρος, Επιτομή, 4.1.11
- ↑ Μαύρος Σέρβιος Ονοράτος, Σχόλια στην Αινειάδα του Βιργίλιου, 8.54
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921.
- Gaius Julius Hyginus, Fabulae from The Myths of Hyginus translated and edited by Mary Grant. University of Kansas Publications in Humanistic Studies.
- Lucius Mestrius Plutarchus, Lives with an English Translation by Bernadotte Perrin. Cambridge, MA. Harvard University Press. London. William Heinemann Ltd. 1914. 1.
- Maurus Servius Honoratus, In Vergilii carmina comentarii. Servii Grammatici qui feruntur in Vergilii carmina commentarii; recensuerunt Georgius Thilo et Hermannus Hagen. Georgius Thilo. Leipzig. B. G. Teubner. 1881.
- Pausanias, Description of Greece with an English Translation by W.H.S. Jones, Litt.D., and H.A. Ormerod, M.A., in 4 Volumes. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1918.
- Pausanias, Graeciae Descriptio. 3 vols. Leipzig, Teubner. 1903.
- Stephanus of Byzantium, Stephani Byzantii Ethnicorum quae supersunt, edited by August Meineike (1790-1870), published 1849. A few entries from this important ancient handbook of place names have been translated by Brady Kiesling.
- Strabo, The Geography of Strabo. Edition by H.L. Jones. Cambridge, Mass.: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1924.
- Strabo, Geographica edited by A. Meineke. Leipzig: Teubner. 1877.
- Suida, Suda Encyclopedia translated by Ross Scaife, David Whitehead, William Hutton, Catharine Roth, Jennifer Benedict, Gregory Hays, Malcolm Heath Sean M. Redmond, Nicholas Fincher, *Patrick Rourke, Elizabeth Vandiver, Raphael Finkel, Frederick Williams, Carl Widstrand, Robert Dyer, Joseph L. Rife, Oliver Phillips and many others.